«Λοιπόν. Και θα συναντήσω τον Τσίπρα και δεν θα μπω στην κυβέρνηση. Τόσο δύσκολο είναι να τα συνδυάσουν κάποιοι στο μυαλό τους; Παιδιά, εκτός από τα προσωπικά ή τα κομματικά παιχνίδια υπάρχει και η πατρίδα». Το πρωινό τιτίβισμα του Σταύρου Θεοδωράκη ήταν η απάντηση στους κεντροαριστερούς επικριτές του. Ας δεχθούμε, για χάρη της συζήτησης, πως εκείνος είναι τόσο statesman που μπορεί να διαχωρίσει τα μικροπολιτικά παιχνίδια από την υψηλή πολιτική. Ο συνομιλητής του, στη λευκή πολυθρόνα του Μαξίμου, μπορεί; Το ραντεβού τους φέρνει και πάλι στο προσκήνιο μια σχέση που έχει συζητηθεί πολύ, ειδικά το πρώτο εξάμηνο της πρώτη φορά Αριστεράς. Τότε που ο Θεοδωράκης είχε ως μότο το «πρωθυπουργό έχουμε, κυβέρνηση δεν έχουμε». Ηταν η περίοδος που ακολουθούσε στρατηγική δυνητικού κυβερνητικού εταίρου. Εξού και διαχώριζε τον ΣΥΡΙΖΑ από τον αρχηγό του. Παρότι τα στελέχη του –και της αριστερής και της δεξιάς όχθης του κόμματος –ζητούσαν σκληρότερη αντιπολίτευση στον Τσίπρα. Η επιτυχία αυτής της θεοδωρακικής επιλογής αποτυπώθηκε στο 4,09% του Σεπτεμβρίου του 2015.
Για τους συνομιλητές του, βέβαια, το σημείο χωρίς επιστροφή ήταν μάλλον εκείνο το καλοκαιρινό Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, που ο Τσίπρας διαβεβαίωσε την αντιπολίτευση ότι δεν θα κάνει εκλογές. Κι αργότερα τις προκήρυξε για τις 20 Σεπτεμβρίου. Εκτοτε ο Θεοδωράκης φρόντιζε να κρατά αποστάσεις. Μέχρι και κατ’ ιδίαν εμφανιζόταν πια το λιγότερο καχύποπτος. Και ξαφνικά, τις προάλλες, αποδέχεται μια πρόσκληση σχεδιασμένη και για να προκαλέσει προβλήματα στο εγχείρημα της Κεντροαριστεράς. Ανθρωποι με γνώση όσων έγιναν πίσω από τις κλειστές πόρτες του πρωθυπουργικού γραφείου επιμένουν ότι στην κουβέντα κυριάρχησαν τα εθνικά. Υπήρξαν ωστόσο, λένε, στιγμές έντονες. Κι άλλες λιγότερο έντονες. Οπότε, σε ποιο σημείο βρίσκονται τώρα οι σχέσεις των δυο ανδρών; Σύμφωνα με ποταμικό που ξέρει «εκεί που βρίσκονταν πάντα». Αρα, τελικά, αν κάτι δεν έχει αλλάξει από το μακρινό 2015 μεταξύ τους, είναι πως ο Σταύρος χρησιμοποιεί τον Αλέξη για να φιλοτεχνήσει την εικόνα του πολιτικού αρχηγού και ο Αλέξης χρησιμοποιεί τον Σταύρο για να λανσάρει το προφίλ του συναινετικού ηγέτη.
