Μιλώντας στη Βουλή για τα εθνικά θέματα που έχουν εισέλθει σε επικίνδυνες ατραπούς, ο Πρωθυπουργός διέπραξε ένα ιστορικό ατόπημα. Με τον κυνισμό και την αμετροέπεια που συχνά τον διακρίνει επιχείρησε να συγκρίνει την υπόθεση των Ιμίων τότε –το 1996 –και τώρα, την δήθεν ενδοτική στάση του Κ. Σημίτη με τη δική του δήθεν περήφανη πολιτική. Λησμόνησε να προσθέσει, βέβαια, ότι εκείνη η στάση που απέτρεψε έναν πόλεμο οδήγησε εν συνεχεία με σταθερά και αποφασιστικά βήματα στο Ελσίνκι, στην ένταξη της Κύπρου στην ΟΝΕ και έθεσε σαφείς όρους για την ευρωπαϊκή ένταξη της Τουρκίας. Οταν για πρώτη φορά μετά την κρίση του ’87 ανατράπηκαν υπέρ μας οι συσχετισμοί στην περιοχή. Ενώ σήμερα προσκαλέσαμε τον Ερντογάν να αμφισβητήσει σε ελληνικό έδαφος τις διεθνείς συνθήκες που προσδιορίζουν το καθεστώς του Αιγαίου και να αναβαθμίσει τις διεκδικήσεις της Τουρκίας με απροσχημάτιστο τρόπο. Για να επακολουθήσει επιδείνωση και ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Αν το ατόπημα του Πρωθυπουργού έγινε για εσωτερική κατανάλωση ίσως δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Η χρονική στιγμή, όμως, που εκδηλώθηκε δείχνει με τον πιο ανησυχητικό τρόπο την έλλειψη ιστορικής συναίσθησης των πραγμάτων που αφορούν τη χώρα, την απουσία εθνικής στρατηγικής. Είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα των γεγονότων που συμπεριλαμβάνουν: Τον ασχεδίαστο τρόπο που άνοιξε το Μακεδονικό και οργανώθηκε η επίσκεψη του τούρκου προέδρου. Το ταξίδι στις ΗΠΑ και την παράδοση της αναβάθμισης των F16 χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Την αδιανόητη για την κρισιμότητα των στιγμών διγλωσσία που εμφανίζει η κυβέρνηση και την οπερετική παρουσία του υπουργού του επιφορτισμένου με την άμυνα της χώρας. Και, βέβαια, πάνω απ’ όλα είναι η ελαφρότητα με την οποία χειρίζεται το εσωτερικό μέτωπο. Αντί να οικοδομήσει με θεσμικό τρόπο αρραγή εθνική ενότητα πάνω σε συμφωνημένη στρατηγική και κλιμάκωση των στόχων και την επιδίωξη της χώρας σε μια εποχή που όλα αλλάζουν και κρίνονται στην περιοχή, αναβιώνει συστηματικά το κλίμα της πόλωσης, του διχασμού, της άγονης αντιπαράθεσης με κριτήριο την εκλογική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ. Προσβάλλει έτσι βάναυσα το ύφος και το ήθος της δημόσιας ζωής που θα έπρεπε να πρυτανεύει αυτές τις ώρες.

Για πολύ καιρό και όσο διαρκεί ο πόλεμος στα ανατολικά της γειτονικής μας χώρας, θα πρέπει να ζήσουμε με την απειλή αλλά και τις ευκαιρίες που γεννά η σύγκρουση γεωστρατηγικών συμφερόντων στην περιοχή. Χρειαζόμαστε πυξίδα. Νομίζω το πρώτο χρέος του επικείμενου Συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής είναι να οριοθετήσει τους σύγχρονους στόχους και να αποφασίσει την εθνική γραμμή. Την οποία έχουν χρέος να ακολουθήσουν όλοι οι επώνυμοι και ανώνυμοι στο χώρο. Ο νέος φορέας ή θα αποκτήσει συλλογική υπόσταση για να πάει τα πράγματα μπροστά ή δεν θα έχει μέλλον.

Ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα