Μετά την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες δυνάμεις, η ρευστοποίηση του πολιτικού τοπίου έδινε μια τεράστια ευκαιρία σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να επανακάμψουν ως σοβαρές δυνάμεις. Κι αυτό αφού η ψήφιση των προηγούμενων δύο Μνημονίων τώρα επιβεβαιωνόταν –σύμφωνα με τη συστημική εκδοχή –ως αναγκαία για τη χώρα και για την αποτροπή ενός κινδύνου εκτροχιασμού της. Τον Αύγουστο του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε αυτή την υπηρεσία στις δυνάμεις του ευρωπαϊκού τόξου. Βεβαίως, η ψήφιση και από τους άλλους, του ίδιου οδικού χάρτη, θα δυσκόλευε τους όρους διαφοροποίησης. Υπήρχαν και υπάρχουν όμως τέτοιοι ακόμη και στην προκρούστεια κλίνη του Μνημονίου. Κάτι που διαφάνηκε αμέσως.

Η ΝΔ για παράδειγμα, έβγαλε νέο αρχηγό. Ο ίδιος, έχοντας καταψηφίσει νωρίτερα τον ΠτΔ, είχε καταφέρει να αποστασιοποιηθεί από τον κεντρικό πυρήνα του κόμματός του. Η ανάδειξή του ως αρχηγού και κάποια πρώτα βήματα, τον καθιστούσαν και κάτι εντελώς νέο. Για παράδειγμα, το μητρώο στελεχών, σε αυτή την κατεύθυνση ήταν, ένα ΑΣΕΠ στελεχών, μακριά από τις γνωστές κομματικές καμαρίλες. Ακόμη και η μετακόμιση στο Μοσχάτο και η εξοικονόμηση λειτουργικών δαπανών, στη σωστή –σημειολογικά –κατεύθυνση ήταν. Ο νέος αρχηγός της ΝΔ, ήταν προφανές πως διεκδικούσε ένα νέο και φιλελεύθερο πρόσωπο για τη μεγάλη και ιστορική παράταξη της Κεντροδεξιάς, των νικητών του Εμφυλίου.

Κι ύστερα ήλθε το Μακεδονικό. Οι βαρόνοι της Δεξιάς καραδοκούσαν. Ο νέος αρχηγός δεν είχε προλάβει να μετασχηματίσει το κόμμα του. Σύμφωνα με μια οπτική, καλώς, αφού θα κινδύνευε να το κάνει ένα γαλάζιο Ποτάμι ή μια ευρεία μπλε ΜΚΟ. Πάνω στις διαπραγματεύσεις για την ονοματοδοσία, ο ΣΥΡΙΖΑ, έδινε πάλι την ευκαιρία, έχοντας υιοθετήσει την καραμανλική στρατηγική της σύνθετης ονομασίας, να δικαιώσει την κεντροδεξιά παράταξη. Θα μπορούσε η δεύτερη, να συμφωνήσει σε αυτήν τη λογική, αντιπολιτευόμενη τον τρόπο διπλωματίας του Κοτζιά. Πιθανώς θα μπορούσε να το κάνει και με οξύ τρόπο. Ο νέος αρχηγός της ΝΔ, αρχικά, δεν ήταν μακριά από μια σύνθετη ονομασία. Λογικό. Οχι όμως για πολύ.

Από κει και πέρα, σημειώνεται μια στροφή που δεν έχει προηγούμενο. Η ΝΔ ενθάρρυνε τα συλλαλητήρια στο όνομα ενός άκοπου αντιαριστερού λόγου. Σε αυτά, βρήκε έδαφος μια παλιά γνωστή πολεμική Δεξιά που βλέπει τον Τσίπρα ως ερυθρό κίνδυνο και φαντασιώνεται στρατηγούς Βαν Φλιτ. Από κει που έχει μετατοπιστεί τώρα, δύσκολα αλλάζει. Πιο πρόσφατο παράδειγμα της συντελεσμένης της στροφής, η μη ψήφιση της φαρμακευτικής κάνναβης. Η Δεξιά ξανάγινε Δεξιά, εφαρμόζοντας το σχέδιο Τσίπρα.

Τελευταία Νέα