Εδώ Παππάς, εκεί Παππάς, πού ‘ναι ο Παππάς; Ετοιμος είμαι να το εκδώσω το silver alert για τον υπουργό ΨΗΤΠΕ ή ΨΗΠΤΕ, αδιάφορο, τον υπουργό του τίποτα, όπως συχνά έχω αναφέρει, Νίκο Παππά, ο οποίος έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης, ενώ η κυβέρνηση διέρχεται σοβαρές κρίσεις και όσο να ‘ναι μια στήριξη από τους υπουργούς της την ήθελε. Αλλά ο υπουργός που σεμνύνεται να διακηρύσσει ότι έστειλε την Ελλάδα στο… Διάστημα έπειτα από εκείνο το «μοναδικό» υπερατλαντικό ταξίδι (ζωής για πολλούς εξ υμών και ημών) στη Γαλλική Γουιάνα, τις τελευταίες ημέρες δεν είναι πουθενά.

Από ένα δελτίο Τύπου τις προάλλες πληροφορήθηκα ότι θα επισκεπτόταν την περιοχή των Τρικάλων, προκειμένου, λέει, να ακολουθήσει κάποιο μονοπάτι στα βουνά, αλλά πέραν αυτού ουδέν. Πήγε; Δεν πήγε; Αγνωστο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός ο κεκράχτης σε άλλες εποχές υπουργός, το στήριγμα Τσίπρα, όπως κατ’ επανάληψιν έχει ειπωθεί από πολλούς και διαφόρους, απουσιάζει εντελώς από την πολιτική επικαιρότητα.

Είναι γιατί τον χαρακτηρίζει η σεμνότητα; Ή γιατί τον διακρίνει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και ούτω πως αποφεύγει τις κακοτοπιές;

Αποφεύγει τις κακοτοπιές

Υστερα από ώριμη σκέψη, η οποία ως συνήθως με διακρίνει, καταλήγω στη δεύτερη εκδοχή. Αποφεύγει τις κακοτοπιές, αυτό κάνει. Δεν κρύβεται, όπως πιστεύουν ίσως μερικοί. Απλώς έχει την πρόνοια, και το ένστικτο, να οσμίζεται τον κίνδυνο και να στρίβει στη γωνία πριν από το πρόβλημα.

Παίρνω ως τυχαίο παράδειγμα το απίθανο μπάχαλο με τον Ιβάν τον τρομερό. Παρακολουθήσαμε όλοι την αγωνιώδη, στα όρια της απόγνωσης, προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει διά του κυρίου Τζανακόπουλου ότι δεν έχει σχέση με τον ολιγάρχη και πως αυτός ο Σαββίδης είναι του… Σαμαρά και όχι δικός της. Ακούσατε κάτι επ’ αυτού από τον συνήθως επισπεύδοντα υπουργό Παππά; Οχι, διότι το απέφυγε επιμελώς, η μικρή σουπιά…

Ο «αδερφός» και ο κίνδυνος

Εμένα πάντως αυτή η στάση δεν μου προκαλεί καμία απορία, διότι γνωρίζω (και πολλοί άλλοι ακόμη) ότι ο κύριος Ιβάν «αδερφό» τον ανέβαζε, «αδερφό» τον κατέβαζε τον υπουργό Παππά. Και θα θυμίσω εδώ πως όταν ο «αδερφός» Νίκος προκήρυξε εκείνον τον αλήστου μνήμης διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, ο «αδερφός» Ιβάν δεν είχε στέρξει απλώς να μετάσχει στον διαγωνισμό, αλλά είχε επωμισθεί και το βαρύ έργο να ανεβάσει στα ύψη την τιμή των τηλεοπτικών αδειών –όπως άλλωστε περήφανα το είχε παραδεχθεί μετά το τέλος του διαγωνισμού. Οτι δεν ενδιαφερόταν πραγματικά για να αποκτήσει μια άδεια τηλεοπτικού σταθμού, απλώς μετείχε γιατί ήθελε οι άλλοι να πληρώσουν περισσότερα για να πάρουν μια άδεια.

Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στο τέλος τού έμεινε η άδεια, επειδή το άλλο πουλέν της κυβέρνησης, ο κύριος Καλογρίτσας, πιάστηκε με κάτι βοσκοτόπια, εν είδει… γίδας, στην πλάτη, ο καλός στρατιώτης Ιβάν εκπλήρωσε την αποστολή που είχε αναλάβει, και γι’ αυτό τώρα την καταλαβαίνω τη στάση του υπουργού Παππά.

Αφήνεις έναν «αδερφό» έρημο, ακόμη κι αν έχει σκοτώσει τη μάνα του; Δεν τον αφήνεις. Εστω και διά της σιωπής τον στηρίζεις. Γιατί αν δεν τον στηρίξεις, προσθέτω τώρα εγώ, υποθετικά πάντα, αυτή είναι μια ανθυγιεινή επιλογή –υπάρχει ο κίνδυνος να μη μείνει σιωπηλός ο «αδερφός» και μετά… άσ’ τα να πάνε!

Το γεφύρι της αξιολόγησης

Ευτυχώς όμως πάει καλά η Δημόσια Διοίκηση και δεν διατρέχουμε πλέον κανένα κίνδυνο να… γίνει αποτελεσματικότερη, πιο σύγχρονη και περισσότερο εξυπηρετική για τον πολίτη. Η είδηση πέρασε λίγο πιο κάτω από το αναμενόμενο, και το αποδίδω απολύτως στο γεγονός ότι είχαμε άλλα σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε.

