Πέρασα ένα Σαββατοκύριακο χάλια. Σκληρά ερωτήματα έπεφταν σαν σκηνές από ταινία παλιά μπροστά στα μάτια μου και δεν με άφηναν να ηρεμήσω, να απολαύσω το πρώτο ηλιόλουστο διήμερο της άνοιξης. Ερωτήματα επίμονα και βασανιστικά μού χάλασαν τη διάθεση και κάπως έτσι «κρεμάστηκα» στα τηλέφωνα, να μιλάω με τις ώρες, με τον έναν και με τον άλλο –και με τον ίδιο! –για το μέγα θέμα «Τι θα κάνει ο Σταύρος (Θεοδωράκης); Θα υποκύψει στην απατηλή γοητεία της εξουσίας Τσίπρα ή όχι; Θα γίνει… Καμμένος στη θέση του Καμμένου ή θα κρατήσει τη θέση του, αρνούμενος να γλείψει εκεί όπου έφτυνε; Θα συνδιαλλαγεί με το κόμμα που άνθρωπο της διαπλοκής τον ανέβαζε, συνεργάτη του Μπόμπολα τον κατέβαζε, ή θα κλείσει τα αφτιά του στις Σειρήνες;».
Αυτά και άλλα πολλά, και διάφορα, μου «κατασπάραξαν» το Σαββατοκύριακο και αν το μοιράζομαι σήμερα το πάθημά μου, είναι γιατί κάπου κι εγώ πρέπει να τα πω όλα αυτά. Και θα τα αφηγηθώ με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απλότητα για να γνωρίζει ο καθένας τι θα συμβεί και τι επιπροσθέτως μπορεί να συμβεί.

Προεδρική πρωτοβουλία

Το ουσιώδες, και πραγματικό, αυτό από το οποίο ξεκίνησαν όλα, η αιτία της κακοπέρασής μου, είναι η σημερινή συνάντηση που θα έχουν στο Γραφείο Πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρόεδρος Αλέξης με τον επικεφαλής ηγέτη Σταύρο (Θεοδωράκη). Αυτός που είχε την πρωτοβουλία της συνάντησης είναι ο πρόεδρος Αλέξης, ο οποίος, λέει, γοητεύθηκε τόσο από την πρόταση του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου για τη συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, ώστε τηλεφώνησε στον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση και το συζήτησε μαζί του. Επειτα τηλεφώνησε στον επικεφαλής ηγέτη Σταύρο και τον κάλεσε για σήμερα στο Μέγαρο Μαξίμου για να του την αναπτύξει (την πρόταση) από κοντά. Ο τελευταίος αποδέχθηκε ασμένως την πρόταση και στη συνέχεια… πήγε θέατρο (εγώ εκεί τον βρήκα και συνομίλησα μαζί του –θα παραθέσω παρακάτω ορισμένα από αυτά που μου είπε)…

Κακοστημένη παράσταση

Ας δούμε τώρα μερικά επιμέρους ζητήματα, τα οποία θα φωτίσουν έτι περαιτέρω αυτή την υπόθεση και θα μας δώσουν να καταλάβουμε τι ακριβώς γίνεται και μοιάζουν με κακοστημενη θεατρική παράσταση…

Η πρόταση του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου δεν είναι ούτε της Πέμπτης ούτε της Παρασκευής. Δεν είναι καν της προηγούμενης εβδομάδας. Ούτε του προηγούμενου μήνα. Εχει κατατεθεί ως πρόταση νόμου εδώ και… δεκαπέντε μήνες!

Το ξαναλέω, δεκαπέντε μήνες πριν. Τον Δεκέμβριο του 2016. Εκτοτε παρέμενε στο συρτάρι του Προέδρου Βούτση, εκείνος της είχε ρίξει χοντρό αλάτι από πάνω και την είχε αφήσει στο συρτάρι να σιτέψει. Να ωριμάσει. Να τη βρει κάποια στιγμή ο ιστορικός του μέλλοντος, σε εκατό χρόνια από σήμερα, και να αναφωνήσει με ενθουσιασμό: «Βρήκα ντοκουμέντο Θεοδωράκη, τρομερό»!..

Υποθέτω, με αυτό το δεδομένο, καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι

– καταρρέει απολύτως η έκπληξη Τσίπρα για τη σοβαρότητα της πρότασης,

– καταρρέει ωσαύτως η σπουδή του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου να ανταποκριθεί στο πρώτο τηλεφώνημα Τσίπρα «έλα τη Δευτέρα να μου το εξηγήσεις»,

– γίνεται σωρός από αποκαΐδια όλο το σκηνικό που στήθηκε και το οποίο στόχο είχε να αποπροσανατολίσει το «πόπολο», ότι τάχα μου στο γενικότερο μπάχαλο της ελληνικής πολιτικής σκηνής υπάρχουν και δύο σοβαροί πολιτικοί, οι οποίοι κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και τα λένε, επειδή αυτό απαιτεί η κατάσταση στα εθνικά θέματα.

