Μπαίνοντας στο γραφείο του την περασμένη Τρίτη το βράδυ τον ρώτησα πώς την παλεύει με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του και ομολογώ πως εξεπλάγην από τον τρόπο με τον οποίο αστειεύτηκε…
«Κοίτα, εμείς οι αθλητές του… σούμο αντέχουμε περισσότερο από τους κανονικούς» είπε γελώντας. Προς στιγμήν, για να πω την αμαρτία μου, νόμισα ότι μικρός είχε ασκηθεί σε αυτό το είδος της ιαπωνικής πάλης και υπήρξε ένας ρικίσι, αλλά όπως μου εξήγησε «απλώς αυτοσαρκάζομαι για τα κιλά που κουβαλάω». Στο καπάκι συνοφρυώθηκε, προσγειώθηκε στη σκληρή πραγματικότητα και μιας και η κουβέντα το ‘χε φέρει από νωρίς στις αντοχές, έβγαλε το πόρισμα, με τη μορφή μιας ερώτησης που παρέπεμπε στη σωκρατική μέθοδο: «Αναρωτιέμαι, μήπως εντέλει ως λαός δεν αντέχουμε την κανονικότητα; Μήπως είναι ανυπόφορη για όλους μας;».
Τα δυο κινητά τηλέφωνά του βαράνε διαρκώς και μάλιστα σε γνώριμους και απολύτως ταιριαστούς από σημειολογικής πλευράς ήχους: στο ένα έχει βάλει ως ring tone τη μουσική του Νίνο Ρότα από τον «Νονό Νο 2» και στο άλλο του Ενιο Μορικόνε από το γουέστερν «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος»!
Ντράπηκα και δεν του ζήτησα να διανείμει τους αντίστοιχους ρόλους στις ποδοσφαιρικές βερσιόν των δυο ταινιών. Το μετάνιωσα διότι ένας άνθρωπος που δέχτηκε να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά τής υπεσχημένης από την κυβέρνηση και περιλάλητης εξυγίανσης δεν θα κώλωνε να μεταποιήσει και να διασκευάσει τα κινηματογραφικά σενάρια…
Καπνίζει. Καπνίζει πολύ. «Το έχω παρακάνει από τότε που ανέλαβα αυτή τη θέση, αλλά από την Κυριακή το βράδυ έγινα εξαδάκτυλος. Ευτυχώς που δεν με βλέπει η γυναίκα μου!».
Τον βλέπουν όμως όλοι οι υπόλοιποι, Ελληνες και ξένοι, να στέκεται στον κυβερνητικό προμαχώνα και να επιμένει ότι «δεν διαπραγματεύομαι τις αρχές μου και δεν μετακινούμαι ούτε ένα χιλιοστό από αυτές και από τις διακηρύξεις της κυβέρνησής μας».
Λευκαδίτης στην καταγωγή, εγγονός παπά, γεννημένος και μεγαλωμένος στην καρδιά του Πειραιά (Σκουζέ και Μουτσοπούλου), ο 39άχρονος δικηγόρος δεν προσηλυτίσθηκε στα συλλογικά αισθήματα του πατέρα του (Προοδευτική) και της μητέρας του (ΑΕΚ), αλλά σήκωσε εξ απαλών ονύχων το λάβαρο της… Ολυμπιακοφροσύνης και μάλιστα πήγαινε σκαστός από τους γονείς του στο γήπεδο. «Μου έχει κοστίσει η δεδηλωμένη προτίμησή μου, ωστόσο πάντοτε προσπαθώ να είμαι δίκαιος και να τηρώ τη λογική των ίσων αποστάσεων, στοχοποιώντας όχι ομάδες, αλλά παραβατικές συμπεριφορές».
Δεν θα ήταν πολιτικώς ορθό να απαντήσω συγκεκριμένα. Ας πω, λοιπόν, ότι εκδήλωνα την ιδιαίτερη αγάπη μου προς την ομάδα την οποία υποστηρίζω.
