«Συγκλονιστικό! Ε, να που τίποτα δεν είναι τυχαίο…». Η βετεράνος τηλεπαρουσιάστρια της μεσημεριανής ζώνης πετάρισε τις βλεφαρίδες της ενώ το πάνελ τής έδινε νέες διαστάσεις στην έννοια της τυχαιότητας που ουδεμία σχέση είχαν με την κβαντική φυσική. Επεσήμαιναν με έμφαση το γεγονός ότι κάτι σημαίνει, δεν μπορεί να είναι απλώς σύμπτωση, κάτι θέλει να δείξει το Σύμπαν, αφού ο Στίβεν Χόκινγκ γεννήθηκε την ημερομηνία που πέθανε ο Γαλιλαίος και πέθανε την ημερομηνία που γεννήθηκε ο Αϊνστάιν.
Ο θάνατος του σπουδαίου αστροφυσικού είχε στα ελληνικά σόσιαλ μίντια και τις τηλεοπτικές εκπομπές «σύγχρονου προβληματισμού» αντιμετώπιση ανάλογη της απώλειας ενός ροκ σταρ. Κατ’ αρχάς δικαιολογημένο, αφού ο Χόκινγκ έκανε σε παγκόσμιο επίπεδο μια δύσκολη επιστήμη πιο φιλική προς το ευρύ κοινό. Στη γειτονιά μας όμως λίγο το ξεστρατίσαμε. Αναφερόμενοι σε έναν αστροφυσικό, αναδείχθηκε η μεταφυσική των σχετικών με τη γέννηση και τον θάνατό του συμπτώσεων και το αν θα πρέπει να «αποχαιρετάμε» με το Rest In Peace κάποιον που είχε δηλώσει άθεος. Και πολλά αποφθέγματα που αποδόθηκαν σε αυτόν κάποια από τα οποία, μέσα στο χάος της κωδικοποιημένης και μη διασταυρωμένης πληροφόρησης του Διαδικτύου, άλλοτε τα πιστώνουν στον Χόκινγκ, άλλοτε στον Τσάπλιν και άλλοτε στον Λα Ροσφουκό.
Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό που θα είχαμε να σκεφτούμε με αφορμή τον θάνατο αυτού του υπέροχου ανθρώπου είναι την πορεία της ζωής του αν είχε γεννηθεί στην Ελλάδα. Την πιθανότητα οι γονείς του –ειδικά στις δεκαετίες του 1940 και 1950 –να κρατούσαν «το σακατεμένο» κλειδωμένο στο σπίτι. Ή να τον έβαζαν στο Ασυλο Ανιάτων. Τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε αν πήγαινε στο σχολείο. Την αδυναμία πρόσβασης στις αίθουσες διδασκαλίας των πανεπιστημίων. Το ότι δεν θα μπορούσε να διασχίσει μία διάβαση. Το ότι κάποιος θα είχε μονίμως παρκάρει στη θέση που δικαιούται ως ΑμεΑ. Με δυο λόγια, να αναρωτηθούμε αν ο Χόκινγκ θα ήταν ο Χόκινγκ που πενθούμε από χθες.
Τελευταία Νέα