Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η δημοσιοποίηση των οποίων απαγορεύεται τις τελευταίες δύο εβδομάδες προ των εκλογών, το Κίνημα των 5 Αστέρων θα καταγράψει το βράδυ της ερχόμενης Κυριακής στην Ιταλία μια νίκη και έναν θρίαμβο. Γιατί εάν σε ολόκληρη τη Χερσόνησο το ποσοστό του αναμένεται κάπου στο 38%, στον ιταλικό Νότο εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσει το 40%. Θα είναι ένας θρίαμβος που, όπως συμβαίνει σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, θα συνοδευτεί από μια πανωλεθρία: το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα του Ματέο Ρέντσι κινδυνεύει να μη βρει ούτε την ψήφο του στις κάλπες των νότιων επαρχιών. Αυτή η προαναγγελθείσα συντριβή δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Εάν το κυρίαρχο συναίσθημα ανάμεσα στους ιταλούς ψηφοφόρους είναι η απογοήτευση, συναίσθημα που αποτυπώνεται στο 40% των αναποφάσιστων, στον Νότο είναι εκείνο της εγκατάλειψης. Είναι η αίσθηση ότι το πολιτικό σύστημα έχει παραδώσει στη μοίρα του ακριβώς εκείνο το κομμάτι της Ιταλίας που έχει ανάγκη όσο κανένα άλλο την υποστήριξη του κράτους. Αντίθετα, το χάσμα ανάμεσα στον πλούσιο Βορρά και τον φτωχό Νότο έχει αυξηθεί. Και για να κλείσει με αυτούς τους ρυθμούς, λένε οι ειδικοί, οι Νότιοι θα πρέπει να κάνουν υπομονή έως 2143. Προς το παρόν, λένε ακόμη, ο Νότος έχει επιστρέψει στο παρελθόν και συγκεκριμένα στη δεκαετία του 1950. Οι επιπτώσεις είναι δραματικές. Σχεδόν 100.000 νέοι του ιταλικού Νότου μεταναστεύουν κάθε χρόνο –και όχι στον πλούσιο Βορρά για να βρουν δουλειά στα εργοστάσια σαν σύγχρονοι «Μίμηδες σιδεράδες», αλλά στο εξωτερικό. Την τελευταία πενταετία περίπου 200.000 πτυχιούχοι πανεπιστημίου έχουν ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. «Ο Νότος θα αδειάσει εντελώς. Και το σύμβολο είναι η Νάπολι. Για πρώτη φορά η πόλη έπεσε κάτω από το ένα εκατομμύριο κατοίκους» εξηγούσε στη γαλλική «Λιμπερασιόν» ο πρώην διευθυντής της τοπικής εφημερίδας «Κοριέρε ντελ Μετσοτζόρνο» Μάρκο Ντεμάρκο.
Πώς μεταφράζονται όλα αυτά δημογραφικά; Το 2030, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο ιταλικός Νότος θα είναι η πιο γερασμένη περιοχή της Ιταλίας. Και θα είναι το αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, μιας μείωσης των εισοδημάτων που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει η υπόλοιπη Ιταλία στα χρόνια της κρίσης: ανάμεσα στο 2008 και το 2014, η Κεντρική και η Βόρεια Ιταλία έχασαν το 7,2% του ΑΕΠ τους. Στον Νότο αυτό το ποσοστό ήταν το διπλάσιο. Το ίδιο τρομακτικό χάσμα αποτυπώνεται και στα ποσοστά της ανεργίας. Στον Νότο αγγίζει το 20%, ενώ στους νέους είναι άνεργοι οι πέντε στους δέκα. Και η εικόνα είναι εξίσου τραγική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση: το 75% των δήμων, του μεγαλύτερου εργοδότη στον Νότο, βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας.
Κάπως έτσι, το Κίνημα των 5 Αστέρων δείχνει στα μάτια πολλών ψηφοφόρων του Νότου να είναι η μοναδική τους ελπίδα. Ο υποψήφιος πρωθυπουργός του, εξάλλου, ο Λουίτζι ντι Μάιο, κατάγεται από το Πομιλιάνο ντ’ Αρκο, έναν μικρό δήμο στην περιφέρεια της Νάπολι που διαθέτει μια μονάδα της Fiat. Ή τα απομεινάρια της. Γιατί από τα 18.000 άτομα που εργάζονταν στη μονάδα τη δεκαετία του 1980, σήμερα έχουν απομείνει μόλις 4.000. Μια δραματική μείωση που κάνει τους ψηφοφόρους να ξεχνούν ότι οι «αδιάφθοροι» του Κινήματος των 5 Αστέρων έχουν αρχίσει ήδη να κρύβουν σκελετούς διαφθοράς στις ντουλάπες τους εκεί όπου κυβερνούν.
