Ετσι πρέπει να ήταν η Γη στην προϊστορική της εποχή, όμως η Ισλανδία είναι πηγή έμπνευσης. Ελάχιστα δέντρα, ακόμα λιγότερα πουλιά και μια άγρια ομορφιά, που δύσκολα θα συναντήσεις κάπου αλλού. Συνήθως επικρατεί απόκοσμη ησυχία. Ο αέρας κάποιες φορές καλύπτει το ξεφύσημα των ηφαιστειακών ρηγμάτων, αλλά όχι την έντονη μυρωδιά από θειάφι. Οι καταρράκτες μοιάζουν να έρχονται από κάποιο παραμύθι, το ίδιο και οι ακτές με το μαύρο ηφαιστειακό πέτρωμα όπου ξεσπούν τα κύματα του ωκεανού. Το ίδιο μαύρο πέτρωμα καλύπτει και αχανείς εκτάσεις του νησιού, ενώ τα γεμάτα με ηφαιστειακές μορφές βουνά, εκτός από πάγο, καλύπτονται και από χαρακτηριστικό, πράσινο χαλί σαν λεπτή κουβέρτα, τονίζοντας ακόμα περισσότερο την ιδιαιτερότητα του τοπίου. Κάπου εκεί, μέσα στην ομίχλη και την βροχή, θα ξεπεταχτεί και κάποιος οικισμός 3-4 σπιτιών, αποκομμένος από τον κόσμο. Ωστόσο στο Ρέικιαβικ, την πρωτεύουσα, χτυπά η καρδιά ενός λαού, «άνετου», χαλαρού, γλεντζέ και θορυβώδη όπως μαρτυρούν τα μαγαζιά και τα μπαράκια στη οδό Laugavegur. Κι όμως ακόμα δεν τέλειωσες. Αν είσαι τυχερός, θα περάσεις μια νύχτα σε μια λυτρωτική ερημιά, με το βόρειο σέλας να χορεύει γεμίζοντας με χρώματα τον ουρανό από πάνω σου.
Βόλτα στη λίμνη
Δημοφιλής περίπατος στο Ρέικιαβικ είναι στη λίμνη Tjornin, με το σύγχρονο κτίριο του δημαρχείου να ξεχωρίζει δίπλα στις πολύχρωμες σκεπές των σπιτιών που αντανακλώνται στη στιλπνή επιφάνεια
των νερών.
Πίνακας στον ουρανό
Στις 3:30 το πρωί σήμανε συναγερμός στο καταφύγιο Alftavatn για να δούμε τον χορό του βόρειου σέλαος το οποίο σπανίως εμφανίζεται την περίοδο της επίσκεψής μας (Σεπτέμβρης).
Το πρώτο φως
Το ξύπνημα στο καταφύγιο Hrantinnusker στις 5 το πρωί με αντάμειψε με ιδανικό φως το οποίο έλουζε τους λόφους και τα βουνά που αποτελούσαν τη διαδρομή εκείνης της ημέρας. Το μόνο που ακουγόταν ήταν το ηφαιστειακό ξεφύσημα από τα κοντινά 2-3 ρήγματα, δίνοντας απόκοσμη αίσθηση στις στιγμές της φωτογράφισης.
Ο ποιητής της πόλης
Στο Ρέικιαβικ διακρίνεται σχεδόν από κάθε σημείο το σύμβολο της πόλης, η εκκλησία Hallgrimskirkja. Χρειάστηκαν 41 χρόνια για να οικοδομηθεί (τέλειωσε το 1986), και το όνομά της το οφείλει στον ισλανδό ποιητή και κληρικό Hallgrimur Pétursson (1614-1674), ενώ στο εσωτερικό της εντυπωσιάζει το ύψους 15 μ. εκκλησιαστικό όργανο. Αναφέρεται ότι σχεδιάστηκε για να μοιάζει με τους βράχους, τα βουνά και τους παγετώνες του ισλανδικού τοπίου. Στην κορυφή του πύργου της, ύψους 74,5 μέτρων, υπάρχει η δυνατότητα να ανέβει κάποιος με ανελκυστήρα προκειμένου να έχει πανοραμική εικόνα της πόλης με τα χρωματιστά σπιτάκια, τα γύρω βουνά και τον ωκεανό. Στον αύλειο χώρο δεσπόζει το άγαλμα του εξερευνητή Leif Erikson (970-1020).
Ο καταρράκτης των πάγων
Εντυπωσιακός σε όγκο νερού και μέγεθος ο καταρράκτης Skogafoss συχνά στολίζεται με ουράνιο τόξο. Δίπλα του ξεκινούν περίπου 500 σκαλιά για να τον θαυμάσετε και από πάνω, ενώ ένα μονοπάτι ακολουθεί για μεγάλη απόσταση την κοίτη του ποταμού. Η πρόσβαση σε αυτόν είναι εύκολη καθώς βρίσκεται κοντά σε ασφάλτινο δρόμο, αλλά ετοιμαστείτε να βραχείτε εάν θελήσετε να φωτογραφίσετε από κοντά το μεγαλείο του.
Η ανάσα της Γης
Στο πάρκο Thingvellir βρίσκονται οι θερμοπίδακες Geysir, με τον Strokkur να εκτινάζει κάθε 5-7 λεπτά σε ύψος που ξεπερνούσε τα 35-40 μέτρα καυτό νερό περίπου 100 βαθμών.
