Αναζήτηση
Και δεν εννοώ ακριβώς σκάνδαλα όπως αυτό του μετρό με τον εδώ αντιπρόσωπο γερμανικού μελετητικού οργανισμού, αλλά σκάνδαλα τα οποία παραμένουν “σε αδράνεια” ή “εν υπνώσει”.
Πηγή μου, η οποία γενικά γνωρίζει τι παίζεται εντός ΣΥΡΙΖΑ, μου ανέφερε ότι οι υπουργοί έχουν λάβει εντολή να αναζητηθούν στους εποπτευόμενους από αυτούς οργανισμούς σκάνδαλα παρελθόντων ετών τέτοια ώστε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να μπορούν να διασυνδεθούν μαζί τους πρώην υπουργοί, και με τον τρόπο αυτό να συντηρηθεί η ρητορική του “σάπιου παλαιού πολιτικού κατεστημένου”.
Το παράδειγμα της Ιταλίας
Φυσικά, έχει κάθε δικαίωμα να ψάχνει για σκάνδαλα και “σκάνδαλα” το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτή η αγωνιώδης προσπάθεια να βρεθούν στην πραγματικότητα αποκαλύπτει την αδυναμία του Μεγάρου Μαξίμου να υπερασπιστεί ένα έργο που θα μπορούσε να παρουσιάσει ενώπιον του ελληνικού λαού προκειμένου να ζητήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής.
Θα ερωτηθώ ενδεχομένως, μπορείς να υπερασπιστείς κάτι που δεν υφίσταται; Και θα συμφωνήσω ότι όντως αυτό είναι δύσκολο. Αλλά προσοχή: υπάρχει το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας. Οι προχθεσινές εκλογές ανέδειξαν πρώτη δύναμη τους λαϊκιστές, και ειδικότερα αυτούς που με επιμονή και πάθος υποστήριζαν ότι οι παλαιότεροι κομματικοί σχηματισμοί ήταν διεφθαρμένοι, και πως πρέπει να έρθουν στα πράγματα καινούργιες δυνάμεις. Και ήρθαν. Αλλά είναι ό,τι χειρότερο και για τη δημοκρατία, και για τους θεσμούς της, και για την Ευρώπη.
Προγραμματισμένη βουτιά
Και ύστερα από αυτές τις παραινετικού χαρακτήρα αναφορές, θα μεταφέρω εδώ την άποψη σοβαρότατου στελέχους της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που τώρα θωρεί εκ του μακρόθεν και από απόσταση ασφαλείας ό,τι εξελίσσεται στη χώρα και στο εσωτερικό της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Κατά το στέλεχος αυτό, το οποίο συνάντησα χθες στον απόηχο του σκανδάλου Novartis, δεν πρέπει να μας ξενίζει αυτή η παρατεταμένη βουτιά της κυβέρνησης και του προέδρου της στα θολά, δυσώδη, νερά της σκανδαλολογίας.
–Είναι ένας προγραμματισμός ο οποίος είχε καταρτισθεί ήδη πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Και θα είχε υλοποιηθεί αν δεν είχε μεσολαβήσει η κρίση, και η ανάγκη της ψήφισης του 3ου Μνημονίου, και εν συνεχεία οι εφαρμοστικοι νόμοι, και ό,τι τέλος πάντων απαιτήθηκε κατ’ εφαρμογήν του Μνημονίου. Αυτά που τώρα σας ξαφνιάζουν με τα σκάνδαλα, δεν είναι παρά η επαναφορά της κυβέρνησης στους σχεδιασμούς του 2015. Δεν θυμάστε που το πρώτο πράγμα που έκανε η κυβέρνηση ήταν να συστήσει εξεταστική επιτροπή για τα Μνημόνια προσδιορίζοντας το χρονικό διάστημα από το 2009 ώς το 2015, και αφήνοντας έξω την περίοδο Καραμανλή; Αυτός ήταν ο σχεδιασμός, αλλά τον ανέστειλαν τότε οι εξελίξεις…
Μπόνους από το πρόστιμο
Αναφορικά με το σκάνδαλο Novartis και απ’ αφορμή το γεγονός ότι χθες συνεδρίασε για πρώτη φορά η Προανακριτική Επιτροπή (να δούμε ακόμη πόσες συνεδριάσεις θα πραγματοποιήσει…), κύριος ο οποίος γνωρίζει, υποτίθεται, τα ισχύοντα στις Ηνωμένες Πολιτείες αναφορικά με τους “προστατευόμενους” μάρτυρες, μου ανέφερε χθες τηλεφωνικά το ακόλουθο (προς διερεύνηση, από πάντα ενδιαφερόμενο ή μη):
– εάν, λέει, προστατευόμενος μάρτυρας που δεν είναι αμερικανός πολίτης καταθέσει στοιχεία για παράνομες και αντισυμβατικές πρακτικές μιας αμερικανικής εταιρείας και αυτές αποδειχθούν αληθινές, ο μάρτυρας δικαιούται το 20% του προστίμου που θα επιβάλουν οι φορολογικές, εποπτικές και άλλες Αρχές εις βάρος της εταιρείας.
