Μουσικοί αυτοσχεδιασμοί

Μουσικός «με ερωτηματικό», όπως λέει ο ίδιος, κατ’ ανάγκην τραγουδιστής, κατά βάση στιχουργός. Ετσι θα επέλεγε να συστηθεί ο Ακης Μπαρούτας. Ο 24χρονος τραγουδοποιός από τη Θεσσαλονίκη, που παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα στην Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, έχει ήδη έτοιμο τον δεύτερο δίσκο του που τιτλοφορείται «Επιστρέφω στη Γη», με δέκα τραγούδια όπου υπογράφει τους στίχους και τη μουσική. Προπομπός της επερχόμενης δουλειάς είναι το single που κυκλοφορεί ήδη: το «28.000». «Δεν έχω μπει καθόλου στη διαδικασία να τοποθετήσω τον ήχο μου κάπου. Με ενδιαφέρει κυρίως να είναι αντιπροσωπευτικός της δικής μου αισθητικής προσέγγισης. Από την άλλη, νομίζω πως μπορεί κανείς να βρει στοιχεία σ’ αυτόν από διάφορες μουσικές κατευθύνσεις. Ο αυτοπροσδιορισμός δεν είναι κάτι εύκολο για μένα, είτε αφορά τον εαυτό μου είτε τη μουσική που κάνω».

Το πρώτο του άλμπουμ «Στις πλατείες του κόσμου» κυκλοφόρησε το 2014, όταν ο Ακης Μπαρούτας ήταν 21 ετών. Στίχους όμως έγραφε από το Δημοτικό –το πρώτο τραγούδι το έγραψε σε ηλικία 15 ετών. «Μόλις άρχισα να παίζω κιθάρα, χρησιμοποιώντας δυο – τρεις συγχορδίες όλες κι όλες που είδα σ’ ένα βιβλίο εκμάθησης. Θυμάμαι ότι η ιστορία είχε να κάνει με τον εφηβικό έρωτα». Ο έρωτας από τη μια και η εσωστρέφεια από την άλλη αποτέλεσαν το ιδανικό πεδίο για τους στίχους του. «Για μένα το γράψιμο είναι ένα αντίβαρο. Εξαρχής το είδα ως έναν εναλλακτικό τρόπο να εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου ή τα συναισθήματά μου και να εκφραστώ μέσω της ελευθερίας που σου δίνει η τέχνη».

Επέλεξε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, το οποίο κινείται αντίθετα στην επικρατούσα λογική της μουσικής αγοράς, όπου η πλειονότητα των προτάσεων αφορά τους πολυσυλλεκτικούς δίσκους. «Αυτός ήταν πάντα ο τρόπος με τον οποίο έγραφα. Συνήθως υπάρχει μια στιχουργική ιδέα, που μπορεί να είναι μια ιστορία, μια στροφή ή ακόμη και μια φράση, και στη συνέχεια χτίζονται μαζί, βήμα βήμα, ο στίχος και η μουσική. Εκτός του ότι είναι κάτι που συμβαίνει πηγαία, είναι ταυτόχρονα και συνειδητή επιλογή, γιατί αισθάνομαι ότι προσωπικά με εκφράζει περισσότερο το τελικό αποτέλεσμα».

Ποια ήταν τα ακούσματά σας και πώς αυτό καταγράφηκε στα τραγούδια σας;

Δεν θα έλεγα ότι είχα πρότυπα. Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών και μουσικών που θαυμάζω, από την τζαζ, το τριπ-χοπ, τη ροκ σκηνή –ελληνόφωνη ή μη –μέχρι την κλασική μουσική και το ρεμπέτικο. Μέσα από αυτήν τη δεξαμενή ερεθισμάτων ψαρεύει ασυναίσθητα ο εγκέφαλος τη στιγμή της δημιουργίας και κατά συνέπεια αυτό, λιγότερο ή περισσότερο, αποτυπώνεται και στα τραγούδια μου.

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας έπειτα από δέκα χρόνια; Θα υπάρχει η Κτηνιατρική στη ζωή σας;

Δυσκολεύομαι να κάνω αυτήν τη σκέψη. Ξέρω σίγουρα ότι θα ήθελα να κάνω μουσική, άσχετα με το αν αυτή συνδέεται με επιτυχία ή όχι. Και η Κτηνιατρική δεν με αφήνει αδιάφορο, τουλάχιστον ως προς το κομμάτι της προσφοράς. Γνωρίζω πως είναι δύσκολο να χωρέσεις δύο καρπούζια σε μία μασχάλη. Δεν μπορώ να προεξοφλήσω τίποτα τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Ποιο τραγούδι ακούσατε τελευταία και σας άρεσε, και ενδεχοµένως το σιγοτραγουδάτε;