«Ζωγραφίζω συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου. Οι πίνακές μου είναι σαν βουβά ουρλιαχτά, πολύχρωμα. Τα τέρατα που βγαίνουν απ’ το χέρι μου είναι άνθρωποι, θεοί ή ζώα ή κάτι απ’ όλα αυτά μαζί. Ο Λουίς Καμπαγέρο λέει πως εγώ δεν ζωγραφίζω τους πίνακές μου: τους γράφω». Ο δημιουργικός κόσμος της κολομβιανής ζωγράφου Εμμα Ρέγες ζωντανεύει στην παράσταση «Εμμα» που ανεβαίνει στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας. Πρόκειται για διασκευή βασισμένη στο βιβλίο «Αναμνήσεις δι’ αλληλογραφίας» (εκδόσεις Ικαρος) που έγραψε η ζωγράφος ύστερα από προτροπή του φίλου της Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. «Ηθελα κάτι αληθινό να με εμπνεύσει για τη ζωή. Να δω ένα νόημά της. Την ομορφιά της», λέει στο «Νσυν» η καλή και δοκιμασμένη ηθοποιός μας Μαρία Πρωτόπαππα, που ανέλαβε τη διασκευή του σεναρίου και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. «Ηθελα από κάπου να πιαστώ και να έχει ρίζες. Διάβασα μια συνέντευξη, ένα απόσπασμα, έπειτα το ίδιο το βιβλίο. Εμεινα άναυδη. Και επιπόλαια είπα “Με αυτό θα ασχοληθώ”. Με αυτό το παιδάκι που δεν κλαίει, δεν κλαίγεται, δεν κατηγορεί κανέναν. Που επιβίωσε και λάμπρυνε τη ζωή του και των άλλων όσο μπορούσε. Δεν είναι θέατρο, δεν είναι λογοτεχνία, δεν έχει φιλοδοξίες. Τα πραγματικά “γιατί” θα αργήσω να τα μάθω».
Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία της Ρέγες από τα τέσσερά της ώς τα 19, περιγράφοντας ουσιαστικά τη ζωή ενός θηλυκού Ολιβερ Τουίστ. «Με μεγάλη δυσκολία επέλεξα τι θα πω και τι θα αφήσω. Το προσωπικό μου φίλτρο φτιάχνει μια “διαδρομή επιλογών”. Χρειάστηκε να αφήσω ελευθερία στο ένστικτό μου για να φτιάξει μια φανταστική περσόνα που διαλέγει εκείνη τι θα πει. Λέρωσα τα χέρια μου με τον πηλό κι έφτιαξα με τα υλικά της ένα δικό μου τοτέμ. Με στέρεη βάση τη μετάφραση της Μαρίας Παλαιολόγου έκοψα, έραψα, πρόσθεσα, με στόχο τον ρυθμό, τη μουσική, την περσόνα» επισημαίνει η Μαρία Πρωτόπαππα.
Στην παράσταση δεν παρουσιάζονται ποτέ τα έργα της Ρέγες. «Πολύ σοφά νομίζω το αποφάσισε η σκηνογράφος Μαρία Πανουργιά να απέχουν. Υπάρχουν, όμως, στην εικόνα η ψυχή της. Κι αυτή μιλάει με την υπερβολή της. Υπάρχουν και τα πρώτα ερεθίσματα που την κατέστησαν ζωγράφο. Τα πρώτα λοξά της βλέμματα», επισημαίνει η Πρωτόπαππα. Παράλληλα, σε δεύτερο φόντο περνάει η ζωή στην Κολομβία των αρχών του 20ού αιώνα –χωρίς να καταλήγουμε σε μάθημα Ιστορίας. Ο λόγος είναι τραχύς, αφού η γραφή της Ρέγες είναι ανεπιτήδευτη (η ίδια ήταν αναλφάβητη). «Στο βιβλίο η επέμβαση είναι μεγάλη στη γλώσσα και στα λάθη της, προκειμένου να γίνει ευχάριστη η ανάγνωση –και γίνεται. Προσπάθησα να βρω ένα μέτρο σε λάθη και σωστά και μια αυθόρμητη αλλά όχι καθημερινή λαλιά. Γιατί δεν κάνω ντοκιμαντέρ. Αγάπησα πάντως τη ροή της γλώσσας των Κολομβιανών όπου τα φωνήεντα είναι ανοιχτά, φωτεινά και γλυκά σαν φρούτα και τα σύμφωνα ρέουν μαζί χωρίς να τα φρενάρουν», καταλήγει η ηθοποιός.
INFO
«Εμμα». Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας (Β’ Σκηνή, Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη, τηλ. 211-4117.878, είσοδος 5-15 ευρώ)
