Με κεντρικό πανό που γράφει «Τα καλύτερά μας γκολ δεν τα έχουμε φάει ακόμη», οι φίλαθλοι του Ασπάλαθου χειροκροτούν ενθουσιωδώς κάθε φορά που η αντίπαλη ομάδα πετυχαίνει γκολ. Οταν οι απέναντι χάνουν παίκτη λόγω τραυματισμού και δεν έχουν τη δυνατότητα αντικατάστασης, ο Ασπάλαθος βγάζει έναν δικό του ώστε να παίζουν ισότιμα –δέκα εναντίον δέκα. Οταν ένας δικός τους παίκτης χάνει μια εύκολη φάση, του φωνάζουν ρυθμικά «χάσε κι άλλο ένα γκολ». Και αρκετές φορές μετά το τέλος του αγώνα στήνουν ψησταριές καλώντας τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας να συμμετάσχουν στο φαγοπότι… Ο Αθλητικός Σύλλογος «Ασπάλαθος» είναι μια ιδιαίτερη ομάδα που αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο σαν γιορτή. Και ξεχωρίζει για τη φιλοσοφία του. Δημιουργήθηκε πριν από λίγους μήνες στα Χανιά, αγωνίζεται στο Γ’ Τοπικό και διαθέτει μία από τις πιο θερμές κερκίδες, αφού τουλάχιστον 100 φίλοι τον ακολουθούν σταθερά σε κάθε του παιχνίδι. Οι φίλαθλοι δεν διαμαρτύρονται ποτέ για αδικίες και φαλτσοσφυρίγματα και τα συνθήματά τους δεν έχουν υβριστικό περιεχόμενο. Είναι η χαρά του αθλητισμού κόντρα στις αγριότητες και στα περίστροφα στους αγωνιστικούς χώρους… Σκηνές ντροπής που έκαναν όσους αγαπούν τον αθλητισμό να στρέψουν το κεφάλι με αποτροπιασμό…

Το αντιφασιστικό πανό

Πριν από λίγες ημέρες ο Ασπάλαθος απασχόλησε έντονα την τοπική κοινωνία καθώς ο διαιτητής του αγώνα Ασπάλαθος – Υρτακίνα, που διεξαγόταν στη μαρτυρική Κάνδανο, αποφάσισε να διακόψει το ματς επειδή στην κερκίδα είχε αναρτηθεί αντιναζιστικό πανό που έγραφε «Την Κάντανο, τα Ανώγεια τα κάψαν οι Ναζί, φασίστες δεν χωράνε σε ολόκληρη τη γη». Οι αντιδράσεις για τη διακοπή συνεχίζονταν επί μέρες. Εκτός από τις ανακοινώσεις που εκδόθηκαν, ο Ασπάλαθος βρήκε την ώρα του αγώνα ένθερμη υποστήριξη από τα γερόντια της Κανδάνου που παρακολουθούσαν το παιχνίδι και επέπληξαν τον διαιτητή καθώς αισθάνθηκαν περήφανοι που νέα παιδιά αναγνώριζαν τη θυσία του χωριού τους.

Η τελευταία πράξη του επεισοδίου γράφτηκε προχθές καθώς οι δύο ομάδες συναντήθηκαν χωρίς διαιτητή για να συνεχίσουν τα 12 λεπτά του αγώνα που είχε διακοπεί και να φωτογραφιστούν όλοι μαζί αγκαλιασμένοι κρατώντας το επίμαχο πανό.

Παιχνίδι στις αλάνες

«Εμείς γνωρίσαμε το ποδόσφαιρο στις γειτονιές και στις αλάνες, σαν ένα παιχνίδι που αγαπήσαμε με πάθος, σαν ένα παιχνίδι ομαδικό, σαν ένα παιχνίδι της παρέας που τελικά νίκη, ήττα ή αντίπαλες ομάδες δεν έκαναν διαφορά αφού γεμίζαμε χαρά όπως και να είχε. Ημασταν όλοι εκεί να τα δώσουμε όλα με ειλικρίνεια και πάθος. Απόδειξη, τα σημάδια στα γόνατα, οι αναψοκοκκινισμένες φάτσες και η στάση μας στο τώρα δίνοντας το αντιπαράδειγμα» λένε τα μέλη του συλλόγου. «Σίγουρα κάποιοι τα έχουν ξεχάσει όλα αυτά, όμως δεν αποκαρδιωνόμαστε αφού υπομονή και επιμονή έχουμε και είμαστε εδώ για να τα θυμηθούμε και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε σε όλα τα επίπεδα».

