Η πρωτοτυπία του ιδρυτικού Συνεδρίου της Κεντροαριστεράς

Το ιδρυτικό Συνέδριο της Κεντροαριστεράς είναι ένα συνέδριο με έμμεση εκλογή των συνέδρων, δηλαδή χωρίς την απευθείας έκφραση των 212.000 ατόμων που ψήφισαν για την εκλογή του αρχηγού του κόμματος. Ο λόγος είναι προφανής. Τα κόμματα που συνιστούν τον νέο φορέα, κατά πλειοψηφία ζήτησαν να ακολουθηθεί η συγκεκριμένη διαδικασία. Και αυτό ακριβώς συνιστά την πρωτοτυπία αυτού του Συνεδρίου. Ομως, το Συνέδριο αυτό οφείλει να κινηθεί εντός των πλαισίων που οι χιλιάδες ψηφοφόροι που προσήλθαν στις κάλπες επιθυμούν. Είναι διάχυτη η άποψη σε όλον τον χώρο της Κεντροαριστεράς ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κόμμα που λειτουργικά δεν υπάρχει σήμερα στη χώρα.

Η συγκρότηση αυτού του κόμματος, δηλαδή το οργανωτικό του σχήμα, πρέπει να αρχίζει από το μικρότερο χωριό και να φτάνει μέχρι την πρωτεύουσα. Με τον τρόπο αυτόν οι θέσεις του κόμματος ανά πάσα στιγμή να φτάνουν στις μικρές κοινωνίες, δηλαδή στο καφενείο του χωριού και, αντίστροφα, οι απόψεις των πολιτών να φθάνουν άμεσα στα κεντρικά όργανα του κόμματος. Ετσι δεν θα παρεμβάλλονται τα μέσα ενημέρωσης που στην πράξη κατά πλειοψηφία ανήκουν στην ονομαζόμενη διαπλοκή. Τα μέσα ενημέρωσης ήταν κυρίως εκείνα που αποπροσανατόλισαν τον κόσμο όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε, καταλογίζοντας την κύρια ευθύνη στο ΠΑΣΟΚ και όχι σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.

Υπό την έννοια αυτή, το όραμα των χιλιάδων ανθρώπων που προσήλθαν στις κάλπες είναι η λειτουργία ενός δημοκρατικού κόμματος που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει στη χώρα. Ενός κόμματος που οι μεγάλες αποφάσεις του θα εγκρίνονται από τη βάση του, όπως συμβαίνει στο SPD της Γερμανίας και το Εργατικό Κόμμα της Μ. Βρετανίας. Στη Γερμανία, έπειτα από διαπραγματεύσεις που διήρκεσαν 4 μήνες για να συγκυβερνήσει το SPD με τους Χριστιανοδημοκράτες, την τελική απόφαση την πήρε η βάση του Κόμματος.

Αυτή ακριβώς η λειτουργία, η οποία δεν υπήρχε στο ΠΑΣΟΚ, του στοίχισε πολύ ακριβά. Η συμμετοχή του στην κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ χωρίς την έγκριση της βάσης του, από ένα ποσοστό που κυμαινόταν περί το 12% στις δίδυμες δύσκολες εκλογές του Μαΐου του 2012, το έφερε τελευταίο κόμμα στη Βουλή με ποσοστό 4,7% στις εκλογές του 2015.

Για να είναι ελκυστικός ο νέος φορέας της Κεντροαριστεράς πρέπει να έχει το πολιτικό DNA του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Γεωργίου και του Ανδρέα Παπανδρέου. Τόσο στην εξωτερική πολιτική της χώρας όσο και στην εσωτερική πολιτική με τη συγκρότηση ενός πραγματικού κοινωνικού κράτους. Ενός κράτους που να το αισθάνεται ο πολίτης φιλικό προς αυτόν και που να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών και οικονομικά αδύναμων. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι οι θέσεις αυτές ανήκουν στο παρελθόν, η απάντηση όμως βρίσκεται στο μέλλον. Παρότι το διεθνές περιβάλλον έχει αλλάξει, οι δυνατότητες και οι αδυναμίες της χώρας παραμένουν βασικά οι ίδιες.

Κατά συνέπεια, οι υποχρεώσεις του νέου φορέα είναι να εκσυγχρονίσει τις θέσεις του παρελθόντος και να τις προσαρμόσει στο σήμερα. Αλλωστε, στο σημείο αυτό θα κριθεί και το όλο εγχείρημα. Ολος αυτός ο κόσμος που προσήλθε στις κάλπες ακόμα και με αντίξοες καιρικές συνθήκες, πλήρωσε και ταλαιπωρήθηκε για να ψηφίσει, θα αισθανθεί ξένος προς τον νέο φορέα αν δεν δει τις απόψεις του να υλοποιούνται με τις αποφάσεις αυτού του Συνεδρίου.

Οι πολίτες που προσήλθαν στις κάλπες έδειξαν πολιτική ωριμότητα όταν κατά πλειοψηφία αποφάσισαν ότι στην παρούσα Βουλή οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κομμάτων του Κινήματος Αλλαγής δεν θα έπρεπε να συγχωνευτούν. Ομως, θα έπρεπε να έχουν ενιαία γραμμή σε όλα τα θέματα την οποία θα εκφράζει ο πρόεδρος του Κινήματος. Οι πολίτες αυτοί δεν θα ήθελαν οι επικεφαλής των διαφόρων τάσεων να εκφράζουν τις προσωπικές τους απόψεις δημόσια προτού τα θέματα συζητηθούν στο λεγόμενο Πολιτικό Συμβούλιο, το οποίο τελικά θα καθορίζει την ενιαία γραμμή της πλειοψηφίας που θα εκφράζει ο αρχηγός του Κινήματος. Με απλά λόγια δεν θέλουν να βλέπουν τις προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός να καθορίζουν τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του φορέα.

Ο στόχος αυτός μέχρι σήμερα δυστυχώς δεν έχει επιτευχθεί. Για αυτό και το ιδρυτικό Συνέδριο πρέπει ξεκάθαρα να αντιμετωπίσει τα θέματα αυτά και να κατοχυρώσει τις αποφάσεις που οι χιλιάδες ψηφοφόροι με την ψήφο τους στήριξαν.

Είναι βέβαιο ότι εάν οι απόψεις αυτές δεν υλοποιηθούν από το ιδρυτικό Συνέδριο, τότε μοιραία οι ψηφοφόροι θα απομακρυνθούν σιγά σιγά από το κόμμα. Και, για αυτό, οι ευθύνες των πρωταγωνιστών του Συνεδρίου είναι ιστορικά τεράστιες απέναντι στον κόσμο της Κεντροαριστεράς.