Η διημερίδα έχει, από προχθές, πλασαριστεί ως μια «διεθνής συνάντηση για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης». Επισήμως. Γιατί ανεπισήμως διαφημίζεται ως το αντισυνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που έχει ενοχλήσει σφόδρα τους κεντροαριστερούς, οι οποίοι τις ίδιες μέρες, Παρασκευή και Σάββατο, έχουν το ιδρυτικό Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. Το event πιάνει, γράφει η πρόσκληση, το νήμα από την Προοδευτική Συμμαχία στο Ευρωκοινοβούλιο –μια ομάδα αριστερών, πράσινων και σοσιαλιστών ευρωβουλευτών, που συχνά παρουσιάζεται από τον αντιπρόεδρο Παπαδημούλη περίπου ως το next big thing στις Βρυξέλλες. Μόνο που τα μεγάλα ευρωπαϊκά ονόματα της εκδήλωσης περιορίζονται σε αυτό της Σκα Κέλερ των Πρασίνων. Και τα πρώτα ελληνικά –πλην του Τσίπρα –στης Εφης Αχτσιόγλου και του Πάνου Ρήγα. Για να ακριβολογούμε, βέβαια, αυτό που έχουν προσπαθήσει να πουλήσουν οι συριζαίοι είναι η συμμετοχή της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και της Λούκας Κατσέλη. Με την επισήμανση ότι ανήκαν κι οι δυο στο Υπουργικό Συμβούλιο του ΓΑΠ. Και γιατί βρίσκουν πολιτικά «σέξι» τις συγκεκριμένες παρουσίες; Μα, εμβολίζουν, φρονούν, τον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Ανακύκλωση
Μια πρώτη δημόσια αντίδραση ήρθε από τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο. Αρχισε γράφοντας ότι «ο Τσίπρας ξέρει ότι ο πραγματικός αντίπαλός του είμαστε εμείς» και κατέληξε «μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει αντισυνέδριο τις ίδιες ημέρες με το επίσημο Συνέδριο άλλου κόμματος! Ντροπή!». Αφήνοντας στην άκρη την κάπως διπολική αυτή προσέγγιση, τι λένε από το ΠΑΣΟΚ στις off the record κουβέντες τους για το ζήτημα; «Με τι να ασχοληθούμε τώρα; Με τη Λούκα και τη Μαριλίζα;». Οντως, χθες είχαν πολύ σοβαρότερα ζητήματα να λύσουν. Αλλά, από την άλλη, υποστηρίζουν ότι θα υποβάθμιζαν –αν όχι απαξίωναν –το συγκεκριμένο θέμα ακόμη κι αν δεν ασχολούνταν με το κρίσιμο για την επιτυχία του Συνεδρίου τους Πολιτικό Συμβούλιο. Ισως. Εξάλλου, αν κάτι τονίζουν τα αριστερά πάνελ που θα στηθούν με τις δυο πρώην πράσινες κυρίες είναι τα παλαιοπασοκικά υλικά από τα οποία φτιάχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ του 36%. Κι αν κάτι επιβεβαιώνουν, είναι πως μάλλον δεν γνωρίζει άλλον τρόπο να επανεφευρεθεί πολιτικά, παρά την ανακύκλωση. Κατά προτίμηση δε στα αζήτητα των «προηγουμένων».
