«Ηρθα για τα εθνικά» είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης στον Αλέξη Τσίπρα όταν εκείνος τον υποδέχθηκε προχθές το βράδυ στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Σταύρος, που δήλωσε έμπλεος «πατριωτικής ευθύνης», έσπευσε να συναντήσει τον πρώην υβριστή του Πρωθυπουργό, προκειμένου να του εκθέσει τις θέσεις του για το μπαγιάτικο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Το οποίο, εκτός από μπαγιάτικο, είναι και περιττό.

Για να κατανοήσουμε γιατί τέτοιες προτάσεις είναι απλώς επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, ας δούμε πώς μεταφράζονται στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Τι άλλο εκτός από πομπώδεις πατριωτικές ρητορείες αναπαράγουν; Τι παραπάνω από τη μεταπολιτευτική κοινοτοπία μεταφέρουν στην κεντρική σκηνή; Και γιατί χρειάζεται ένας ακόμα γραφειοκρατικός θεσμός για να κάνει ό,τι κάναμε ώς σήμερα;

Τι κάναμε; Οχυρωμένοι πίσω από την ισχύ που μας έδινε η ευρωπαϊκή υπεροχή μας, παριστάναμε τους άρχοντες των Βαλκανίων. Στην ουσία, όμως, η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από παραλυσία. Η παραλυσία αυτή συμβολίζεται με δύο ακραία ζητήματα: την παρόξυνση ενός μη θέματος όπως το Μακεδονικό, την αδυναμία επίλυσης (ή τον τορπιλισμό κάθε λύσης) σε ένα σπουδαίο θέμα όπως το Κυπριακό. Στο Κυπριακό, κυρίως, χρειάστηκαν το πολιτικό σύστημα Σημίτη, η εργατικότητα του Γιάννου Κρανιδιώτη και το διαπραγματευτικό κύρος της Αθήνας προκειμένου η Κύπρος να μπει στην ΕΕ. Εκτοτε υπήρξαν ευκαιρίες λύσης, αλλά η Αθήνα επέλεξε (διά του Κώστα Καραμανλή) να κρύβεται ή, ως εγγυήτρια δύναμη, διά των Τσίπρα – Κοτζιά, να υποσκάπτει την προσέγγιση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Υστερα το πουλάκι πέταξε.

Αν είχε προχωρήσει η συνεννόηση στο Κυπριακό, ίσως σήμερα το βασικό σημείο τριβής με την Τουρκία, τα υποθαλάσσια κοιτάσματα καυσίμων, να ήταν αφορμή συνεργασίας και όχι όξυνσης. Ο Σταύρος Θεοδωράκης, τότε, πάλεψε εναντίον της τακτικής Κοτζιά. Τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει αν υπήρχε Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας; Πιθανόν να έλεγε τη γνώμη του και στο πλαίσιο του Συμβουλίου. Χαιρετίσματα. Για την εξωτερική πολιτική υπεύθυνη είναι η εκλεγμένη κυβέρνηση. Και θα συνεχίσει να είναι, διότι κανένα, ούτε διακοσμητικό ούτε υπερκομματικό ή διακομματικό, Συμβούλιο, ορθώς, δεν μπορεί να παραγάγει πολιτική, δεν μπορεί δηλαδή να αντικαταστήσει την εκλεγμένη κυβέρνηση που ασκεί εξουσία στο όνομα του λαού.

Τι έκανε λοιπόν προχθές ο Σταύρος στο Μαξίμου; Αυτό που ξέρει. Επικοινωνία. Υπενθυμίζω απλώς ότι έχει εκλεγεί να κάνει κάτι άλλο, που μάλλον δεν το ξέρει, ούτε το έμαθε: πολιτική.

Τελευταία Νέα