Ο Κουέντιν Ταραντίνο θεωρεί ότι δεν ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που θυμώνουν εύκολα, όμως η γνώμη όσων έχουν δει την τηλεοπτική συνέντευξη που του πήρε για το Channel 4 ο δημοσιογράφος Κρίσταν Γκούρου Μέρτι το 2012 θα είναι μάλλον διαφορετική. Η συνέντευξη, που είναι διαθέσιμη στο Διαδίκτυο, έγινε την εποχή που ο Ταραντίνο προωθούσε την ταινία του «Django ο Τιμωρός». Σαν οδοστρωτήρας χωρίς οδηγό, ταύρος σε υαλοπωλείο, ανελέητος, ασυγκράτητος, θυμωμένος, ο Ταραντίνο, χωρίς ακριβώς να έχει χάσει τον έλεγχο, «επιτίθεται» στον δημοσιογράφο όταν ο δεύτερος με τις ερωτήσεις του προσπαθεί να εκμαιεύσει την άποψή του για τη σχέση κινηματογραφικής και πραγματικής βίας.

Ο Μέρτι βέβαια δεν είναι εντελώς «αθώος». Με ύφος ολοφάνερα ειρωνικό αφήνει υπονοούμενα ότι ο σκηνοθέτης του «Reservoir dogs», του «Pulp fiction» και των δύο «Kill Bill» δοξάζει και δεν καταδικάζει αυτήν ακριβώς τη βία που κυριαρχεί στις ταινίες του, ότι η βία λειτουργεί ερεθιστικά πάνω του.

Ο Ταραντίνο, πανέξυπνος και πονηρός, το αντιλαμβάνεται. «Αρνούμαι να απαντήσω την ερώτησή σου, δεν θα χορέψω στον ρυθμό σου» λέει και τα μάτια του πετούν σπίθες. «Δεν είμαι σκλάβος σου και δεν είσαι αφέντης μου. Οποιος θέλει να μάθει τι πιστεύω πάνω σε αυτό που με ρωτάς μπορεί να με γκουγκλάρει και θα δει ότι η άποψή μου είναι ίδια κι απαράλλαχτη, δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο τα τελευταία 20 χρόνια».

Οσο ο Ταραντίνο ανάβει τόσο ο Μέρτι επιμένει: «Μα δεν είναι υποχρέωσή σας, ως κινηματογραφιστή, απέναντι στον κόσμο, απέναντι στους φαν σας να μιλήσετε για αυτό το σοβαρό θέμα;» ρωτά. «Οχι, δεν έχω καμία υποχρέωση να μιλήσω για κάτι που δεν θέλω να μιλήσω, για ένα θέμα για το οποίο μιλάω 20 χρόνια τώρα. Και ο κόσμος ξέρει πάρα πολύ καλά ποιος είμαι» είναι η απάντηση του Ταραντίνο.

Μέρτι: «Μα είναι η δουλειά μου να σας ρωτήσω…».

Ταραντίνο: «Κι εγώ σου βουλώνω τον κώλο! Αρνούμαι να ξαναπώ για το δικό σου σόου και τις δικές σου τηλεοπτικές μετρήσεις κάτι που έχω πει χιλιάδες φορές στο παρελθόν!».

Πάντα έτοιμος για ξύλο

Ο Κουέντιν Tαραντίνο δεν είναι εύκολος στόχος ούτε εύκολος αντίπαλος. Σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση που έχεις μαζί του θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για ξύλο, και για ένα διάστημα μάλιστα η σωματική βία ήταν κάτι που τον ακολουθούσε. Μια φορά έσπασε στο ξύλο έναν ταξιτζή γιατί συμπεριφέρθηκε αγενώς στο κορίτσι του. Χρειάστηκε να τραβήξουν τον Ταραντίνο από τον ταξιτζή μπράβοι νυχτερινών κέντρων που βρίσκονταν κοντά στο επεισόδιο.

Εξίσου δύσκολος όμως είναι και ως συνεργάτης ή ως συνάδελφος. Πριν από αρκετά χρόνια, ο Ταραντίνο είχε έρθει σε αντιπαράθεση με τον Σπάικ Λι, έναν φωνακλά σκηνοθέτη, γνωστό για τον ρατσισμό του απέναντι στους λευκούς. Ο Λι θεωρούσε απαράδεκτο τον τρόπο με τον οποίο ο Ταραντίνο χρησιμοποιούσε τη λέξη «αράπης» (nigger) στις ταινίες του. Διότι με την άφιξη του Κουέντιν Ταραντίνο στον αμερικανικό κινηματογράφο ο Σπάικ Λι είδε να χάνεται η δύναμη που είχε ως άτυπος πρεσβευτής της αφροαμερικανικής κοινότητας καλλιτεχνών. Μέχρι τότε, πολύς κόσμος χρειαζόταν την άδειά του για το τι μπορούσε να ειπωθεί και τι όχι στις ταινίες σχετικά με τους μαύρους. Εν μια νυκτί, με το «Reservoir dogs» ο Ταραντίνο κατέστρεψε το βασίλειό του γιατί δεν πρόκειται ποτέ να πάρει την έγκριση κανενός για οτιδήποτε αποφασίσει να κάνει.

Ενας άλλος καλλιτέχνης με τον οποίο ήρθε στα μαχαίρια ήταν ο Ολιβερ Στόουν. Οταν το σενάριο των «Γεννημένων δολοφόνων» που έγραψε ο Ταραντίνο ήρθε στα χέρια του Στόουν για να γίνει ταινία, εκείνος του άλλαξε τα φώτα και ο Ταραντίνο μίσησε το τελικό αποτέλεσμα ζητώντας να αφαιρεθεί το όνομά του από τους τίτλους. «Ο Ολιβερ Στόουν νιώθει ότι έχει κάνει τη δουλειά του μόνον όταν ο κόσμος βγαίνει από την αίθουσα έχοντας πάρει μαζί του μια μεγάλη ιδέα που πάντα πρέπει να περνά στις ταινίες του» είπε αργότερα ο Ταραντίνο. «Δεν έχει σημασία αν το κοινό συμφωνεί με αυτή την ιδέα, θα πρέπει όμως να την πάρει μαζί του. Εγώ ωστόσο δεν αντιμετωπίζω με αυτόν τον τρόπο το σινεμά. Εγώ θέλω να δώσω στο κοινό μια ολοκληρωμένη ταινία, αλλά θέλω επίσης να αφήσω για τη φαντασία του ένα 10% με 20%. Αυτό θα είναι το κομμάτι που ανήκει στον κάθε θεατή. Θα είναι η δική του ερμηνεία. Θέλω τη δική του ερμηνεία».

Το bullying στην Ούµα

Για να δώσει αυτό που ο ίδιος θέλει στο κοινό, ο Κουέντιν Ταραντίνο δεν θα σταματήσει πουθενά. Είναι γνωστό ότι η Ούμα Θέρμαν τον κατηγόρησε για bullying στα γυρίσματα του «Kill Bill» λέγοντας ότι την ανάγκασε να θέσει τη σωματική της ακεραιότητα σε κίνδυνο, ζητώντας της να οδηγήσει με υπερβολική ταχύτητα, γιατί ήθελε στο πλάνο να φαίνεται ότι ο αέρας τραβά προς τα πίσω τα ξανθά μαλλιά της.

Η ηθοποιός αποκάλεσε το επεισόδιο «απάνθρωπο σε σημείο θανάτου». Από την πλευρά του ο Ταραντίνο παραδέχθηκε ότι ήταν ένοχος που έβαλε τη Θέρμαν στο αυτοκίνητο, μια κίτρινη Chevy 55, η οποία παρεμπιπτόντως είναι πλέον ντεκόρ στη βίλα του (μαζί με πολλά άλλα αντικείμενα από ταινίες του). Είπε επίσης όμως ότι ήταν απλή σκηνή οδήγησης την οποία κανείς δεν είχε σκεφτεί ως επικίνδυνη σκηνή, ως stunt. «Ισως θα έπρεπε να είχαμε αντιμετωπίσει έτσι τη σκηνή αλλά εν πάση περιπτώσει δεν το κάναμε» είπε ο σκηνοθέτης. Οπου και αν βρίσκεται η αλήθεια, το επεισόδιο έθεσε τέλος στη σχέση του Ταραντίνο με τη Θέρμαν, «η μεταξύ μας εμπιστοσύνη κλονίστηκε» ήταν τα λόγια του. Και όλα αυτά επειδή ο Ταραντίνο ήθελε να δει τα μαλλιά της ηθοποιού να ανεμίζουν προς τα πίσω…

Αλλά αυτό το αδιαμφισβήτητο πάθος του για το σινεμά, είναι τελικά το στοιχείο που πάντα ξεχώριζε και πάντα θα ξεχωρίζει στον Κουέντιν Ταραντίνο.

Το 2009 στις Κάννες είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί του αλλά και με όλους σχεδόν τους συντελεστές της πολεμικής περιπέτειας «Αδωξοι μπάσταρδη» –από την Νταϊάν Κρούγκερ και τον Μάικλ Φασμπέντερ, μέχρι τον Ντάνιελ Μπριλ και τον Κρίστοφ Βαλτς.

Ολοι τους ανεξαιρέτως αναφέρονταν με απροκάλυπτο θαυμασμό στον Ταραντίνο και το έβλεπες ότι δεν το έκαναν επειδή ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν αλλά επειδή το ένιωθαν, έβγαινε από μέσα τους. «Δεν είναι μόνον ότι ο Κουέντιν ξέρει απέξω κι ανακατωτά όλες αυτές τις απίστευτες ταινίες που έχουν γυριστεί από τότε που γεννήθηκε ο κινηματογράφος, το ακόμα πιο τρομακτικό είναι ότι τις έχει… δει όλες!» θυμάμαι να λέει με γουρλωμένα τα μάτια ο αυστριακός ηθοποιός Κρίστοφ Βαλτς, που μετρά δύο Οσκαρ, και τα δύο για ταινίες του Ταραντίνο («Αδωξοι μπάσταρδη» και «Django ο τιμωρός»). «Και δεν είναι μόνον ότι τις έχει δει αλλά, ακόμα πιο φοβερό, τις θυμάται κιόλας! Ο άνθρωπος είναι… φαινόμενο!».

Ευχαριστώ για το σπέρμα

Ο Κουέντιν Ταραντίνο μεγάλωσε με τη μητέρα του Κόνι, η οποία ακολουθούσε επιτυχημένη καριέρα στον κλάδο της υγείας. Τον έφερε στον κόσμο όταν ήταν 16 χρονών και έχοντας παντρευτεί στα 15, όταν τελείωσε πρόωρα το γυμνάσιο γιατί ήταν πολύ καλή μαθήτρια. Ο Ταραντίνο δεν γνώρισε τον βιολογικό πατέρα του. Παρότι ο γάμος της Κόνι με τον νεοϋορκέζο ηθοποιό και παραγωγό Τόνι Ταραντίνο υπήρξε απελευθερωτική κίνηση για εκείνη, σύντομα διαλύθηκε.

Οταν ήταν έγκυος η Κόνι σκεφτόταν ονόματα για το παιδί που θα έφερνε στον κόσμο και κατέληξε στο Κουέντιν από το μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Φόκνερ «Η βοή και το πάθος». Κουέντιν στο μυθιστόρημα είναι το όνομα γυναίκας αλλά είναι επίσης ένα όνομα που θα μπορούσε να δοθεί και σε αγόρι. Και δόθηκε. Οταν ο Κουέντιν ήταν δύο χρονών, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και ο μουσικός Κερτ Ζάστουπιλ, ο δεύτερος σύζυγός της, υιοθέτησε τον Κουέντιν δίνοντάς του το επώνυμό του. Οταν όμως ο Κουέντιν Ζάπουστιλ αποφάσισε ως έφηβος να γίνει ηθοποιός (και αυτή η ιστορία είναι βιβλίο από μόνη της!) θεώρησε προτιμότερο να επιστρέψει στο επώνυμο του πατέρα του. Ο Ταραντίνο έχει πει ότι δεν θέλησε ποτέ να γνωρίσει τον Τόνι Ταραντίνο και είχε ενοχληθεί πολύ, όταν αφότου είχε γίνει διάσημος μετά την επιτυχία του «Reservoir Dogs», το περιοδικό «Premiere» έκανε ένα ρεπορτάζ πάνω στον πατέρα του αποκαλύπτοντας την ιστορία σε μια προσπάθεια επανασύνδεσής τους. Πάντως, ο Ταραντίνο δεν σταμάτησε ποτέ να αναφέρεται με τα σκληρότερα λόγια για τον πατέρα του. Είχε πει ότι αν ποτέ τον συναντούσε, το μόνο που θα του έλεγε ήταν «ευχαριστώ για το σπέρμα σου» και ότι «μόνο και μόνο επειδή έκανες σεξ με τη μάνα μου, δεν σημαίνει ότι είσαι και πατέρας μου».

Παράτησε το σχολείο

Για να ακολουθήσει το μεγάλο του πάθος, τον κινηματογράφο και δη την ηθοποιία, ο Κουέντιν Ταραντίνο δεν ολοκλήρωσε ποτέ το σχολείο παρατώντας το στην Γ’ γυμνασίου. Δεν το μετάνιωσε ποτέ. Αντιθέτως, δηλώνει ότι νιώθει υπερήφανος που κάποιος σαν κι αυτόν κατάφερε να φτάσει στο σημείο όπου βρίσκεται χωρίς να έχει τελειώσει το γυμνάσιο.

Ετσι κι αλλιώς το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα του δεν του άρεσε ποτέ (όπως θα το περίμενες από κάποιον σαν τον Ταραντίνο). Παραδέχεται βέβαια ότι έκανε ένα μεγάλο λάθος: μισώντας τόσο πολύ το σχολείο, το παράτησε γιατί νόμιζε ότι δεν θα τελειώσει ποτέ και έχασε έτσι την ευκαιρία του κολεγίου.

Παρόμοια διαδρομή ο Κουέντιν Ταραντίνο είχε και στον κινηματογράφο. Με τη μάνα του ξημεροβραδιαζόταν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Στο σπίτι έβλεπε συνέχεια τηλεόραση. Μια φορά υπέφερε από κατάθλιψη και ήταν έτοιμος κυριολεκτικά να κόψει τις φλέβες του. Τον έσωσε το νέο επεισόδιο της σειράς «Οικογένεια Πάρτριτζ» που θα προβαλλόταν σε λίγο. Ας αυτοκτονούσε μετά καλύτερα. Από πιτσιρικάς καταβρόχθιζε κάθε είδους ταινία σημειώνοντας σε μπλοκάκια στην προ Ιντερνετ εποχή τίτλους, σκηνοθέτες, ηθοποιούς και χώρες παραγωγής. Αργότερα, ως υπάλληλος βιντεοκλάμπ βρέθηκε στον φυσικό του χώρο. Αυτός ήταν ο παράδεισός του, το μέγιστο κινηματογραφικό σχολείο του. «Το σημαντικότερο κινηματογραφικό σχολείο μου ήταν ο ίδιος ο κινηματογράφος» έχει πει ο Ταραντίνο, που σαν ένας άλλος Ορσον Γουέλς, ένας άλλος Φρανσουά Τριφό, δεν αποφοίτησε από σχολή κινηματογράφου.

Γεννηµένος για να διχάζει

Η αρνητική δημοσιότητα φαίνεται ότι καταδιώκει τον Κουέντιν Ταραντίνο όπως η μέλισσα το μέλι. Πριν από μερικούς μήνες δήλωσε ότι γνώριζε «αρκετά για να κάνει κάτι» γύρω από τα σκάνδαλα του μεγαλοπαραγωγού Χάρβεϊ Γουάινστιν, που κατηγορείται για δεκάδες σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Ομως δεν έκανε κάτι για αυτά που γνώριζε και ζήτησε μάλιστα δημοσίως συγγνώμη που δεν έκανε.

Επίσης, το 2003 ο Ταραντίνο είχε κάνει δηλώσεις για την περιβόητη υπόθεση του βιασμού της ανήλικης Σαμάνθα Γκέιμερ το 1977 από τον Ρόμαν Πολάνσκι. Ο Ταραντίνο είχε πει ότι ο Πολάνσκι δεν είχε βιάσει την 13χρονη. «Ηταν νόμιμος βιασμός, δηλαδή σεξ με ανήλικη, που για μένα δεν είναι βιασμός» είχε πει στη ραδιοφωνική εκπομπή του Χάουαρντ Στερν. «Βιασμός για μένα σημαίνει βία, πετάς τον άλλο κάτω, όπως όλα τα βίαια εγκλήματα του κόσμου».

Σήμερα, μια άλλη σκοτεινή πτυχή της ζωής του Ρόμαν Πολάνσκι πρόκειται να διατρέξει την επόμενη ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο. Το «Once upon a time in the Hollywood» με πρωταγωνιστές τον Μπραντ Πιτ και τον Λεονάρντο ντι Κάπριο τοποθετείται στο 1969, την περίοδο που ο Τσαρλς Μάνσον και η ομάδα αιρετικών ακολούθων του έσφαξαν εννέα ανθρώπους στο Λος Αντζελες, ανάμεσα στους οποίους και την έγκυο γυναίκα του Πολάνσκι, τη Σάρον Τέιτ. Ο Ταραντίνο έγραφε το σενάριο επί πέντε ολόκληρα χρόνια και σήμερα η ταινία είναι ήδη δρομολογημένη για να γυριστεί και αναμένεται να είναι έτοιμη το καλοκαίρι του 2019. Κάτι μας λέει ότι και αυτή η ταινία θα είναι κομμένη και ραμμένη για να διχάσει διότι, ναι, ο Κουέντιν Ταραντίνο είναι ένας άνθρωπος φτιαγμένος για να μας διχάζει, ίσως και για να μας τρομάζει. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Με το χέρι στην καρδιά, ποιος δεν έχει από τώρα την περιέργεια να την δει;