Συζητώντας με τη Μαίρη Αδαμοπούλου το σημερινό θέμα ούτε που καταλάβαμε πώς μέσα σε ελάχιστα λεπτά, από εκεί που μου περιέγραφε πώς λειτουργούν οι αποθήκες των μουσείων και πώς γίνονται απογραφές, φτάσαμε να μιλάμε για τα σχέδια των κοσμημάτων που βρέθηκαν ξεχασμένα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Και λέξη με τη λέξη απομακρυνόμασταν από το αρχαιολογικό ενδιαφέρον των ευρημάτων και επικεντρωνόμασταν στο σχέδιό τους λες και τα βλέπαμε στις σελίδες κάποιου σύγχρονου περιοδικού μόδας. Είναι διότι το «σκάψιμο» στον χρόνο φέρνει στην επιφάνεια της επικαιρότητας τη διαχρονικότητα κάποιων αναφορών. Και ίσως είναι και αυτό ένα από τα στοιχεία που πολλαπλασιάζουν τη διακριτική γοητεία της αρχαιολογίας. Εμπνευσμένα, λέει, από τον Μέγα Αλέξανδρο τα πολύτιμα ρωμαϊκά κοσμήματα, που σημαίνει ότι ο μεγάλος στρατηλάτης, πλην όλων των άλλων, ήταν –και υπήρξε για μεγάλο διάστημα αφού μιλάμε για αιώνες μετά τον θάνατό του –αυτό που σήμερα θα λέγαμε fashion influencer.

Μόδα λοιπόν, έννοια τόσο παλιά όσο και η ιστορία του ανθρώπου. Κι ας έλεγε γι’ αυτήν ο Κοκτό «μην την κατηγορείτε, η καημένη πεθαίνει τόσο νέα». Κι ας συμπλήρωνε η Σανέλ ότι η κάθε μόδα πρέπει να «πεθαίνει» πολύ γρήγορα ώστε να επιβιώνει το εμπόριο. Επισημαίνοντας το εφήμερό της, αυτοί οι δύο κολοσσοί του στυλ, αναδείκνυαν τη διαχρονικότητά της. Εξάλλου η μόδα ήταν και θα είναι πάντα εδώ για να καταγράφει, με τον δικό της τρόπο, τους καλπασμούς της Ιστορίας και τις κοινωνικές αλλαγές. Ετσι η μαντεμουαζέλ Κοκό πέταξε τους κορσέδες με τα σφιχτά κορδόνια τους για να συμβολίσει την αποδέσμευση της θηλυκότητας, οι φαρδιές φούστες στο New Look του Ντιορ σηματοδοτούσαν τα μεγάλα βήματα που θα έκανε η γυναίκα στη νέα εποχή, ενώ ο Ιβ Σεν Λοράν λάνσαρε το φολκλόρ όταν ο δυτικός κόσμος άρχισε να συμφιλιώνεται με την πολυπολιτισμικότητα.

Τελευταία Νέα