Λίγο μετά την εμφάνισή μου στα «ΝΕΑ», εξασφάλισα την ανοχή της διεύθυνσης για να δημοσιεύσω τέσσερα απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας (Κατανάλωση, Αποταμίευση, Επένδυση, Απασχόληση). Πρόθεσή μου ήταν να αποδείξω πως και τα τέσσερα με την ορθή αντίληψη για το καθένα ήταν απαραίτητα και ότι αρκούσε η καταστρατήγηση της μιας επιταγής «ή η ζαβολιά» για να εξελιχθεί ο αγαθός κύκλος σε «φαύλο κύκλο» και η οικονομία να αντιμετωπίσει στασιμότητα και περαιτέρω επιδείνωση. Πολλοί μέχρι τώρα μου έγραψαν για να με ρωτήσουν: «Πώς είναι δυνατόν να ελπίσουμε; Υπάρχει διέξοδος για να γυρίσουμε τα πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση;». Απαντάω σήμερα «ναι». Οπως όμως σε όλες τις μεγάλες ιστορικές αλλαγές, στη βάση μιας αλυσιδωτής εξέλιξης πρέπει να υπάρχει μια πολιτική ανατροπή. Οταν οι Αγγλοι καταναυμάχησαν την ισπανική αρμάδα, δεν γνώριζαν ότι θα κυριαρχούσαν και θα οδηγούσαν τεράστιες ποσότητες λεηλατημένου χρυσού στα αγγλικά λιμάνια, ότι ο κουρσάρος Ντρέικ, εραστής της Ελισάβετ Α’, θα κυριαρχούσε στα πέλαγα, ότι αυτό με τη σειρά του θα άφηνε έναν χώρο για τη μαζική δουλεμπορία, ότι το Πλίμουθ θα γινόταν το υπ’ αριθμόν ένα λιμάνι για την εξαγωγή δούλων προς την Αμερική και φθηνών βαμβακερών προς την Ινδία και ότι εκεί θα στηριζόταν η επιστημονική και η βιομηχανική επανάσταση, που έκανε την Αγγλία πρωτοπόρο στην Ευρώπη.
Ούτε μπορούσαμε, για να ‘ρθουμε σε κάτι πολύ πιο κοντινό σε εμάς, να φανταστούμε πριν από 30 χρόνια ότι ήταν απαραίτητες η ανατροπή και η εκτέλεση του δικτάτορος Τσαουσέσκου για να γίνει η ληθαργική Ρουμανία πρωταγωνίστρια της ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση με 7% οικονομική αύξηση τον χρόνο. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απλά. Η νέα τεχνολογία δεν εξασφαλίζει, ακόμα και αν υπάρξουν επενδύσεις, θέσεις απασχόλησης για να καλύψει την εξειδικευμένη και τεχνολογικά ικανή νεολαία μας. Το κεφάλαιο, ακόμα και αν υπάρξουν κέρδη, θα τείνει να εκπατριστεί και να επενδυθεί στο εξωτερικό. Κέρδος λοιπόν στον ιδιωτικό τομέα δεν σημαίνει επενδύσεις. Δημόσιες επενδύσεις για μισό αιώνα δεν θα υπάρχουν γιατί το κράτος είναι χρεωμένο. Ξένες ιδιωτικές επενδύσεις δεν θα έρχονται γιατί, μέχρι στιγμής, η γραφειοκρατία και τα κατάλοιπα του υπαρκτού σοσιαλισμού που κυριαρχούν στον ιδεολογικό χώρο είναι ισχυρά εμπόδια.
Αυτά είναι τα άσχημα νέα. Τώρα, τα καλά νέα. Η φύση και η Ιστορία μάς έχουν προικίσει με δύο τεράστια οικονομικά επιχειρήματα. Μία από τις πιο ωφέλιμες δραστηριότητες στον σημερινό κόσμο είναι ο τουρισμός. Ο τουρισμός δημιουργεί ανάγκες απασχόλησης του είδους που χρειαζόμαστε. Για να υπάρξει όμως τουρισμός, πρέπει να υπάρξουν τάξη και ασφάλεια και ευθυγράμμιση με τα «ξεπερασμένα», όπως νομίζουν μερικοί, πολιτικά πιστεύω της συντριπτικής πλειονότητας των επισκεπτών μας. Η ελληνική κυβέρνηση δεν διώχνει τους τουρίστες, γιατί είναι γελοία. Εάν πίστευε κανείς σε όλα όσα λένε και όλα όσα επιτρέπουν να συμβούν, και η τελευταία μας δραστηριότητα θα είχε από καιρό στερέψει σαν πηγή προοπτικής για το μέλλον. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει πάση θυσία να συντομεύσει τον βίο της. Πρέπει να συντριβεί. Οχι απλώς να ηττηθεί. Πρέπει να αποκατασταθούν όλα τα θύματά της και να τιμωρηθούν βαρύτατα τα μέλη της συμμορίας. Τότε και μόνο τότε θα μπορεί να γίνει σύνθημά μας η φράση της χαριτωμένης Μελίνας Μερκούρη προς τον ερωτευμένο Ντασσέν στο «Ποτέ την Κυριακή»: «And then everybody goes to the beach» («Και τότε όλοι πάνε στην παραλία»).
