Εμείς τότε στο Τρίτο Πρόγραμμα του Χατζιδάκι το τραγουδάγαμε και γελάγαμε στο «Εδώ Λιλιπούπολη». Το βρίσκαμε χαριτωμένο. Και δώσ’ του «Δεν είμαστε Ζουλού, δεν είμαστε Παπούα».
Πού να φανταστούμε ότι θά ‘ρθει ο καιρός που το παιδικό παιχνίδι της Μαριαννίνας θα γινόταν άγρια κραυγή αγανάκτησης.
Δεν ξέρω, ίσως να πέσανε πολλά μαζί και ωμά. Το τελευταίο δε με τον μίνι λίφτιγκ ανασχηματισμό, μπορείς να χάσεις και την ισορροπία σου.
Δεν ξέρω πόσο πειράζει τον εγκέφαλο η τοποθέτηση του κυρίου Κουβέλη κάτω από τη βαριά σκιά του Καμμένου, αλλά μια βλάβη στον λαβύρινθο την κάνει και πολύ φοβάμαι, βλάβη ανήκεστο.
Αλήθεια, πώς ένας άνθρωπος που αρνήθηκε την Προεδρία δέχεται να αναπληρώνει και να υπηρετεί αυτό που δεδηλωμένα έχει αποκηρύξει μετά βδελυγμίας.
Μυστήριο η ψυχή του ανθρώπου και σκοτεινός ο δρόμος της. Τον έβλεπα στις μετά την ορκωμοσία δηλώσεις του. Προσπαθούσα να καταλάβω, δύσκολο.
Είναι κι αυτός ο τρόπος εκφοράς, σαν να δαγκώνει τις λέξεις, σαν να θρυμματίζει με τους κοπτήρες του παγάκια.
Οτι έτσι μ’ αυτόν τον πομφολυγώδη τρόπο απαγγελίας γεμίζει με νόημα το πλήρες κενό της σκέψης.
Απ’ την άλλη κι αυτός ο ορυμαγδός στα media διπλά απεχθής. Νομίζω το σοκ είναι πιο δυνατό απ’ όλες αυτές τις ύβρεις που ξέρασε το ηλεκτρονικό τέρας.
Και είναι σοκ.
Σοκ και δέος για το πού έχουνε καταντήσει τα πολιτικά πράγματα στη χώρα. Τέτοιος εξευτελισμός για μια καρέκλα. Και μάλιστα ηλεκτρική και λερωμένη.
Κι εκεί που πα’ να πεις σαν άνθρωπος, σταματήστε, ψυχραιμία, είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα, πετάγεται η θυγατέρα του κυρίου Κουβέλη και συνιστά μέσα απ’ τον λογαριασμό της στο τουίτερ: «Ξίδι».
Μάλιστα. όποιος έχει αντίρρηση. «Ξίδι». Δίνει δε και συνταγή για βινεγκρέτ και διά μέσου της σος προτείνει να πιούμε ξίδι όσο αντέχουμε.
Χολή, όχι δεν μας προτείνει για να το ξεπεράσουμε. Οχι χολή. Μόνο όξος.
Πολλοί διατείνονται ότι έχουμε χάσει την μπάλα. Πολύ φοβάμαι έχουμε χάσει τη γη κάτω απ’ τα πόδια μας.
Απ’ το σκάνδαλο της Novartis στο Σκοπιανό, απ’ το ζεύγος των εκατομμυριούχων της κυβέρνησης που τσέπωναν τα χιλιάρικα μέχρι το Κυπριακό και απ’ τον εμβολισμό του πολεμικού σκάφους μέχρι τις σπασμένες βιτρίνες και τις μολότοφ που ρίχνουν αυτοί που δεν θέλουν να πάει στη Λάρισα ο «Ντίνος», το μόνο που βρήκε ο Πρωθυπουργός για λύση ήταν ο Κουβέλης αναπληρωτής υπουργός Αμυνας.
Κάτι συμβαίνει και μας το κρύβουνε. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Κάνουνε διάφορες αρλούμπες για να μας ρίξουνε στάχτη στα μάτια.
Ή μήπως κάτι χειρότερο. Μήπως ο κύριος Τσίπρας ξέρει πολύ καλά τον έλληνα ψηφοφόρο και είναι σίγουρος ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να τον ψηφίσει.
Ολα παίζουν.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, το τραγούδι έχει και συνέχεια.
Δεν σταματάει στο
«Δεν είμαστε Ζουλού
δεν είμαστε Παπούα».
Συνεχίζει:
«Είμαστε η άγρια φυλή των Λιλιπούα.
Πούα πούα».
Τελευταία Νέα