Εχει κι ελόγου του τις αθλητικές αδυναμίες του, τις οποίες κατονομάζει. «Ο παιδικός ήρωας μου ήταν ο Νίκος Αναστόπουλος. Γουστάρω την τρέλα που κουβαλάει ο Παναγιώτης Φασούλας και από τους εν ενεργεία αθλητές εκτιμώ παρά πολύ τον Γιώργο Πρίντεζη και τον Λευτέρη Πετρούνια».
Εχοντας διατελέσει επί δυόμισι χρόνια γενικός γραμματέας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, ο Γιώργος Βασιλειάδης ανέλαβε υποψιασμένος το χαρτοφυλάκιο του Αθλητισμού. Ωστόσο, αν και καλά προπονημένος, δεν κρύβει αυτό που ένιωσε την περασμένη Κυριακή στη θέα του αρματωμένου Ιβάν Σαββίδη στην Τούμπα. «Σοκ, σοκ, σοκ! Το συναίσθημά μου είναι απερίγραπτο. Ενιωσα ότι με αυτή την εικόνα, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, τινάχτηκε στον αέρα ένα ολόκληρο οικοδόμημα».
«Ολοι ήξεραν για το έγκλημα αλλά σιωπούσαν»
«Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το σύνολο των παραγόντων των ομάδων υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες παραβατικών συμπεριφορών. Υπάρχει μια ανοχήπου ισοδυναμεί με συνενοχή».
H στάση ζωής του Γιώργου Βασιλειάδη συμπυκνώνεται σε ένα μότο το οποίο τυγχάνει κιόλας να ανταποκρίνεται στη δυσάρεστη συγκυρία την οποία βιώνει και πάλι το ελληνικό ποδόσφαιρο…
«Επιτρέπεται να πέσεις, αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς. Αυτό το πιστεύω ακράδαντα και το υπερασπίζομαι εδώ και χρόνια, αλλά το έκανε βούκινο με το τατουάζ του ο Πάμπλο Γκαρσία και μου το τσάκισε»!
Από τη λίστα Μπόργιανς και τον πόλεμο κατά της διαφθοράς ο εκ Λευκάδος ορμώμενος δικηγόρος κλήθηκε να κάνει βουρ στον πατσά του αθλητισμού, στις 5 Νοεμβρίου του 2016, όταν διαδέχθηκε τον Ζακυνθινό Σταύρο Κοντονή και του έλαχε ο ίδιος ανεπιθύμητος κλήρος…
Το κακό με εμάς, κύριε υπουργέ, είναι ότι πέφτουμε συχνά και ενώ πάμε να σηκωθούμε, ξαναπέφτουμε στα σκληρά! Εκτιμάτε ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, ώστε αυτή η διακοπή του πρωταθλήματος να αποβεί πιο αποτελεσματική από εκείνες στις οποίες προέβη ο προκάτοχος σας;
Δυστυχώς οι συνθήκες στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ωριμάζουν ποτέ και παραμένουν στο επίπεδο των παιδικών ασθενειών και της παθογένειας. Στον αντίποδα αισιοδοξώ ότι το μέτρο θα αποβεί αποτελεσματικό, διότι έχουμε κάνει σημαντικά βήματα και μπορούμε να πιέσουμε την κατάσταση για να βρεθεί μια βιώσιμη λύση. Η κυβέρνηση και εγώ προσωπικά είμαστε αποφασισμένοι να μην κάνουμε πίσω.
Με λάβαρο την περίφημη εξυγίανση, φαντάζομαι. Σε τι συνίσταται αυτή σε αδρές γραμμές;
Ο άξονάς της είναι ένα τρίπτυχο: Κανόνες διαφάνειας, χρηστή διοίκηση, ισονομία χωρίς σκιές.
