Πολλά μπορεί να θυσιάσει κανείς σε έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό. Οχι όμως και την ανάπτυξη. Και ειδικά σε μια περίοδο που η χώρα έχει ανάγκη τη φυγή προς τα εμπρός, εκείνο το μικρό βήμα που θα μοιάζει με άλμα για μια οικονομία χειμαζόμενη από μια κρίση με χαρακτηριστικά διαρκείας.

Κι όμως. Ο Πρωθυπουργός, όμηρος των εσωκομματικών συγκρούσεων και της ανάγκης του να διατηρήσει διάφορες ισορροπίες εντός και εκτός του Μεγάρου Μαξίμου, θυσίασε την ανάπτυξη αναθέτοντας αυτό το ζωτικής σημασίας χαρτοφυλάκιο σε ένα κυβερνητικό στέλεχος που μπορεί να έχει τη διάθεση, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα έχει και τον χρόνο για να αφοσιωθεί σ’ αυτήν την αποστολή.

Ολα αυτά κατά τη στιγμή που η υπόλοιπη Ευρώπη, μηδενός κράτους εξαιρουμένου, έχει αρχίσει να ανακάμπτει με σημαντικές επιδόσεις. Η χώρα μας είναι η μόνη που έμεινε πίσω, η μόνη που ακολουθεί την κούρσα ασθμαίνοντας σε κάθε της βήμα. Ηταν επομένως κάτι παραπάνω από απαραίτητο σε αυτή τη φάση να αναλάβουν το χαρτοφυλάκιο πρόσωπα με γνώση του διεθνούς επενδυτικού περιβάλλοντος και περίσσευμα δυνάμεων στο τιτάνιο έργο της προσέλκυσης επενδύσεων.

Είναι προφανές ότι καμία λογική απλής διαχείρισης και καμία πολιτική αδράνειας δεν μπορεί να υπηρετήσει αυτόν τον σκοπό. Ο Πρωθυπουργός όφειλε να το λάβει υπόψη του πριν αναλωθεί στο παιχνίδι των ενδοκυβερνητικών ισορροπιών. Η κυβέρνησή του, εξάλλου, έχει καταφέρει αποφασιστικά πλήγματα στην οικονομία.

Τελευταία Νέα