Αναζήτηση
Κάθε δουλειά θέλει τον κατάλληλο άνθρωπο. Τον παπά, ή τον ζευγά. Τη μέρα ναύτης και τη νύχτα καντηλανάφτης δεν γίνεται. Κι ο κυρ Φώτης είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να βάλει στη θέση του τον Ερντογάν. Είναι μια θαυμάσια επιλογή προσώπου. Γενναίος, μονοκόμματος, αδιάλλακτος, ριψοκίνδυνος, έως παράτολμος –πέραν του ότι φρονεί εθνικά και δεν θα δεχτεί μύγα στο σπαθί του. Αρκούδα μπορεί, αλλά μύγα όχι. Διότι τη μύγα την καθαρίζεις και με μυγοσκοτώστρα.
Πέραν του ότι είναι γεννημένος για να διοικεί στράτευμα. Καραβανάδες, φαντάρους, ΟΥΚ, αλεξιπτωτιστές, στρατηγούς –όλοι αυτοί είναι η ειδικότητά του. Ωχριά μπροστά του ο έτερος, ο ευτραφής προγάστωρ με τις ζητωπόλεμες στολές παραλλαγής του, που αν έκανε πορεία ενός χιλιομέτρου με πλήρη φόρτο μάχης μάλλον θα πάθαινε ανακοπή. Γενικώς στην κρισιμότερη εθνικά στιγμή των τελευταίων χρόνων, έχουμε τους πιο ιδανικούς ανθρώπους στο σχετικό υπουργείο Πολέμου –όλοι, βέβαια, παντού, το λένε «Αμυνας», όλοι αμύνονται, ακόμα και οι Αμερικάνοι που μπούκαραν στο Ιράκ, ή οι Ρώσοι στην Τσετσενία. Ολοι είναι φιλειρηνιστές και αμυνόμενοι.
Εξάλλου απ’ την εποχή του Θουκυδίδη επινοήθηκε η έκφραση «προληπτικό χτύπημα». Τι θα πει; Επιτίθεσαι αμυνόμενος, ή αμύνεσαι επιτιθέμενος, οπότε είναι το ίδιο πράγμα. Της Αμύνης τα παιδιά. Αργότερα ήρθε η στενή και φαρδιά Αυτο-άμυνα. Το «Συγνώμη για την άμυνα» –και πάει λέγοντας. Ολοι, ανέκαθεν, είμαστε στην άμυνα, στην αεράμυνα και τώρα μαζεύουμε κυκλάμινα –και τον Ναπολέοντα να ρωτούσες κι αυτός αμύνονταν όταν πήγε βόλτα στη Ρωσία. Το ίδιο κι ο Τζένγκις Χαν στις εκστρατείες του. Εκανε προληπτικά χτυπήματα κι εκείνος. Αυτο-άμυνα σε στυλ Τάι Τσι Τσουάν, με εσωτερική χαλάρωση.
Και στη Θεσσαλονίκη η λεγόμενη «Σχολή Πολέμου» μετονομάστηκε σε «Αμυνας»; Δεν γνωρίζω. Εξάλλου δεν υπάρχουν ποτέ επιτιθέμενοι στον πλανήτη –όπως δεν υπάρχει πια σ’ εμάς υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, αλλά Προστασίας του Πολίτη, ειδικώς του πολίτη που έχει κατάστημα στην Ερμού. Ολα τα κράτη πολλαπλασιάζουν τα οπλικά τους συστήματα, φτιάχνουν καινούργιες πυρηνικές βόμβες, υδρογονοβόμβες, σεξοβόμβες, υποβρύχια, πόλεμο των άστρων (στην ουσία: άμυνας των άστρων), βιολογικά όπλα, κι όλα αυτά για να προστατευθούν. Οχι για να επιτεθούν –μήπως ο Χίτλερ δεν εισέβαλε στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939, για να αμυνθεί απέναντι στους ιμπεριαλιστές Πολωνούς, που απειλούσαν αυτή καθεαυτή την ύπαρξη του Ράιχ;
Ο πόλεμος δεν υπάρχει –δεν υπήρξε ποτέ. Και οι τζιχαντιστές που αυτο-ανατινάζονται το κάνουν για αυτο-άμυνα. Ειρηνιστές άνθρωποι είναι που αποζητούν την ειρήνη του Παραδείσου και γι’ αυτό πηγαίνουν εκεί αυτοβούλως. Και στο ποδόσφαιρο ένας επιθετικός τι είναι κατά βάθος; Αμυντικός. Παίζει μπακότερμα σε προωθημένη θέση.