Σύμφωνοι, αλλά προφανώς αυτή η στόχευση πηγαίνει στον βρόντο από τη στιγμή που εκόντες άκοντες ξαναβάζουμε στο παιχνίδι τον… μπαμπούλα της FIFA και της UEFA…
Οι διεθνείς ποδοσφαιρικές Αρχές μπορούν να θέσουν τα όρια σε μια λογική βάση και να επιβάλουν κανόνες διοίκησης, που εμείς δεν μπορούμε να θέσουμε λόγω του αυτοδιοίκητου. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο όχι διότι τάχα αποσείει και μετακυλύει τις δικές μας ευθύνες, αλλά επειδή μας θέτει όλους ενώπιον των ευθυνών μας. Δυστυχώς τελούσαμε επί σειρά ετών σε καθεστώς σύγχυσης για το μέχρι πού εκτείνεται το αυτοδιοίκητο, τι σημαίνει αυτονομία, πώς και γιατί εμπλέκεται η πολιτεία στα ποδοσφαιρικά δρώμενα, αλλά σιγά σιγά όλα αυτά μπαίνουν σε μια σειρά.
Ναι, αλλά την περιβόητη κανονικότητα την πήρε ο διάβολος και τη σήκωσε; Πηγαίνουμε από επιτροπεία σε επιτροπεία και από διακοπή σε διακοπή, από τον Βόλο στην Τούμπα και δεν συμμαζεύεται...
Δεν συμφωνώ ότι πρόκειται για πισωγύρισμα στην επιβολή κανόνων και στο ξεκαθάρισμα του θολού τοπίου. Η προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα δεν είναι εύκολη ούτε για τους θιασώτες της εξυγίανσης. Το δικό μου μέλημα είναι να εξαφανισθούν οι σκιές και να μη βρει κανείς πάτημα σε αυτή την κυβέρνηση για να στήσει μηχανισμούς ανομίας. Δεν μου αρέσει να παρελθοντολογώ, προτιμώ να κοιτάζω προς τα εμπρός και να φροντίζω για την εφαρμογή των νόμων, όσο σκληροί κι αν είναι…
Dura lex, sed lex, όπως έλεγαν οι Ρωμαίοι. Σκληρός νόμος, αλλά νόμος που…
…να σας διακόψω, για να συμπληρώσω τη φράση. Σκληρός νόμος, αλλά με κάτι κενά να! Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η απόφαση διακοπής του πρωταθλήματος, υπήρξαν πολλές εναντιώσεις και αντιδράσεις σε ό,τι αφορά το τσουβάλιασμα…
Δεν έχουν όλοι την ίδια ευθύνη και προφανώς δεν είναι όλοι παραβάτες των νόμων, αλλά ξέρετε κάτι; Ολοι τους, ακόμη και οι αθώοι, σιωπούν ενώ είναι αυτόπτες μάρτυρες στο έγκλημα! Κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά που βλέπει να συμβαίνουν και γενικώς υπάρχει μια ανοχή που ισοδυναμεί με συνενοχή.
Θα οδηγούσατε τη χώρα σε ένα ποδοσφαιρικό Grexit;
Ναι, εφόσον περιέλθουμε σε αδιέξοδο.
Είμαστε κοντά σε αυτό;
Θα δείξει. Το ζητούμενο δεν είναι η εθελουσία έξοδος, αλλά η εθελουσία σύμπραξη για να σωθεί το ποδόσφαιρο.
Τις προάλλες απορρίψατε το αίτημα της ΑΕΚ για τη διακοπή του πρωταθλήματος. Υστερα από δυο εβδομάδες κατεβάσατε εσείς τα ρολά…
Δεν έχω το δικαίωμα να παίζω με τις πιθανότητες ούτε να ρισκάρω. Ακολουθεί ο αγώνας Ατρόμητος – ΠΑΟΚ και συν τοις άλλοις υπάρχουν εκκρεμοδικίες, ενώ το πρωτάθλημα βρίσκεται σε τεντωμένη κλωστή…
Δεν πήραμε το μάθημά μας από τον τελικό του Κυπέλλου στον Βόλο;
Ετερον εκάτερον. Στην Τούμπα δεν μέτρησε ένα γκολ στα τελευταία λεπτά και ενώ ο κόσμος ήταν σχετικά ήρεμος, η ανάφλεξη προκλήθηκε από τους παράγοντες.
