Θα είναι ολέθριο σφάλμα της Ελλάδας έστω και να συζητήσει την πονηρή πρόταση Ζάεφ για διεθνή συμφωνία με τα Σκόπια αντί αλλαγής Συντάγματος και ονόματος της χώρας. Θα σημαίνει ουσιαστικά ότι η Ελλάδα αντλεί πλέον την κυριαρχία της από την επιδιαιτησία διεθνών διασκέψεων. Και αν αυτό είναι επικίνδυνο με τα Σκόπια, γίνεται καταστρεπτικό όταν προβληθεί ως μοντέλο στα ελληνοτουρκικά όπου οι Τούρκοι θέλουν τέτοιο σχήμα για την αλλαγή της Συνθήκης της Λωζάννης: αυτή είναι η ουσία της πρότασης.
Από τα μέσα του 19ου αιώνα η Τουρκία δεν είχε φτάσει ποτέ στα επίπεδα πολύπλευρης επιθετικότητας των τελευταίων ετών. Ο Ερντογάν προκαλεί τους πάντες, εξοπλίζεται διαρκώς, εξαπολύει επιχειρήσεις εκτός συνόρων, συγκρούεται διπλωματικά με όλες τις μεγάλες δυτικές χώρες, ρίχνει ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος ενώ ήδη απειλεί τον αμερικανικό στόλο που καταπλέει στην Κύπρο προκειμένου να προστατεύσει τις πλωτές εγκαταστάσεις της Exxon στις έρευνές τους στα κυπριακά θαλάσσια οικόπεδα. Λίγο πριν ανάγκασε το ιταλικό τρυπάνι σε, προσωρινή, τουλάχιστον, αποχώρηση. Εν μέσω αυτών τα ελληνοτουρκικά, που διαρκώς χειροτερεύουν, επιβαρύνονται τώρα και από την υπόθεση των δύο στρατιωτικών.
Παρά την παράνοια που έχει εγκατασταθεί στο μυαλό του Ερντογάν δύσκολα θα τολμήσει να εμποδίσει με όπλα τους Αμερικανούς στην Κύπρο. Δεν αποκλείεται, αλλά θα έχει συνέπειες. Τι γίνεται όμως αν ο σχεδιασμός των Τούρκων δεν είναι αυτός; Αν δηλαδή μετατρέπουν σε εστία έντασης τη θαλάσσια περιοχή γύρω από την Κύπρο με τη σκέψη στο Αιγαίο; Ακόμα περισσότερο, τι γίνεται αν αυτή τη στιγμή διεξάγονται μυστικές συζητήσεις με τέτοιο αντικείμενο; Αν δηλαδή οι Τούρκοι κάνουν πίσω τελικά εκεί που σωρεύεται πολυεθνική δύναμη πυρός και ο αντικειμενικός τους στόχος είναι ουσιαστικά ένας αντιπερισπασμός με πραγματικό θέατρο της έντασης την περιοχή των Ιμίων ή το Καστελλόριζο; Υπήρξε μεγάλη διπλωματική επιτυχία της Κύπρου ότι κατάφερε να επαναφέρει τη στάση των ΗΠΑ έναντί της εκεί που βρισκόταν πριν από το 1974. Στη δεκαετία του ’60 η αμερικανική πολιτική [σε αντίθεση με την αγγλική] αντιμετώπιζε την Κύπρο πολύ ευνοϊκότερα από ό,τι στη συνέχεια. Αυτό άλλαξε ριζικά μετά τα γεγονότα του 1973-’74 και τώρα, ευτυχώς, δείχνει να αλλάζει εκ νέου. Ομως τι συμβαίνει με την Ελλάδα;
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τίλερσον βρέθηκε πρόσφατα στην Τουρκία σε ένα ταξίδι όπου συνέβη κάτι διπλωματικά αξιοπερίεργο: συνοδευόταν και από τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα. Η ελληνική πλευρά αγνοεί παντελώς τι πραγματικά συζητήθηκε εκεί, ενώ, παράλληλα, η ίδια δεν έτυχε αντίστοιχης επίσκεψης. Αυτά πρέπει να γεννούν ανησυχία. Οφείλουμε λοιπόν να μιλήσουμε ανοιχτά με τους συμμάχους μας και να τους καταστήσουμε σαφές ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να μείνει άπραγη αν η Τουρκία ενεργήσει στρατιωτικά. Πρέπει να ξέρουν ότι σε τέτοιο ενδεχόμενο η Ελλάδα θα αντιδράσει με όπλα. Αν δεν πείσει για αυτό, το πιο επικίνδυνο σενάριο έρχεται όλο και πιο κοντά. Αν δεν ξεκαθαρίσουμε απόλυτα ότι είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας είναι βέβαιο ότι ουδείς άλλος θα το πράξει για εμάς. Και τότε θα καταστούμε αυτομάτως έρμαια άλλης, επαχθούς διεθνούς συμφωνίας.
Τελευταία Νέα