Γι’ αυτό είναι καιρός και το βιβλίο του Κλαούζεβιτς «Περί του Πολέμου» (ή, το έξοχο αντίστοιχο «Θεωρία του πολέμου» του Παναγιώτη Κονδύλη) να λέγεται πλέον «Περί της άμυνας», ή πιο σωστά «Περί της αμύνης». Οι λέξεις είναι το παν και η πώληση της ειρηνοφιλίας βασικό καθήκον. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση έβαλε στο σχετικό αμυντικό υπουργείο δυο κατάλληλους ανθρώπους –κυρίως όμως ως αναπληρωτή έναν μπαρουτοκαπνισμένο πολέμαρχο με προφίλ πασιφιστή. Ο Κολοκοτρώνης είναι ξεπερασμένος πια ως πρότυπο και όπως είπε το 1886 ο μετέπειτα πρωθυπουργός Κλεμανσό «Ο πόλεμος είναι πολύ σπουδαία υπόθεση για να την εμπιστευθούμε στους στρατιωτικούς» –όπως θα έλεγε κανείς πως «Η υγεία είναι πολύ σπουδαία υπόθεση για να την εμπιστευθούμε στους γιατρούς», γι’ αυτό τον λόγο, όπως φαίνεται κι από την υπόθεση Novartis, τώρα την ανέλαβαν οι πολιτικοί με εξίσου υγιεινά αποτελέσματα.
Κατά περίπτωση, βέβαια, υπάρχουν και πιο προωθημένες πρακτικές όπως εκείνη του κ. Πολάκη, που έβαλε ιδιοκτήτη βουλκανιζατέρ σε θέση αντιπροέδρου Νοσοκομείου, στηριζόμενος στη φράση που λέει άμα αρχίσεις τα πάρε-δώσε με τους γιατρούς, συμβαίνει κάτι πολύ δυσοίωνο –για την ακρίβεια η διατύπωση έχει ως εξής: «Είναι να μη βάλεις κατσαβίδι στη μηχανή». Αμα βάλεις…
Τώρα μάλιστα που έμαθε ο Ερντογάν ποιος ανέλαβε αναπληρωτής, του κόπηκαν τα ήπατα. Είναι έτοιμος να παραδώσει τρέμοντας την Ιμβρο, την Τένεδο και την Αλικαρνασσό για να μας καλοπιάσει και να αποφύγει να κάνουμε κανένα προληπτικό χτύπημα και πάρουμε ακαριαίως τη Ραιδεστό, την Πόλη, και τα περίχωρα του Εσκί Σεχίρ –ενώ έχει διατάξει υποχώρηση όλων των τουρκικών στρατευμάτων εκείθεν της Αγκυρας και πέραν της Ανατολίας, ώστε να προστατεύσει τους Τούρκους από πιθανή ελληνική εισβολή. Γνωρίζει πως ο Τουρκοφάγος αναπληρωτής είναι έτοιμος για γιουρούσι και πως σε λίγο θα πέφτουν οι σφαίρες σαν βροχή, τα βόλια σαν χαλάζι κι αυτά τα λιανοντούφεκα σαν άμμος της θαλάσσης.
(- Βάστα Φώτη μ’, τον πόλεμο, βάστα και τα ταμπούρια).
Ολοι αυτοί εκεί στη Δημοκρατική Αριστερά δεν είχαν καταλάβει τόσον καιρό με πόσο μεγάλο πολέμαρχο είχαν να κάνουν, δεν εμπνεύστηκαν από τις ηγετικές του ικανότητες και αδίκως υποχωρούσαν ραπιζόμενοι, οπισθοχωρούσαν γρυλίζοντας και ήθελαν να πείσουν κι εμάς να τους ψηφίσουμε –τόση οξυδέρκεια. Πιο μεγάλη και πιο αριστερή πολιτική οξυδέρκεια, πεθαίνεις.
Μετά μου λες γιατί τραβάμε αυτά που τραβάμε. Πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς με τόσα κλισέ, αυταπάτες, «προοδευτική κατεύθυνση», και άλλες αρλούμπες με τις οποίες μας είχανε γανώσει το μυαλό –αλλά έτσι είναι ο άνθρωπος. Ψάχνει κάποιον ρόλο, αναζητεί δικαίωση, υποδύεται, εθελοτυφλεί, υπακούει, ελίσσεται. Ακόμα και στα εβδομήντα τόσα του αναζητεί κάποια δήθεν καταξίωση ας είναι και στις Απόκρεω κάποιου υπουργείου. Ψάχνει να αφουγκραστεί κάποιο ισχνό χειροκρότημα.
Ο καθείς πιστεύει πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στο κατάλληλο βουλκανιζατέρ-βαλκανιζατέρ. Πάντα. Οτι δικαιωματικά διορίστηκε κι ας έχει περί του αντικειμένου άγνοια νηπίου. Εξάλλου εν Ελλάδι όπου και να διοριστεί ο καθείς, θεωρεί πως κατέχει την δουλειά εκ γενετής, από Θεού, και μάλιστα καλύτερα κι απ’ τους καθ’ ύλην, ακόμα κι αν είναι στρατηγοί εφτά αστέρων. Πάρε ναυτάκι, ναυτάκι Συριανό, λοστρόμο Πειραιώτη, τιμόνι Καλαματιανό, κι Αμυνας τον κυρ Φώτη.