Προηγήθηκε και η απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων που βγήκε στη μία και τέταρτο το πρωί και άλλαξε δραματικά τα δεδομένα.
Η αθλητική Δικαιοσύνη έχει συγκεκριμένους τρόπους λειτουργίας. Το λάθος μας είναι ότι μπαίνουμε στο τριπάκι του νομικισμού, της καχυποψίας, ακόμη και σε ό,τι αφορά την ώρα έκδοσης της απόφασης και των θεωριών συνωμοσίας. Ασφαλώς και οι κρίνοντες κρίνονται, αλλά είτε μας αρέσουν είτε όχι πρόκειται για δικαστικές αποφάσεις.
Το ντέρμπι ανάμεσα στην πολιτική βούληση και το πολιτικό κόστος παίζεται με τριπλή παραλλαγή;
Οχι, είμαι κατηγορηματικός. Είναι άσος ξερός! Σε θέματα αρχών δεν νοιαζόμαστε για το πολιτικό κόστος.
Η απόδειξη; Ηρθαμε σε σύγκρουση με ένα σύστημα το οποίο για κάποιους ταυτιζόταν με μια συγκεκριμένη ομάδα, άρα για ποια βαρύτητα πολιτικού κόστους μιλάμε; Εγώ δεν κάνω χατίρια ούτε χαϊδεύω μάγουλα.
Εχετε λευκή επιταγή από τον Πρωθυπουργό;
Ναι. Και τη σαφή εντολή να μην κάνω καμιά υπαναχώρηση ούτε να απεμπολήσω τις διακηρυγμένες αρχές περί διαφάνειας και ισονομίας
.
Υπάρχει άραγε ποιοτική διαφορά ανάμεσα στο κουτί της μπίρας που έφαγε ο Ιβιτς και στο ρολό χαρτί το οποίο κτύπησε τον Γκαρσία;
Υπάρχουν νομικά ερείσματα στη διαφορετικότητα των περιστατικών και κενά που πρέπει να καλυφθούν.
Καμαρώνω για τη φανέλα του Ριβάλντο με το Νο 5
Προσπαθώ να υποτάξω τα φαινόμενα:
– Η επιρροή του Νίκου Καζαντζάκη: «Καταλυτική. Οι δικές του ιδέες με οδήγησαν στην Αριστερά. Ακολουθώ αυτό που γράφει στην “Ασκητική”: “Γλίτωσε από την απλοϊκή άνεση του νου που βάνει τάξη και προσπαθεί να υποτάξει τα φαινόμενα”. Φύσει και θέσει πρέπει να υποτάξω τα φαινόμενα».
– Οι φανέλες μου: «Καμαρώνω για τη συλλογή μου που περιλαμβάνει πάνω από εκατό φανέλες, από τις οποίες ξεχωρίζω τρεις: της εθνικής ομάδας της Σοβιετικής Ενωσης στο Μουντιάλ του 1986, της Σέλτικ στον τελικό του Κυπέλλου UEFA του 2003 και του Ριβάλντο με το Νο 5 στον Ολυμπιακό».
– Το αμπιγέ ντύσιμο: «Το κοστούμι και η γραβάτα είναι η φόρμα εργασίας μου. Δικηγόρος γαρ…».
