Αναζήτηση
Δέχομαι, δηλαδή το δέχομαι για τη διευκόλυνση της συζήτησης, ότι ο πρόεδρος Αλέξης με τον κύριο Φρουζή ουδέποτε συναντήθηκαν. Δέχομαι δηλαδή αυτό που διατύπωσαν σε non paper τα ανήλια υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου, και σερβίρισαν προς τα έξω, με την εντυπωσιακή κατακλείδα ότι «η διαφορά μας με (…) τον Σαμαρά και τον κύριο Στουρνάρα (…) είναι ότι ο κύριος Φρουζής εδώ και πέντε χρόνια περιμένει…».
Μπορεί όμως να μου εξηγήσει κάποιος μια σύμπτωση που εντόπισα, και η οποία μου έχει δημιουργήσει τρομερές αμφιβολίες στο εσωτερικό της άδολης καρδιάς μου;
«Φαρμακερές» συμπτώσεις II
Ιδού περί ποίας συμπτώσεως ομιλώ και απειλεί να μου τινάξει την ηρεμία στον αέρα, τώρα που ήρθε η άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν.
Στις 26 Νοεμβρίου 2013 που ήταν μια Τρίτη, δεν θυμάμαι αν ήταν βροχερή ή όχι, ο πρόεδρος Αλέξης προβαίνει σε βαρυσήμαντες δηλώσεις on camera αναφορικά με την επικείμενη ψήφιση από τη Βουλή, τροπολογίας με την οποία μειώνεται δραστικά η φαρμακευτική δαπάνη. Είναι ήδη αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει πάρει τα πάνω του, και καθώς όλα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές πραγματοποιηθούν, έχει πλέον ενσωματώσει στη συμπεριφορά του, το ύφος του εν αναμονή πρωθυπουργού.
Τι λέει μεταξύ άλλων στη δήλωσή του, για την τροπολογία; Τα ακόλουθα, με το ανάλογο αυστηρό ύφος (σμιχτά φρύδια, δείκτης τεντωμένος, κοφτές φράσεις): «Σήμερα θα πούμε όμως τα πράγματα με το όνομά τους: η τροπολογία η επίμαχη (η τροπολογία για τον περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης στα 2 δισ.) ούτε τη δημόσια υγεία υπηρετεί ούτε τον πολίτη. Το μόνο που υπηρετεί βεβαίως είναι τη μνημονιακή απαίτηση για 1% του ΑΕΠ φαρμακευτική δαπάνη (τα 2 δισ. που λέγαμε). Για τους λόγους που ανέφερα πιο πριν, το φάρμακο είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για να παίζουμε τα επικοινωνιακά παιχνιδάκια μας. Καλώ τον Πρωθυπουργό να αποσύρει την τροπολογία και να αναλάβει η κυβέρνησή του πρωτοβουλία για δεκαήμερο διάλογο και διαβούλευση με τους φορείς για το ζήτημα της φαρμακευτικής δαπάνης».
«Φαρμακερές» συμπτώσεις III
Και ιδού και η τρίτη σύμπτωση, η οποία μου έχει δημιουργήσει αυτή την αναστάτωση για την οποία διεξοδικά μίλησα προηγουμένως. Την ίδια αυτή ημέρα, στις 26 Νοεμβρίου 2013, που ο πρόεδρος Αλέξης απαιτεί από την απόσυρση της τροπολογίας από τον Σαμαρά (που είναι τώρα κατηγορούμενος για το σκάνδαλο της Novartis, και κατήγορος ο ίδιος ο Τσίπρας) ο Σύνδεσμος των φαρμακοβιομηχάνων εκδίδει ανακοίνωση –κι αυτός για την επίμαχη τροπολογία. Τι λέει η ανακοίνωση;
Τα ακόλουθα μεταξύ πολλών άλλων:
«Ενόψει της επικείμενης ψήφισης των τροπολογιών για τη φαρμακευτική πολιτική από το Ελληνικό Κοινοβούλιο ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος καλεί έστω και την τελευταία στιγμή την πολιτεία να προχωρήσει στον επαναπροσδιορισμό των διατάξεων που αφορούν στη Νέα τιμολόγηση των φαρμάκων στη Χώρα. (…) Η απόφαση για την κατάργηση του κατώτατου πλαφόν τιμής με βάση τις τρεις χαμηλότερες της Ευρώπης διακυβεύει την εξασφάλιση της κυκλοφορίας φαρμάκων στην ελληνική αγορά (και…) αποτελεί μία ακόμη νέα αγορανομική πρωτοτυπία η οποία θα εξαναγκάσει σε αθρόες αποσύρσεις και εξαγωγές φαρμάκων από την ελληνική αγορά. (…) Τα μέλη του ΣΦΕΕ ζητούν την άμεση αλλαγή της τροπολογίας προειδοποιώντας ότι οι συνέπειες της εξαθλίωσης της φαρμακευτικής περίθαλψης των Ελλήνων θα είναι πολύ μεγάλες και δυστυχώς μη προβλέψιμες».