Ως εκ τούτου, μας διέφυγε απόφαση της υπουργού Γεροβασίλη, η οποία ανέστειλε διαμιάς την προαποφασισμένη και επιβληθείσα από την τρόικα αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Διαβάζω από τη σχετική απόφαση της κυρίας υπουργού:

«Ως εκ τούτου, και προς αποφυγή περιττών γραφειοκρατικών βαρών, παρακαλούμε να ανασταλεί προσωρινά η διαδικασία αξιολόγησης του προσωπικού μέχρι την έκδοση νεότερης διευκρινιστικής εγκυκλίου, η οποία θα πραγματοποιηθεί μέχρι την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου».

Πολλοί θα πουν, εντάξει, την ανέστειλε για περίπου έναν μήνα, μετά θα εφαρμοσθεί η αξιολόγηση, και όλα καλά, όλα ωραία. Σημειώνω απλώς ότι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων είναι κάτι σαν το γεφύρι της Αρτας για το ελληνικό κράτος (για να θυμηθώ και τα ωραία της πατρίδας μου –και της κυρίας Γεροβασίλη ωσαύτως). Και θα προσθέσω πως «ήμουνα νιος και γέρασα, κι ασπρίσαν τα μαλλιά μου», ακούγοντας υπουργούς και υπουργούς να την εξαγγέλλουν κι όλο να αναβάλλεται στο παρά πέντε και να παίρνει παράταση. Επειδή όμως είμαι καλόπιστος, θα περιμένω την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου, να δούμε, θα εκδοθεί η διευκρινιστική εγκύκλιος ώστε να ξεκινήσει επιτέλους; Μετά εδώ είμαστε…

Με μια Novartis ξεχνιούνται

Φυλλομετρώντας χθες τις εφημερίδες της συμπολίτευσης, παρατήρησα με χαρά ότι ένα καινούργιο κύμα Novartis ήρθε να καλύψει τη ζοφερή για την κυβέρνηση επικαιρότητα, δείγμα ότι αυτό το υπέροχο σύνολο μένει σταθερό στον προγραμματισμό της. Υπήρξε μια ανάπαυλα λόγω της εισβολής στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας του κουμπουροφόρου κυρίου Σαββίδη, αλλά τώρα επιστροφή στα γνωστά. Novartis, Novartis, Novartis, Σαμαράς, Στουρνάρας, Βενιζέλος, Αδωνις, Αδωνις, Βενιζέλος, Στουρνάρας, Σαμαράς, Φρουζής, κουκουλοφόροι, σημειώσεις, σημειώματα, στοιχεία, αποδεικτικό υλικό, Προανακριτική –τέλεια. Οχι δηλαδή, γιατί κάποια στιγμή, μαζί με τη σκασμένη μπάλα στην Τούμπα, παραλίγο να χαθεί γενικότερα η μπάλα για την κυβέρνηση, και αυτό ο πρόεδρος Αλέξης έσπευσε να το αποτρέψει: έδωσε εντολή να αλλάξει αμέσως. Και τι υπήρχε πρόχειρο στα συρτάρια; Novartis ατελείωτη!..

Το αντισυνέδριο

Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και οι στιγμές εκείνες που η πολιτική ζωή της χώρας προσφέρει στιγμές χαλάρωσης και ευθυμίας. Είναι εκείνες οι στιγμές που λες έχουν πλάκα οι τύποι, δεν είναι να τους παίρνεις στα σοβαρά. Εγώ ύστερα από τόσα (πολλά) χρόνια, στη διάρκεια των οποίων συμφύρομαι με πολιτικούς και κόμματα, έχω διαμορφωμένη άποψη –αλλά το λέω για τους περισσότερους που προσδίδουν στους πολιτικούς μυθικές διαστάσεις, ότι τάχα μου πρόκειται για άτομα με υπερφυσικές δυνατότητες, με IQ κατά πολύ μεγαλύτερο του μέσου όρου.

Κλείνω αυτήν τη γενική παρατήρηση με την ειδικότερη: Τι βαθμό ευφυΐας μπορεί να έχει κάποιος που οργανώνει ένα… αντισυνέδριο τάχα μου προοδευτικών δυνάμεων, με πρόσωπα που δεν εκπροσωπούν κανέναν παρά μόνο τον εαυτό τους, για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι αυτοί εκπροσωπούν τον χώρο της Κεντροαριστεράς;

(Αναφέρομαι, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, στο… «συνέδριο» που οργανώνεται απόψε με πρωτοβουλία του Μήτσου του Παπαδημούλη και στο οποίο θα μιλήσουν κάτι ξένοι ευρωβουλευτές και μαζί κάτι τελειωμένοι πρώην πασόκοι και θα ολοκληρωθεί αύριο βράδυ με ομιλία Τσίπρα).

Η ντροπή, ντροπή δεν έχει

Η λαϊκή σοφία για κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι σκληρή: «η ντροπή, ντροπή δεν έχει και χαρά σ’ τον που την έχει». Το αναφέρω, σε αντιδιαστολή όλων όσοι υποστηρίζουν ότι ο πολιτικός πολιτισμός και η δεοντολογία δεν θα επέτρεπαν σε άλλη εποχή την πραγματοποίηση ενός τέτοιου αντισυνεδρίου, την ώρα που το Κίνημα Αλλαγής πραγματοποιεί το δικό του Συνέδριο.

Συμφωνώ απολύτως. Αλλά μπορεί κανείς να απαιτεί από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ του πολιτικό πολιτισμό και δεοντολογία; Μην τρελαθούμε κιόλας…