Ο Ασπάλαθος είναι ένα από τα αυτοδιαχειριζόμενα αθλητικά σωματεία που έχουν κάνει την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια. Η ιδέα για τη δημιουργία του ξεκίνησε από φοιτητές που σπουδάζουν στο νησί και από ντόπιους εργαζομένους. «Θέλουμε να σπείρουμε και εμείς το μικρόβιο μιας διαφορετικής έννοιας του αθλητισμού στην πόλη όπου ζούμε» είπαν ξεκινώντας τον περασμένο Οκτώβριο. Ως σωματείο εκφράζουν τη διαφωνία τους με τη μορφή που έχει ο αθλητισμός σήμερα και καθιστούν σαφές ότι δεν έχουν στόχους πρωταθλητισμού. Αυτοσκοπός για εκείνους είναι το παιχνίδι και όχι η νίκη. Ο Ασπάλαθος δεν έχει χορηγούς και τα έξοδα της ομάδας καλύπτονται με τη διοργάνωση πάρτι. Δεν έχει προπονητή. Οργανώνουν μόνοι τους τις προπονήσεις, ενώ στην προπονητική ομάδα μπορεί να ενταχθεί ελεύθερα όποιος το επιθυμεί. Δεν έχουν ιεραρχία, αλλά λαμβάνουν αποφάσεις έπειτα από συνέλευση και μόνο με ομοφωνία. Πιστεύουν ότι η πολιτική χωράει παντού και τοποθετούνται ξεκάθαρα κόντρα στον φασισμό, τον σεξισμό και τον ρατσισμό. «Ως Ασπάλαθος πέρα από τη χαρά της ήττας και της νίκης, την αποκατάσταση του ποδοσφαίρου σαν μια γιορτή, θεωρούμε αναγκαίο να αγωνιζόμαστε και σε γενικότερο επίπεδο» επισημαίνουν.

«Επί ασπαλάθων»…

Και κάπως έτσι παρουσιάζουν στα γήπεδα μια εικόνα τελείως διαφορετική από αυτήν που έχουμε συνηθίσει. Που κάνει να απορεί όποιον δεν είναι εξοικειωμένος με αυτήν την άλλη πλευρά του αθλητισμού. Οι φίλαθλοί του δεν σταματούν να ανάβουν πράσινα και κίτρινα καπνογόνα στα χρώματα του Ασπάλαθου, να φωνάζουν συνθήματα υπέρ και των δύο ομάδων και να πανηγυρίζουν κάθε φορά που μπαίνει γκολ –δεν έχει σημασία από ποιον. Δημιουργούν μοναδική ατμόσφαιρα, ενώ στο τέλος του παιχνιδιού οι παίκτες πηγαίνουν στην κερκίδα και από τα μεγάφωνα ακούγεται συχνά ο ύμνος του Champions League… Οι περιγραφές του αγώνα που αναρτούν στο μπλογκ τους http://aspalathos.espivblogs.net/ μετά τα παιχνίδια είναι συνήθως απολαυστικές. Μέχρι σήμερα ο Ασπάλαθος έχει συμμετάσχει σε 15 παιχνίδια και μετρά επτά νίκες, επτά ήττες και μία ισοπαλία καταλαμβάνοντας την έκτη θέση στον βαθμολογικό πίνακα.

Η ομάδα πήρε το όνομά της από το φυτό ασπάλαθος, έναν αγκαθωτό θάμνο με κίτρινα άνθη που φυτρώνει την άνοιξη σε κάποιες περιοχές της Μεσογείου. Οταν οι βλαστοί του ξεραθούν, μετατρέπονται σε σκληρά αγκάθια πάνω στα οποία, κατά τη μυθολογία, βασανίζονταν οι τύραννοι μετά τον θάνατό τους στον Αδη. Σε αυτήν την αναφορά βασίζεται και το «Επί ασπαλάθων», το τελευταίο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη, που γράφτηκε κατά τη διάρκεια της χούντας και δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» τον Σεπτέμβριο του 1971, τρεις ημέρες μετά τον θάνατό του…