Το 2014, ο Ματέο Ρέντσι μπήκε ορμητικά στο πολιτικό προσκήνιο. Ηταν νέος, γοητευτικός, φιλόδοξος, είχε γίνει είδωλο των ΜΜΕ ως δήμαρχος Φλωρεντίας και έδινε την εντύπωση ενός οδοστρωτήρα που ερχόταν να αλλάξει την Ιταλία. Προερχόμενος από τη χριστιανοδημοκρατία, βρέθηκε στην περιοχή της Κεντροαριστεράς λόγω ιδιοσυγκρασίας αλλά και επειδή ήθελε να δώσει έμφαση σε μια εικόνα που βρισκόταν μακριά από τον συντηρητισμό. Ο μέσος Ιταλός, όπως ο τυπικός μέσος Ευρωπαίος, εθισμένος να καταναλώνει επικοινωνιακά θαύματα, τον εμπιστεύτηκε –ως επικοινωνιακό αντίβαρο στον «αγανακτισμένο» κωμικό Μπέπε Γκρίλο του Κινήματος των 5 Αστέρων. Στη συνέχεια, πάντως, ο Ρέντσι έγινε αποδεκτός και ως πολιτικό φαινόμενο, ιδίως όταν τον Φεβρουάριο του 2014, έχοντας συγκεντρώσει την ισχύ που χρειαζόταν, οδήγησε τον Ενρίκο Λέτα, τον προκάτοχό του, στην αποστρατεία και ανέλαβε ο ίδιος τη διακυβέρνηση, υποσχόμενος να αλλάξει την Ιταλία.
Το 2015, ο Ρέντσι υποδέχτηκε στην Ιταλία τον αγραβάτωτο Αλέξη Τσίπρα. Ο αντιμνημονιακός θριαμβευτής των εκλογών έλληνας Πρωθυπουργός, που μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη ετοιμαζόταν να βάλει την Ελλάδα στην πιο μεγάλη κρίση της μεταπολεμικής Ιστορίας της, έγινε δεκτός με σνομπισμό από τον ιταλό συνάδελφό του, ο οποίος του χάρισε δημοσίως μια γραβάτα. Ο δικός μας, πάντως, δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει τη γραβάτα για να μας πνίξει, παραλίγο να τα κατάφερνε και χωρίς αυτή. Αλλά και ο Ρέντσι ακολούθησε σε αρκετά σημεία τη συνταγή Τσίπρα, συγκρουόμενος με την Κομισιόν και με τη Γερμανία, κατηγορώντας τους ότι δεν βοηθάνε την έξοδο της ιταλικής οικονομίας από την ύφεση. Τέλος, με το δημόσιο χρέος και την ανεργία στα ύψη και με το τραπεζικό σύστημα σε κρίση, ο Ρέντσι κατέφυγε κι αυτός σε δημοψήφισμα. Το έχασε –και αυτό ήταν η αρχή του τέλους του. Το επικοινωνιακό θαύμα ξεφούσκωσε. Και λίγους μήνες μετά πήρε μαζί του την εγκλωβισμένη σε κλισέ του παρελθόντος της σοσιαλδημοκρατία.
Και τώρα; Τώρα η Ιταλία ξαναέρχεται αντιμέτωπη με το φάντασμα του αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού, που υποτίθεται ότι ο Ρέντσι είχε ξορκίσει. Το φάντασμα αυτό ετοιμάζεται να επανενεργοποιήσει και ο Τσίπρας, αφού έχει κατανοήσει ότι η σοσιαλδημοκρατία (στην οποία βιαζόταν να τον εντάξει ο σύντροφος του Ρέντσι στην Ευρωβουλή Τζιάνι Πιτέλα) είναι απλώς η πλαστή ταυτότητα για να παραμυθιάζει τους εταίρους, δεν φέρνει τις απαραίτητες ψήφους. Η γραβάτα, τελικά, δεν ήταν πετυχημένο δώρο.
Τελευταία Νέα