Από χθες το βράδυ η μάχη του τίτλου έχει ένα ξεκάθαρο φαβορί, που στην πιο κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος πάτησε το γκάζι, έβγαλε αποθέματα ψυχής και οδηγεί πλέον την κούρσα. Η ΑΕΚ αποδεικνύει εντός γηπέδου πως είναι η ομάδα που θέλει περισσότερο τον τίτλο και παράλληλα έχει τις αντοχές που χρειάζονται για να τον κατακτήσει.

Το χθεσινό πρώτο μέρος της Ενωσης απέναντι στον Πανιώνιο ήταν πιθανότατα το καλύτερό της στη φετινή χρονιά. Η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ είχε διάθεση, εμπνεύσεις, «δίψα», παίρνοντας παλμό και από την εξέδρα που χθες στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, στηρίζοντας την ομάδα με μαζική παρουσία και φωνή επί ενενήντα λεπτά.

Το τελευταίο δεν το αναφέρω τυχαία ή… τυπικά. Σε ματς όπως το χθεσινό ή εκείνα που ακολουθούν μέχρι το φινάλε θα υπάρξουν αναμφίβολα στιγμές άγχους και δυσκολίας. Μην ξεχνάμε άλλωστε πού βρισκόμαστε και κυρίως τι διακυβεύεται στους αγώνες που απομένουν.

Ομως ακόμα και στο κακό κομμάτι του παιχνιδιού της, η ΑΕΚ διατήρησε αυτή τη γυαλάδα στο μάτι που τη χαρακτηρίζει από το ξεκίνημα της σεζόν.

Είτε αυτό εκφράστηκε με ένα επιπλέον σπριντ στις καθυστερήσεις είτε με ένα κόψιμο του αντιπάλου. Τα παραπάνω η Ενωση δεν τα έχασε στιγμή. Οχι μόνο χθες, αλλά και συνολικά φέτος, καταφέρνοντας έτσι να βγει όρθια από τις δυσκολίες που της παρουσιάστηκαν και οι οποίες δεν ήταν δα και λίγες.

Το αποτέλεσμα είναι από χθες να κρατά για τα καλά την υπόθεση τίτλος στα χέρια της. Αξια και παλικαρίσια.