Σχέση σε διάσταση

Θα μπορούσα να καταγράψω και άλλα, αλλά δεν θα το κάνω. Είναι τόσο εμφανές το «στήσιμο» που παρέλκει, όπως λένε και οι δικηγόροι, κάθε άλλη αναφορά. Εκτός από μία. Του προέδρου Πάνου (Καμμένου), ο οποίος εμμέσως πλην σαφώς αποκαλύπτει ότι «κάτι γίνεται». Διότι όχι μόνο διεκδικεί την πατρότητα της πρότασης για το Συμβούλιο, αλλά εκθέτει και τον πρόεδρο Τσίπρα, διότι, όπως ισχυρίζεται, του το είχε προτείνει από την πρώτη στιγμή (προφανώς εννοεί, από την ημέρα που τον στήριξε για να γίνουν κυβέρνηση…), αλλά ο άλλος, με την εγνωσμένης εντάσεως και μεγέθους… αυτάρκεια που τον διακρίνει, τον «έγραψε» κανονικά.

Ιδού τι αναφέρει ανακοίνωση που εξέδωσε το κόμμα ΑΝΕΛ το βράδυ του Σαββάτου, ίνα μη απομείνη η ελάχιστη αμφιβολία για τις πραγματικές διαστάσεις της σημερινής συνάντησης. Αντιγράφω: «Ο κ. Καμμένος από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του Κινήματός μας είχε προτείνει τη δημιουργία υπό τον Πρωθυπουργό Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας για τον σχεδιασμό εθνικής στρατηγικής και τη διαχείριση κρίσεων. Θα ήταν προς το συμφέρον της Πατρίδας μας ο Στ. Θεοδωράκης να μην εκμεταλλεύεται τα ευαίσθητα εθνικά θέματα για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών και ιδιοτελών σκοπιμοτήτων».

Παρακάμπτω το «χώσιμο» Καμμένου στον επικεφαλής ηγέτη Σταύρο (τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα…) και στέκομαι στο έμμεσο, αδιόρατο, πλην ορατό παράπονο, ότι αυτός είχε προτείνει τη σύσταση του Συμβουλίου, αλλά για τα μάτια του Σταύρου ο άλλος, ο Αλέξης, αυτό το ξεχνάει. Είναι, αγαπητοί ακροατές, μία ακόμη, ισχυρή, ένδειξη ότι η «σχέση» δεν πάει καλά –πνέει τα λοίσθια, είναι ολοφάνερο. Και εγώ, ξεκάθαρα, στενοχωριέμαι…

Υπάρχει ένα «αλλά»…

Ας δούμε όμως τι προβλέπει η πρόταση του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου για το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Καμία πρωτοτυπία, αναφέρω. Εισηγείται να προσομοιάζει με τα αντίστοιχα σύγχρονων χωρών –θα συγκαλείται από τον Πρωθυπουργό και θα μετέχουν οι πολιτικοί αρχηγοί, οι πρώην πρωθυπουργοί, οι υπουργοί Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ο διοικητής της ΕΥΠ και κατά περίπτωση αξιωματούχοι τής κυβέρνησης και επιτελείς των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το αθροίζω και αυτό, στα όσα αναφέρω στην αρχή, ότι εδώ κάτι άλλο πάει να γίνει. Διότι αν ο πρόεδρος Τσίπρας ήθελε να συστήσει ένα τέτοιο συμβούλιο, δεν χρειαζόταν να περιμένει τον επικεφαλής ηγέτη Σταύρο να διατυπώσει τη σχετική πρόταση. Θα έριχνε μια ματιά τι αντίστοιχο έχουν κάνουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Βρετανία, η Τουρκία και τόσες άλλες χώρες. Αλλά…

Αδύναμη μνήμη

Ρώτησα για όλα αυτά, και για το «αλλά», την «πέτρα του σκανδάλου» Σταύρο, άμα τη εξόδω του από το θέατρο. Παρασκευή βράδυ.

–Τι νόημα έχει αυτή η συνάντηση της Δευτέρας;

–Θέλει να του αναλύσω την πρότασή μας για το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας…

–Θέλει να σε βάλει στην κυβέρνηση, στη θέση του Καμμένου…

–Δεν πρόκειται να μπω σε καμιά κυβέρνηση. Δεν είναι το όνειρό μου εμένα να γίνω υπουργός του Τσίπρα…

–Ε, πώς. Οταν διαφαίνεται πρόθεση του Καμμένου ακόμη και να αποχωρήσει από την κυβέρνηση για το Σκοπιανό, προφανώς σε θέλει για να κρατηθεί στην εξουσία.

–Αν μπορώ να κάνω κάτι για να λυθεί το Σκοπιανό, θα το κάνω για τη χώρα μου, για κανέναν Τσίπρα.

–Υποτίθεται ότι ως Κίνημα Αλλαγής θα είχατε ενιαία στάση μπροστά σε τέτοια θέματα.

–Ποιο Κίνημα Αλλαγής; Πλάκα μού κάνεις; Δεν βλέπεις τι γίνεται; Οτι έχουν φύγει όλοι και έχει καταργηθεί κάθε εσωκομματική διαδικασία; Δουλευόμαστε μεταξύ μας τώρα;

Είπαμε και άλλα που δεν είναι του παρόντος να τα αναφέρω. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι ό,τι του είπα εγώ: να καθήσει να σκεφτεί τι του έχουν «σύρει» αυτά τα τρία χρόνια της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ο ίδιος ο Τσίπρας και ο συνεταίρος –κανέναν άλλον δεν έχουν βρίσει όσο αυτόν. Αλλά οι άνθρωποι έχουν αδύναμη μνήμη. Και οι πολιτικοί, συνήθως, ακόμη πιο αδύναμη…