Θα μπορούσε να το περιγράψει κανείς μένοντας στο πνεύμα των βρυχηθμών του βουλευτή Δαβάκη: είναι σαν να το έσκασε ένας γορίλας από τον ζωολογικό κήπο και οι υπεύθυνοι να μην ξέρουν πώς να αντιδράσουν. Πώς να τον μαζέψουν; Κι αν τον μαζέψουν, τι να τον κάνουν; Να τον φέρουν πίσω στο κελί του λαμβάνοντας μέτρα για να μην τους εκθέσει ξανά ή να τον αμολήσουν στη ζούγκλα ελπίζοντας να ξεχαστεί ότι ο δικός τους είναι ένας ζωολογικός κήπος με γορίλες που δεν ξέρεις πότε θα σου τη φέρουν;
Το δίλημμα για τον αρχηγό της ΝΔ θα ήταν ενδεχομένως λιγότερο πιεστικό εάν δεν υποδεικνυόταν από τους συριζαίους ως όμηρος των γοριλών του κόμματος. Εάν για κάθε βρυχηθμό, τρομακτικό όπως είναι μια ρατσιστική δήλωση αλλά ακόμη και για τους ανώδυνους, δεν καταγγελλόταν το κόμμα του ως συγκαλυμμένη Ακρα Δεξιά που αποκαλύπτεται. Ως μια πολιτική δύναμη με ακροδεξιά βαρίδια και σε διαρκή ακροδεξιά διολίσθηση. Η ΝΔ εγκλωβίζεται σε αυτήν την καταγγελία. Βραχυκυκλώνει τόσο ώστε δεν προσπαθεί να κρύψει και να απομονώσει τους γορίλες αλλά να αποδείξει ότι δεν είναι η ίδια ελέφαντας.
Μπορεί και να είναι έτσι. Αλλά το σοκαριστικό στην υπόθεση δεν είναι ότι η ΝΔ έχει ενσωματώσει ένα κομμάτι της Ακρας Δεξιάς –αντίθετα, είναι καλύτερα γιατί έτσι το ελέγχει. Είναι ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όχι μόνο δεν κρύβουν τους δικούς τους γορίλες, αλλά τους επιδεικνύουν κιόλας. Οτι δεν απολογούνται ποτέ για τους φασιστοειδείς βρυχηθμούς των δικών τους. Είτε εκδηλώνονται με ανεξέλεγκτα γέλια είτε με τόνους εμφυλιοπολεμικού μίσους.
Τελευταία Νέα