Η κυβέρνηση εγκλωβίστηκε πρώτα στο αφήγημα της «καθαρής εξόδου» και εσχάτως στην αποχή από προληπτική γραμμή στήριξης. Καθαρή έξοδος δεν θα υπάρξει. Την ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος θα διαδεχθεί ένα πλαίσιο «πέντε –έξι μεγάλων δεσμεύσεων» σύμφωνα με ευρωπαίους αξιωματούχους, ενώ η όποια διευθέτηση του χρέους θα δοθεί υπό όρους και προϋποθέσεις. Κάτι σαν Μνημόνιο δηλαδή. Το κόστος θα μετρηθεί σε όρους πολιτικούς.
Το στοίχημα της προληπτικής γραμμής, αν χαθεί, δεν θα κοστίσει μόνο σε αξιοπιστία. Επιβαρύνσεις έως 1 δισ. ευρώ μετρούν αναλυτές, με ανυπολόγιστη ζημία σε ενδεχόμενο έντονης αναταραχής στις αγορές. «Αν η κυβέρνηση είχε δηλώσει πως δεν αποκλείεται να συζητήσει ενδεχόμενη προληπτική γραμμή, το κόστος δανεισμού θα ήταν πολύ χαμηλότερο σήμερα» εκτιμά στέλεχος της αγοράς ομολόγων. Ο Τόμας Βίζερ από την πλευρά του δήλωσε χθες πως «η ζωή είναι ευκολότερη όταν έχεις ένα δίχτυ ασφαλείας».
ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ 2010. Η δικαίωση αισιόδοξων ή απαισιόδοξων θα κριθεί από τον βαθμό διευθέτησης του χρέους. Αν η παρέμβαση είναι ριζική, τόση που να επανορθώνει «το μεγαλύτερο λάθος του 2010» όταν δεν έγινε αναδιάρθρωση χρέους όπως είπε ο Βίζερ, η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας θα διαλύσει τα σύννεφα στον ορίζοντα της επόμενης μέρας. Η Γερμανία όμως δεν έχει ακόμα κυβέρνηση και οι ουσιαστικές συζητήσεις για το χρέος έχουν μεταφερθεί στο δίμηνο Μαΐου – Ιουνίου. Ορισμένοι πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι οι παρεμβάσεις θα είναι «μετρημένες» αυξάνοντας τους κινδύνους για την ελληνική οικονομία μετά την έξοδο από το τρίτο πρόγραμμα και την απώλεια του waiver της ΕΚΤ. Η πρώτη συζήτηση στο χθεσινό EuroWorking Group για τα μέτρα διευθέτησης του χρέους, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν αφήνει περιθώρια μεγάλων προσδοκιών. Αντίθετα, μετά τη διαπιστωθείσα επιτάχυνση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, το EWG επικύρωσε χθες την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης ανοίγοντας τον δρόμο για εκταμίευση της δόσης των 5,7 δισ. ευρώ το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου.