Ολα ξεκίνησαν με μια διαρροή από το Μαξίμου, τύπου ο Πρωθυπουργός τηλεφώνησε στον Σταύρο Θεοδωράκη και του ζήτησε να συναντηθούν. Αφορμή, η ποταμική πρόταση για σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Αιτία; Σίγουρα όχι η τσιπρική ανησυχία για τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συνεννόηση στα εθνικά. Η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής έμαθε για το ραντεβού από τα μίντια. Ακολούθησαν τα τιτιβίσματα που πρόδιδαν τον εκνευρισμό αμφότερων των κεντροαριστερών. Οι παροικούντες τον χώρο εξεπλάγησαν ελαφρώς που η σχέση των δύο περνάει κρίση. Παρότι, όσοι είχαν εμπλακεί στις προηγούμενες προσπάθειες σύγκλισης, υποστήριζαν ότι Φώφη και Σταύρος δεν είχαν ποτέ χημεία. Για να ακριβολογούμε, υποστήριζαν πως δεν είχαν καν προσωπική σχέση. Και απέδιδαν, άρα, τις αποτυχίες συμπόρευσης, προ Κινήματος Αλλαγής, και σε –για να το πούμε κομψά – μη πολιτικούς λόγους. Η εσωκομματική προεκλογική περίοδος, όμως, πριν τις κάλπες του Νοεμβρίου, άλλαξε αυτά τα δεδομένα. Οι αρχηγοί των δυο κοινοβουλευτικών κομμάτων του εγχειρήματος είχαν, από τότε, έρθει κοντά. Τόσο κοντά, που αν και ο Θεοδωράκης αναδείχθηκε τέταρτος, απέκτησε ρόλο «νούμερο δύο» στον νέο φορέα.
Κανόνες
Και τώρα, σε τι φάση βρίσκονται; Ηδη, πριν σκάσει η ιστορία του ραντεβού με τον Τσίπρα, αρκετοί στο Κίνημα ένιωθαν ότι «ο Σταύρος είναι με το ένα πόδι έξω». Και ανησυχούσαν, εύλογα, πως μια πιθανή αποχώρηση του Ποταμιού θα αποδυνάμωνε τον νέο φορέα. Οχι τόσο αριθμητικά όσο συμβολικά. Μετά την παρασκευιάτικη έκρηξη –ο όρος ανήκει σε έμπειρο πράσινο στέλεχος –στη Χαριλάου Τρικούπη, οι τόνοι έχουν πέσει και από την πασοκική και από την ποταμική έδρα. Ορισμένοι δε, πιστεύουν ότι το ζήτημα της θεοδωρακικής αμφιθυμίας απέναντι στην κοινή προσπάθεια έχει μάλλον επιλυθεί. Εξού και η Φώφη μίλησε για τον Σταύρο που «έχει μια ρομαντική άποψη για το θέμα» του Συμβουλίου Ασφαλείας. Με αυτόν τον «ρομαντισμό» του εξηγούν και τη συνάντηση στο Μαξίμου. «Δεν έχει» λένε «συνειδητοποιήσει ακόμη ότι έχει μπει σε ένα κόμμα». Επειδή, όμως, «δεν μπορεί ο καθένας να έχει τη σημαία του, στο συνέδριο θα μπουν κανόνες. Για όλους». Σύμφωνοι, αλλά αν ο Σταύρος αποδειχθεί θιασώτης του τσιτάτου «σε θυμούνται για τους κανόνες που παραβαίνεις»;
