Ο νέος υπουργός Οικονομίας, και πάντα αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, έδωσε μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στην «Αυγή». Η συνέντευξη είναι γεμάτη «πρέπει», ευχολόγια και μια πεποίθηση μεταφυσική ότι, με το που τελειώσουν τα Μνημόνια, έρχεται η ανάπτυξη. Δίνει εντολές σε κάποια αόρατη αρχή, που όμως η πορεία και ο ρυθμός της εξαρτάται και απ’ αυτόν, να κάνει γρήγορα, και προσθέτει με ύφος Πάολο Κοέλιο: «Ο,τι μπορεί να γίνει σήμερα, δεν μπορούμε να το αφήνουμε για αύριο». Ε, πες το χρυσόστομε.
Λέει κι άλλα βαρύγδουπα ο υπουργός που ανέλαβε την ανάπτυξη. Οτι πρέπει να αξιοποιηθούν τα επενδυτικά εργαλεία με τον βέλτιστο τρόπο και με συντονισμό, ενώ επιμένει ότι πρέπει να γίνει «κοινωνικοποίηση» της ανάπτυξης! Τι σημαίνει αυτό; Φαινομενικά, τίποτα. Οταν όμως αυτή η «κοινωνικοποίηση» πρέπει να γίνει έτσι ώστε «να βρεθούν η κοινωνία, οι παραγωγικές δυνάμεις και οι φορείς στο επίκεντρο της παραγωγικής διαδικασίας, των μέσων της και των αποτελεσμάτων της ανάπτυξης» μοιάζει με πρόσκληση σε πάρτι. Σε τι πάρτι;
Ο ποιητής το λέει κάπως συγκεχυμένα, αλλά είναι εμφανές πως ψάχνει κοινό για να το διαβεβαιώσει ότι έρχεται η «καθαρή έξοδος» από τα Μνημόνια. Κι ότι, μετά, ακολουθεί η ανάπτυξη. Καθαρή κι αυτή, κι απαλλαγμένη από την επιτήρηση των κακών ξένων. Ετσι, θα επανιδρυθεί το παλαιό καλό Δημόσιο, οι Αρχές, η τραπεζική, τα ρουσφέτια θα γίνονται από την εθνική κυβέρνηση, συνεπώς οι δικοί μας θα δικαιούνται θέση σε αυτό. «Ελα μαζί μας, δικέ μου»!
Το ποιητικό σχήμα του Γιάννη Δραγασάκη είναι μια γλυκανάλατη εκδοχή της νέας προπαγάνδας. Το περιέχόμενό της το περιέγραψε με σαφήνεια ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών Φραγκίσκος Κουτεντάκης. Ο οποίος, αφού ρέφαρε τεχνητά τις υποχρεώσεις της χώρας ώς το 2020, είπε ότι διεκδικεί απελευθέρωση από επιτηρήσεις και αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της πολιτικής.
Τι ακριβώς σημαίνει ανεξαρτησία της πολιτικής; «Οι άνθρωποι πάνω απ’ τα κέρδη» ή «η κοινωνία να γίνει συμμέτοχος της αναπτυξιακής διαδικασίας». Δηλαδή υπόσχεση ευημερίας με δάνεια, παροχές και κομματικές εύνοιες. Είναι σαφές, στην κυβέρνηση προσβλέπουν σε εκλογές υποσχόμενοι την επιστροφή στο πάρτι –το ίδιο πάρτι που έφερε τη χρεοκοπία. Η κυβέρνηση δηλαδή άρχισε ήδη το ίδιο βιολί των ελκυστικών ψεμάτων. Είτε παίζει ο βαθύς κομματικός στρατός είτε ο Κοέλιο της οικονομίας, είναι πάντα η γνωστή λαϊκιστική μελωδία της καταστροφής.
Τελευταία Νέα