Τα ναδίρ μας στην οικονομία και στην κοινωνική συνοχή θρέφουν τα αναθεωρητικά σχέδια όλων των γειτόνων. Τις επόμενες βδομάδες η ελληνική Βουλή της Novartis θα παραδοθεί στα αδηφάγα τους βλέμματα. Ο ανεύθυνος αριστερός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ και η διαχρονική του πολιτική του μίσους και του διχασμού θα είναι στο απόγειό τους. Ποτέ δεν ήμασταν μεταπολεμικά τόσο αδύναμοι, ποτέ δεν ήταν μεταπολεμικά οι γείτονες τόσο εμφανώς αναθεωρητικοί. Ολοι τους το συζητούν ανοιχτά πλέον και συμφωνούν μεταξύ τους. Η απάντηση σε αυτές τις εξαιρετικές εθνικές προκλήσεις δεν μπορεί να δοθεί από τη σημερινή κυβέρνηση του πολιτικού αναχρονισμού και της μετριότητας σε όλα. Είναι περισσότερο από εμφανές ότι η χώρα έχει ανάγκη σήμερα παρά ποτέ τη συνέγερση των ουσιαστικών και δημιουργικών ανθρώπων της. Εχει ανάγκη να ανακαλύψει από τα κάτω τις νέες της ελίτ που σε κάθε κοινωνία ανασκουμπώνονται στον κίνδυνο ως ανάδραση επιβίωσης.
Η κυβέρνηση έχει επίσης μπροστά της, εκτός από την νομοθέτηση των επιπλέον μεταρρυθμίσεων που απαιτεί η τρόικα, το δύσκολο έργο της εφαρμογής τους. Περαιτέρω μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς τον επόμενο χρόνο, ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ και περαιτέρω απελευθέρωση της οικονομίας. Ολα αυτά βέβαια έρχονται σε αντίθεση με το πολιτικό της DNA, με τις υποσχέσεις της στην πολιτική της πελατεία των συντεχνιών του κράτους. Θα αναγκαστεί, ως εκ τούτου, να συνεχίσει την αντιπαραγωγική πολιτική των επιδομάτων και της αύξησης των φόρων. Ηδη ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε την αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων σε μια οικονομία που με απόφασή του φορολογεί θανάσιμα ό,τι αναπνέει στον ιδιωτικό τομέα (ακόμη και τους μεταπτυχιακούς φοιτητές που πληρώνονται με μπλοκάκι). Η κυβέρνηση της Αριστεράς του Καμμένου θα αυξάνει περαιτέρω τους ψηλότερους μισθούς του Δημοσίου φορολογώντας του μικρότερους του ιδιωτικού. Αυτό κι αν είναι κοινωνική δικαιοσύνη!
Μοιραία, αυτή η αλλοπρόσαλλη πολιτική σε όλα τα επίπεδα θα οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην έξοδο από την εξουσία, όποτε και να γίνουν οι εκλογές. Οσο αυτές θα αργούν τόσο θα ενισχύεται η προοπτική εξόδου. Αυτό όμως που θα παραλάβει η επόμενη κυβέρνηση θα είναι δύσκολα διαχειρίσιμο και θα απαιτεί ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις σε όλα τα πεδία: οικονομία, δικαιοσύνη, παιδεία, εξωτερική πολιτική. Και βέβαια θα απαιτήσει κι εδώ, όπως και στα εθνικά θέματα, την συνέγερση των πλέον δημιουργικών, με διαπιστωμένη εμπειρία δυνάμεων της οικονομίας, της παραγωγής και της γνώσης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως ο επόμενος πρωθυπουργός, θα δοκιμαστεί σκληρά στην προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας. Η προσπάθειά του θα απαιτήσει ό,τι καλύτερο αυτή διαθέτει, μέσα αλλά κι έξω από το κόμμα του. Δεν θα έχει την πολυτέλεια της μικροδιαχείρισης καθόσον οι προκλήσεις εντός και εκτός, στα οικονομικά και εθνικά θέματα, είναι εξαιρετικές. Εξαιρετικές πρέπει να είναι και η πολιτική του και οι επιλογές του. Η ευθύνη για την επόμενη μέρα θα επιμεριστεί και στον χώρο της Κεντροαριστεράς και στην υπεύθυνη πολιτική της στάση να βάλει πλάτη στην ανόρθωση της χώρας. Οι δυο αυτές πολιτικές παρατάξεις φέρουν μεγάλη ευθύνη για τα δεινά μας σήμερα και έχουν την ευκαιρία να επανορθώσουν παραγωγικά. Είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος της πολιτικής τους επιβίωσης στη συνείδηση των πολιτών και η μόνη πειστική αυτοκριτική. Η τυχόν αποτυχία της επόμενης κυβέρνησης θα βάλει τη χώρα σε μεγάλες κοινωνικές, εθνικές και οικονομικές περιπέτειες. Κανείς τους δεν θα είναι άμοιρος ευθυνών.
Ο Αχιλλέας Γραβάνης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης