Ενα παλαιότερο φιλμ από τη δεκαετία του 1930 που αναφερόταν στο μέλλον των ΗΠΑ. Οι πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά. Και η σύγχρονη τεχνολογία. Αυτές είναι οι «πρώτες ύλες που χρησιμοποιεί η καλλιτέχνις Λουκία Αλαβάνου για το πειραματικό της φιλμ «New Horizons», μια χειρονομία στην εποχή της πάσης φύσεως εικονικής πραγματικότητας. Η καλλιτέχνις «φόρεσε» μάλιστα στο δικό της έργο την εμπειρία του να ζεις «από μέσα» τη μυθοπλασία στο σενάριο μιας ταινίας φορώντας την ειδική μάσκα και τα ακουστικά τεχνολογίας VR 360. Σε μία πειραματική ακόμη μορφή το δεκάλεπτο πιλοτικό φιλμ «New Horizons» ξεκίνησε (με ανάθεση του Ιδρύματος Ωνάση), ώστε να προσελκύσει νεανικό κοινό, όπως λέει η ίδια, και να κεντρίσει το ενδιαφέρον τους για την τέχνη. «Πειραματίζομαι με την όραση κάνοντας ένα σχόλιο πάνω στη χειραγώγηση του θεατή, την αμεσότητα του μέσου χρησιμοποιώντας στη δουλειά μου πολλά στοιχεία από το animation. Υστερα από την παρακολούθηση αρκετών έργων VR που είδα στο εξωτερικό, θέλησα να πειραματιστώ με αυτό το σύγχρονο τεχνολογικό μέσο τολμώντας να κάνω την αρχή στην ελληνική τέχνη» λέει η Λουκία Αλαβάνου. Η καλλιτέχνις εξελίσσει πλέον τη βιντεοεγκατάσταση των προηγούμενων έργων της και τη μέθοδό της να αναζητά και να οικειοποιείται πρωτογενές υλικό εικόνων (found footage) από το σινεμά, την τηλεόραση ή και ραδιοφωνικές πηγές. Στη συνέχεια, μέσα από τη σχολαστική έως και εμμονική διαδικασία του μοντάζ και της προσθήκης ηχητικού υλικού, δημιουργεί έργα που αναπτύσσουν κριτική απόσταση από γεγονότα του παρόντος, σχολιάζοντας τη διατήρηση ή την απουσία της συλλογικής μνήμης.

ΑΠ’ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. Η Λουκία Αλαβάνου έζησε 12 χρόνια στο Λονδίνο (όπου σπούδασε Καλές Τέχνες και Οπτικοακουστικά Μέσα). Στη συνέχεια συµµετείχε σε προγράµµατα φιλοξενίας καλλιτεχνών σε διάφορες χώρες και αφού συμπλήρωσε τα κοπιαστικά στάδια της απόκτησης εμπειριών επέστρεψε το 2011 στην Αθήνα, συνεχίζοντας από εδώ τον κύκλο των μετακινήσεων και της επιστροφής στη βάση της, ολοκληρώνοντας έργα που δημιουργούνται από αναθέσεις καλλιτεχνικών οργανισμών ή εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. «Σε αυτό το πιλοτικό, νέο μου ξεκίνημα με τράβηξε η στιγμή των εγκλωβισμένων προσφυγικών πληθυσμών στα ελληνικά σύνορα. Μου ήρθε λοιπόν η ιδέα από ένα παλιό φιλμ που προβλήθηκε στη διάρκεια της Παγκόσμιας Εκθεσης της Νέας Υόρκης το 1939. Ηταν το “Futurama” που προβαλλόταν στο περίπτερο της General Motors και αναφερόταν στους αυτοκινητοδρόμους και τους ορίζοντες του μέλλοντος τοποθετημένου στη δεκαετία του 1960». Από το όραμα του μέλλοντος εκείνης της εποχής η καλλιτέχνις των τεχνολογικών πειραματισμών κράτησε ως υποσημείωση την ένταση των κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών της εποχής. Και η φωνή του αφηγητή του «Futurama» που περιέγραφε «έναν μεγαλύτερο κόσμο, έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο που πάντα θα μεγαλώνει προς τα εμπρός» συνοδεύει στο «New Horizon Pilot» τις δυστοπικές, πανοραμικές λήψεις από drone πάνω από ένα νεκροταφείο αυτοκινήτων στο Σκαραμαγκά, ένα νεκροταφείο πλοίων και μαζούτ στη θάλασσα της Ελευσίνας, εγκαταλειμμένα εργοστάσια, τον αεροδιάδρομο και τον πύργο ελέγχου στο Ελληνικό. Μαζί με εικόνες στο εσωτερικό του σπιτιού ενός ρακοσυλλέκτη που έχει τη μεγαλύτερη συλλογή από αρκουδάκια, οι σκηνές εικονικής πραγματικότητας της Λουκίας Αλαβάνου με την υπνωτική φωνή του αμερικανού αφηγητή του «Futurama» που αναφέρεται σε νέες θέσεις εργασίας προκαλούν ακόμη και το σώμα του θεατή να νιώσει το ανοίκειο συναίσθημα εγκλωβισμού σε αυτό το περιβάλλον συνύπαρξης με σκουπίδια, τοξικά απόβλητα, ανθρώπους και ζώα. «Μαζεύω θραύσματα εικόνων, πεταμένα αντικείμενα και τα χρησιμοποιώ για τη δημιουργία ήχων. Πιστεύω ότι η χρήση του ήχου μπορεί να είναι άκρως ριζοσπαστική. Οταν μοντάρω, αφήνω τον ήχο να με καθοδηγεί. Η εικόνα ακολουθεί. Ο ήχος έχει μεγάλη σημασία στη ζωή μας και νομίζω ότι θα έπρεπε να λάβει σημαντικό χώρο. Ομως η εικόνα καπελώνει τον ήχο. Ισως φταίει το ότι δεν έχουμε μάθει να αφουγκραζόμαστε και να ερμηνεύουμε ό,τι ακούμε».

Τελευταία Νέα