Η Αρχή της «Συγχρονικότητας»
Τούτων δοθέντων κάποιος θα υποστηρίξει, αυθαιρέτως, ότι παραείναι πολλές οι συμπτώσεις, και ενδεχομένως να αφήσει να περιπλανάται και ένα υπονοούμενο στον αέρα, σαν ξωτικό που βγήκε βόλτα στο φως της ημέρας. Εγώ θα αφήσω τον σοφό Καρλ Γιουνγκ, τον μεγάλο ελβετό ψυχολόγο, πατέρα της λεγόμενης αναλυτικής ψυχολογίας, να μας εξηγήσει ποια είναι η άποψή τους για τις συμπτώσεις!
Αυτός λοιπόν ο κύριος Γιουνγκ διατύπωσε την Αρχή της «Συγχρονικότητας» που συνδέει γεγονότα, τα οποία δεν συνδέονται με κάποια φανερή σχέση αιτίας. Στο έργο του «Δομή και Δυναμική της Ψυχής», αναφέρει πως άρχισε να παρατηρεί συμπτώσεις που προκαλούσαν ανοικτά τους υπολογισμούς των πιθανοτήτων, στη διάρκεια των ερευνών του για το Συλλογικό Ασυνείδητο.
Ο Γιουνγκ πίστευε ότι το φαινόμενο της Συγχρονικότητας συνδεόταν με ψυχικές καταστάσεις που αναπτύσσονται μέσω της επιρροής των Αρχετύπων, τα οποία όριζε σαν πρότυπα (μοντέλα) έμφυτα στην ανθρώπινη ψυχή και κοινά για όλη την ανθρωπότητα. Ο Jung αναφέρει συχνά τα Αρχέτυπα σαν «αρχέγονες εικόνες» που παρέχουν την αναπαράσταση όλων των ανθρώπινων στάσεων απέναντι στον θάνατο, τη σύγκρουση, το σεξ, τη μετενσάρκωση και τη μυστικιστική εμπειρία. Κάποιες φορές ένα αρχέτυπο ενεργοποιείται από ένα συναισθηματικά φορτισμένο γεγονός και τότε τείνει να έλκει γεγονότα παρόμοιας φύσης, ανοίγοντας δρόμο στα γεγονότα που ονομάζουμε «συμπτώσεις».
Ο Jung δεχόταν επίσης την ύπαρξη μιας «περίεργης αλληλεξάρτησης των αντικειμενικών στοιχείων μεταξύ τους, καθώς και με τις υποκειμενικές (ψυχικές) καταστάσεις του παρατηρητή».
Στρίβειν διά του παραμυθιού
Και ύστερα από αυτό το μικρό, ελάχιστο μάθημα ψυχολογίας, επανέρχομαι σε πιο γήινα, όσο και ευοίωνα θέματα, όπως για παράδειγμα την επανεμφάνιση του υπουργού ΨΗΤΠΕ ή ΨΗΠΤΕ αδιάφορο, του υπουργού του τίποτα όπως συχνά αναφέρω, Νίκου Παππά. Η ευτυχής εξέλιξη σημειώθηκε προχθές, στον θεσσαλικό κάμπο, στην Καρδίτσα συγκεκριμένα, όπου ενεφανίσθη για να υπογράψει λέει με τον υπουργό Γεωργίας Βαγγέλη Αποστόλου (αντιγράφω τον τίτλο του παραμυθιού!) «Μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του ΥΨΗΠΤΕ, του ΥΠΑΑΡ και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για τη χρήση μεθόδων γεωργίας ακριβείας και συστημάτων νέων τεχνολογιών». Και εν συνεχεία αφού υπέγραψαν λέει το «μνημόνιο συνεργασίας» (λες και δεν μπορούσαν να το κάνουν στην Αθήνα, στο γραφείο τού ενός ή του άλλου), επισκέφθηκαν τον δήμαρχο Καρδίτσας, προκειμένου ο υπουργός μας, να παρουσιάσει στον δήμαρχο (προσέξτε παρακαλώ, γιατί θα χάσετε τη συνέχεια του παραμυθιού) «μέρος των έργων που δρομολογεί και υλοποιεί το υπουργείο για την αναβάθμιση της λειτουργίας του Δημοσίου και των δήμων».
Δεν υπάρχει ο τύπος. Μάγος στο «στρίβειν διά του… παραμυθιού» –δεν πιάνεται ο άνθρωπος…