– Τι δεν ήξερα ως πολίτης και το έμαθα ως πολιτικός: «Κάθε μέρα γίνομαι εμπειρότερος και σοφότερος. Απολαμβάνω τις επιτυχίες, θλίβομαι με τις αποτυχίες, μελαγχολώ αλλά και πεισμώνω με τα προβλήματα. Βλέπω κάποιες καταστάσεις και ανακαλύπτω πτυχές που δεν μπορούσα να τις διανοηθώ. Αίφνης συμπάθησα το βόλεϊ διότι βλέπω τον αγώνα και την αγωνία των ανθρώπων του για να κρατηθούν ζωντανοί».
– Οι απειλές εις βάρος του: «Εχει άραγε νόημα να τις επιβεβαιώσω ή να τις διαψεύσω;».
– Η ρίζα του κακού: «Οι παράγοντες δεν νοιάζονται για το ποδόσφαιρο, αλλά για το πώς θα κάνουν κουμάντο στο μαγαζί της διαιτησίας».
– Τα μέτρα που (δεν) εφαρμόζονται: «Τα μέτρα με τις κάμερες, τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, τις λέσχες φιλάθλων κ.ο.κ. εφαρμόζονται με προβληματικό τρόπο, από τη στιγμή που το νομικό πλαίσιο δεν λαμβάνει υπόψη τον ανθρώπινο παράγοντα. Δεν ρυθμίζονται όλα με διατάγματα και φετφάδες».
– Το παρακράτος: «Θα νικηθεί όταν όλοι συνειδητοποιήσουν ότι δεν πάει άλλο. Ολοένα και περισσότερο ο κόσμος αποστασιοποιείται από το ελληνικό ποδόσφαιρο και τις προάλλες σοκαρίστηκα όταν ρώτησα ένα παιδάκι “τι ομάδα είσαι;” και μου απάντησε “Μπαρτσελόνα”».
– Οι μετακινήσεις: «Είμαι κι εγώ φίλαθλος, θέλω και θα κάνω ό,τι μπορώ για αρθεί η απαγόρευση».
– Το ιδιώνυμο αδίκημα: «Να ισχύσει, αλλά με διαφορετική μορφή. Στην Ελλάδα δεν συλλαμβάνονται οι πραγματικοί ένοχοι αλλά οι περαστικοί και οι παρατυχόντες».
– Η εκμετάλλευση των αθλητικών εγκαταστάσεων: «Πρέπει να τις εκσυγχρονίσουμε και να βρούμε λύση στο πρόβλημα στέγασης των ομάδων, αλλά όχι εις βάρος του μαζικού αθλητισμού και των υπόλοιπων αθλημάτων. Χρειάζεται να εκπονηθεί και να υλοποιηθεί ένα σοβαρό σχέδιο, όχι προς χάριν της ψηφοθηρίας, ούτε τσάτρα πάτρα».
– Ο αθλητισμός στην Ελλάδα: «Παράγουμε περισσότερο απ’ όσο μπορούμε να αντέξουμε και να θρέψουμε, ειδικά τώρα που εξέλιπε η στήριξη του ΟΠΑΠ και των χορηγών. Αναγκαζόμαστε να τσακωνόμαστε και να κάνουμε αλχημείες για να τα φέρουμε βόλτα».
n Οι επιχορηγήσεις: «Μεγάλο αγκάθι, διότι πολλές ομοσπονδίες είναι καταχρεωμένες λόγω κακοδιαχείρισης».
– Τα κίνητρα/προνόμια των αθλητών: «Δεν αφορά μονάχα την Ελλάδα ως προβληματική, αλλά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εμείς όμως υποφέρουμε σε μεγάλο βαθμό από τις παλινωδίες και από τη στρεβλότητα στην οποία είμαστε μανούλες. Υποστηρίζω την αξιοποίηση των αθλητών, αλλά αντιτίθεμαι στο τιμής ένεκεν παρκάρισμά τους».
– Οι «αθάνατοι» των ομοσπονδιών: «Ωρίμασε ο καιρός για να συζητήσουμε σοβαρά το ζήτημα του περιορισμού στις θητείες, τουλάχιστον του προεδρείου».
