Εξακολουθούν τα δημοσιεύματα σοβαρών επιστημόνων, διανοουμένων, δημοσιογράφων και δημοσιολογούντων εναντίον των συμμετασχόντων στα τελευταία συλλαλητήρια για το Μακεδονικό να κυριαρχούν στα ΜΜΕ, αν και η επικαιρότητα πρόσφατα έχει μετατοπισθεί στο σοβαρότερο πρόβλημα της ελληνοτουρκικής κρίσης ακολουθούμενη από αυτό της Novartis.Ο «αριστερός» νεανίας Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας με την θεατρική σοβαροφάνεια που τον διακρίνει αρέσκεται να επαναλαμβάνει τον απαξιωτικό όρο « ετερόκλητος όχλος» όπως λίγο έως πολύ και πολλοί αρθρογράφοι. Δεν ξέρω αν είναι πρωτογενής η προέλευση αυτού του χαρακτηρισμού ή κάποιου λογογράφου του κ. Τσίπρα, ο οποίος στη συνέχεια μάς εξήγγειλε και την κατασκευή ενός φράγματος στα Φιλιατρά της Μεσσηνίας που σχεδόν έχει αποπερατωθεί όπως λέγεται και απομένουν πιθανώς οι «κορδέλες των εγκαινίων».

Συνήθως γράφουμε και διαλεγόμαστε, χωρίς να ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες των λέξεων που χρησιμοποιούμε. Οχλος λοιπόν λέγεται το πλήθος της κατωτάτης τάξεως του λαού, ο χύδην λαός, η λαϊκή μάζα, ο συρφετός κατά το Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσης του Δ. Δημητράκου. Αν επιπλέον θα θέλαμε να ορίσουμε τι σημαίνει πολιτική συμμετοχή στο σύγχρονο κράτος, αυτή είναι ένα σύνολο των δραστηριοτήτων με τις οποίες τα μέλη μιας κοινωνίας συνδέονται με την πολιτική τους κοινότητα, δηλαδή με τις οποίες οι πολίτες οργανώνονται για να επηρεάσουν με τη θέλησή τους τους μηχανισμούς της δημόσιας πολιτικής. (Π. Τερλεξής)

Είναι γεγονός ότι ο αριθμός των ατόμων που συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα στα κοινά έχει αυξηθεί σημαντικά σε σχέση με παλαιότερες περιόδους. Αυτή η συμμετοχή πολλές φορές είναι ουσιαστική και δεν περιορίζεται σε μία απλή, τυπική διαδικασία. Πολλές φορές εξειδικευμένη και πολυσύνθετη παρακινεί το άτομο να πληροφορηθεί περισσότερο για τα σοβαρά ζητήματα που το αφορούν. Γενικότερα θα μπορούσε να σημειωθεί ότι η συμμετοχή σε συγκεντρώσεις, σε πολιτικές συζητήσεις, σε συλλαλητήρια είναι πράξεις που γίνονται από τους περισσότερους από εύλογη ανησυχία και ειλικρινή παρόρμηση.

Σε ηλικία δώδεκα ετών, το 1954, συμμετείχα για πρώτη μου φορά στη Θεσσαλονίκη σε συλλαλητήριο, παρέα με τον συνομήλικο μου φίλο δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, για την υπόθεση τότε της Κύπρου. Ο κ. Τσίπρας μας αποκαλεί σήμερα ετερόκλητο όχλο. Εκτοτε θυμάμαι διάφορες σημαντικές από πλευράς πλήθους και πάθους πολιτικές συγκεντρώσεις όπου συμμετείχα, μεταξύ των οποίων το 1992 έξω από τον Λευκό οίκο στην Ουάσιγκτον, που έτυχε να βρίσκομαι για επιστημονικούς λόγους, πάλι για εθνικό μας θέμα του Μακεδονικού. Γνωρίζω καλά ότι τα διεθνή ή διμερή θέματα δεν λύνονται με συλλαλητήρια, ούτε όμως με διχασμένους τους λαούς.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, αρκετοί από εμάς έχουμε και γνώση και εμπειρία μεγαλύτερη από τον κ. Τσίπρα όχι μόνον για το Μακεδονικό, αλλά και γενικότερα για την πολιτική. Η αλαζονεία και η έλλειψη σχεδιασμού που χαρακτηρίζει αυτόν και την κυβέρνησή του μόνον δεινά προοιωνίζονται για την πατρίδα μας.

Ο Κυριάκος Κ. Παπαϊωάννου είναι ομότιμος καθηγητής στο ΑΠΘ

Τελευταία Νέα