Ανάμεσα στις ερωτήσεις που δέχτηκε η αναπληρώτρια γενική γραμματέας του ΝΑΤΟ κυρία Rose Gottemoeller, έπειτα από ομιλία της σε ένα ευρύ αθηναϊκό κοινό την εβδομάδα που πέρασε, ήταν και μια που αφορούσε τη συνεργασία της Τουρκίας με τη Ρωσία τόσο στη Συρία όσο και στον τομέα της προμήθειας του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400. Συγκεκριμένα, η κυρία Gottemoeller ρωτήθηκε πώς αντιμετωπίζει το θέμα της ασφάλειας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής με μια σύμμαχο που, πέρα από τις ιδιότυπες συμμαχίες που συνάπτει με το παραδοσιακό αντίπαλο δέος του ΝΑΤΟ, όχι μόνο αγνοεί και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συμφωνίες, αλλά φτάνει στο σημείο να χρησιμοποιεί ένα νέο Casus Belli τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Aνατολική Μεσόγειο, επιβεβαιώνοντας έμπρακτα τις προθέσεις της, με την οικεία σε αυτήν μέθοδο των κανονιοφόρων.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η απάντηση δεν ήταν πλήρης. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση η Τουρκία δεν έγινε αντικείμενο αρνητικού σχολιασμού. Κι αυτό διότι στα κέντρα αποφάσεων της συμμαχίας εξακολουθεί να πλανάται η ελπίδα ότι η Τουρκία ίσως εξακολουθεί να αποτελεί τον ακρογωνιαίο πυλώνα της Δύσης. Είναι αλήθεια ότι, γεωγραφικά, το τουρκικό οικόπεδο έχει μεγάλη αξία. Το ερώτημα είναι εάν, διαχρονικά, οι τούρκοι ιθύνοντες –είτε λέγονται Ερντογάν, Τσιλέρ είτε Ετζεβίτ –είναι πραγματικά προσαρμοσμένοι στις δυτικές αρχές και ανάγκες ή χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ ως ένα απλό εργαλείο για την ικανοποίηση των αποκλειστικά δικών τους στόχων υπό το πρόσχημα σκηνοθετημένων απειλών.
O Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή
