Είναι, τελικά, θέμα προτεραιοτήτων. Γιατί είναι απολύτως φυσικό όταν μια κυβέρνηση ρίχνει το βάρος στην εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων, τη δημιουργία ενός φιλικού περιβάλλοντος στα μέσα ενημέρωσης ή τον εξωραϊσμό της πραγματικότητας, να αποτυγχάνει παταγωδώς στη βασική της αποστολή: τη διαχείριση της καθημερινότητας των πολιτών.
Εκθέτει ακόμη περισσότερο την κυβέρνηση το γεγονός ότι η περίοδος αυτή είναι ιδιαιτέρως δυσμενής για τους πολίτες εξαιτίας και των δικών της επιλογών. Αυτός και μόνο θα ήταν ένας ικανός λόγος για να αφιερώσει όλες τις δυνάμεις της στη διαχείριση ζητημάτων που καίνε τους πολίτες. Και από την άποψη της πολιτικής σκοπιμότητας, εξάλλου, θα συνέφερε την κυβέρνηση να κινηθεί τάχιστα για να επιδείξει τουλάχιστον σε αυτούς τους τομείς ένα κάποιο έργο.
Κι όμως, οι αντικειμενικές αξίες είναι στον αέρα, το πρόγραμμα «Εξοικονομώ» κατέρρευσε από την πρώτη στιγμή της εφαρμογής του, η κατάσταση του ΕΦΚΑ, του μεγαλύτερου ασφαλιστικού ταμείου της χώρας, περιγράφεται με τα πλέον μελανά χρώματα. Παράλληλα εκκρεμεί η έκδοση χιλιάδων συντάξεων, σημαντικό μέρος των οποίων είναι κύριες.
Τρία χρόνια είναι ένα κλάσμα του ιστορικού χρόνου. Αλλά είναι μια αιωνιότητα για μια κυβέρνηση. Κι έπειτα από τρία χρόνια στην εξουσία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν έχει καμία απολύτως δικαιολογία για την εικόνα διάλυσης που εμφανίζουν η Δημόσια Διοίκηση και οι μηχανισμοί του κράτους. Οπως φυσικά δεν αρκεί και η συγγνώμη του αρμόδιου υπουργού, γιατί ηχεί σαν ψέλλισμα πάνω στα ερείπια.
