Ο νέος αναπληρωτής υπουργός Αμυνας άφησε να διαφανούν αμέσως οι προθέσεις του: διαμήνυσε ότι θα αναφέρεται απευθείας στον Πρωθυπουργό και όχι στον υπουργό που προΐσταται του χαρτοφυλακίου. Εγινε επομένως εμφανές ήδη από την πρώτη ημέρα αυτής της παράξενης συγκατοίκησης στο «Πεντάγωνο» ότι θα έρθει σύντομα η στιγμή που η (εθνικιστική) Δεξιά δεν θα γνωρίζει τι ποιεί η (ανανεωτική) Αριστερά.

Θα ήταν ενδεχομένως ένα πταίσμα αν επρόκειτο για οποιοδήποτε άλλο υπουργείο της κυβέρνησης. Στο υπουργείο Αμυνας όμως ένα τέτοιο χάσμα μπορεί να αποδειχθεί εγκληματικό. Η Αμυνα είναι ένας εξόχως ευαίσθητος τομέας σε κάθε χώρα και από κάθε άποψη νευραλγικός. Εχει υποφέρει ήδη από τους λεονταρισμούς της σημερινής πολιτικής του ηγεσίας, τις καιροσκοπικές κινήσεις, στόχος των οποίων είναι μόνο ο εντυπωσιασμός, την πατριδοκαπηλία προς ίδιον όφελος.

Το τελευταίο που χρειάζεται είναι η ασυνεννοησία ή –ακόμη χειρότερα –οι συγκρούσεις στην κορυφή της πυραμίδας, ειδικά σε αυτή τη φάση. Το γεωπολιτικό περιβάλλον είναι κάθε άλλο παρά σταθερό αυτή την περίοδο. Στη γειτονική μας Τουρκία ένας απρόβλεπτος και αυταρχικός πρόεδρος θα μπορούσε να βάλει φωτιά οπουδήποτε, οποτεδήποτε και με οποιαδήποτε αφορμή. Σε αυτές τις συνθήκες, εκείνο που απαιτείται δεν είναι οι συγκρούσεις, αλλά η ετοιμότητα. Δεν είναι οι διαγκωνισμοί, αλλά η συνοχή.

Είναι μια πραγματικότητα που όφειλε να λάβει υπόψη του ο Πρωθυπουργός. Ακόμη κι ένας Πρωθυπουργός που από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας δεν έδωσε στην Αμυνα τη δέουσα προσοχή.

Τελευταία Νέα