Αν συμβαίνει αυτό, τότε εξηγείται εν πολλοίς και το γιατί Ελληνες μετέβησαν στις ΗΠΑ και κατέθεσαν στις αμερικανικές Αρχές στοιχεία για τη Novartis, πολύ πριν οι ίδιοι ή άλλοι “συνάδελφοί” τους απευθυνθούν στις ελληνικές Αρχές. Οπως και το τι καταθέτουν για πράξεις και ανθρώπους, και ειδικά πολιτικούς….
Θα πέσει γέλιο
Η Προανακριτική Επιτροπή συνεδρίασε χθες για πρώτη φορά, και αν μακροημερεύσει (διότι όπως προανέφερα, δεν την βλέπω…) φαίνεται πως θα γίνει μεγάλο γέλιο. Χθες, για παράδειγμα, με το που άνοιξε η πόρτα της αίθουσας όπου θα συνεδρίαζε, εμφανίστηκε κλητήρας Βενιζέλου προσκομίζων επιστολή του προέδρου Βαγγέλη, ο οποίος τεκμηριωμένα, με σειρά, με συνημμένα και με επιχειρήματα, αφού ανέλυσε το άκυρο της διαδικασίας, έθεσε μια σειρά ζητήματα τα οποία προφανώς και θα πρέπει να απασχολήσουν την Επιτροπή.
Τι κρύβει το βιογραφικό
Ηταν αναμενόμενο, μετά την … “επιτυχή” παρέμβαση που έκανε στην πρόσφατη γενική συνέλευση της Τραπέζης της Ελλάδος, ο γενικός γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής του υπουργείου Οικονομικών κύριος Κουτεντάκης θα την έπαιρνε την προαγωγή. Χθες ορίστηκε επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής ώστε να μπορεί από τη νέα θέση να μας αναλύει πόσο επιτυχημένη είναι η οικονομική πολιτική ΣΥΡΙΖΑ.
Ας δούμε το βιογραφικό του εν λόγω Κουτεντάκη να πάρουμε μια γεύση (αντιγράφω): σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο University of Warwick στις Βιομηχανικές Σχέσεις ενώ έλαβε το διδακτορικό του το 2006 στα Οικονομικά της Εργασίας από το Πάντειο. Είναι λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών.
Ποια είναι η έλλειψη σε αυτό το (άριστο…) βιογραφικό; Οτι ο κύριος λέκτορας (που αντικαθιστά έναν καθηγητή Πανεπιστημίου τον Παν. Λιαργκόβα) αποφεύγει αιδημόνως να σημειώσει ότι είναι λέκτορας στην έδρα του κυρίου …Σταθάκη. Του υπουργού!..
Τι άλλο δεν λέει το βιογραφικό; Οτι ο άνθρωπος θέλει να είναι υποψήφιος στις εκλογές –στο Ηράκλειο (ο Σπύρος Δανέλλης ο φίλος μου να τα βλέπει αυτά…). Αρα, χθες, πέτυχε τα εξής δυο …τρυγόνια με ένα σμπάρο:
– πρώτον, παραιτήθηκε (ως όφειλε, στο όριο του 18μηνου, αφού θα είναι υποψήφιος από μία θέση στην οποία αν έμενε δεν θα μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα) και διορίσθηκε σε μια άλλη, για την οποία και κώλυμα εκλογιμότητας δεν έχει, και θα πληρώνεται και καλά
– και δεύτερον, αν εκλεγεί βουλευτής Ηρακλείου έχει καλώς, αν δεν εκλεγεί παραμένει στη θέση του επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής για να κάνει γυμνάσια στην επόμενη κυβέρνηση με τις αναλύσεις και τις προβλέψεις του.
Λαγούμι ώς τη Γενεύη
Αναφέρθηκα χθες στην περίπτωση του απρόσεκτου … Αρχαγγέλου της κάθαρσης του οποίου κάτω από τη … χλαίνη διεφάνη το “σκεπάρνι”, που εδώ και καιρό χρησιμοποιεί για να ανοίξει με “σκεπαρνιές” το λαγούμι μέσα στο οποίο έχει καταχώσει το άπειρο “παστό” που συγκεντρώνει με τόση απληστία, συνεχώς.
Και τι μου είπαν χθες εκεί που περπατούσα αμέριμνος στους πέριξ της γνωστής πλατείας δρόμους; Οτι βρέθηκε η άκρη του “λαγουμιού” στη … Γενεύη! Πέριξ της λίμνης που ονομάζεται Λεμάν και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της Ευρώπης.
(Για το “λαγούμι” του δικού μας, δεν έχουμε επί του παρόντος συγκριτικά στοιχεία, αλλά όπου να’ ναι θα έχουμε…).
