Η κυβέρνηση στρώνει τον δρόμο προς τις κάλπες καταφεύγοντας στην παλιά, αποτυχημένη και τοξική μέθοδο των παροχών. Παλιά επειδή δοκιμάστηκε ξανά και ξανά από κυβερνήσεις που, παρεμπιπτόντως, καταγγέλθηκαν από τη σημερινή ως φαύλες και γι’ αυτόν τον λόγο. Αποτυχημένη επειδή έχει αποδειχθεί ιστορικά –με τελευταίο παράδειγμα τις εκλογές του 2009 –ότι όχι μόνο οι παροχές δεν βοηθούν κάποιον να βγει νικητής από την κάλπη, αλλά πολλές φορές δεν αρκούν για να αποφύγει την εκλογική συντριβή.
Κι όμως. Η κυβέρνηση επιμένει σε μια τακτική που, σαν να μην έφταναν τα προηγούμενα, επιπλέον δηλητηριάζει την κοινωνία. Κι εδώ έγκειται η τοξικότητα. Γιατί η παροχολογία συνιστά στην πραγματικότητα απόπειρα εκμαυλισμού των ψηφοφόρων. Πρόκειται για μια προσπάθεια εξαγοράς της ψήφου των πολιτών που ωφελούνται από τις παροχές –ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν ότι θα συμβεί οι κυβερνώντες.
Αλλά εδώ είναι και η μεγάλη πλάνη. Οι πολίτες δεν αγαπούν τους διαφθορείς τους. Ενώ όσοι δεν ωφελούνται αισθάνονται ότι εμπαίζονται ή σκέπτονται –δικαίως –ότι αυτοί θα σηκώσουν το βάρος και θα πληρώσουν το κόστος των παροχών σε κατηγορίες συμπολιτών τους. Ωφελημένοι και μη συναντώνται σε ένα σημείο: χάνουν την εμπιστοσύνη σε ένα πολιτικό σύστημα, του οποίου ήδη δοκιμάζεται η αξιοπιστία.
Οπως γίνεται αντιληπτό, το κόστος της παροχολογίας δεν είναι μόνο οικονομικό. Κόστος υπάρχει και για τη λειτουργία της δημοκρατίας –και είναι πολλαπλάσιο.
Τελευταία Νέα