Ψηφίστηκαν τρία Μνημόνια. Μια χώρα διαλύθηκε οικονομικά. Χάθηκαν περιουσίες. Εκλεισαν επιχειρήσεις. Εφεραν τον έλεγχο κεφαλαίων. Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους. Γέμισαν τα συσσίτια. Κι όμως, κανένα από τα μέλη τής εκάστοτε συμπολίτευσης δεν υπερασπίστηκε στη Βουλή με τόσο πάθος το μέλλον του ελληνικού λαού, όσο υπερασπίστηκε τα συμφέροντα του ΠΑΟΚ ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Γιώργος Λαζαρίδης.
Η 15η Μαρτίου κάθε έτους πρέπει στο εξής να εορτάζεται για την πτώση των μασκών των πατέρων του Εθνους. Ντροπή και μόνο ντροπή προκαλεί η στάση του βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων που φρέσκος από τον επιμενίδειο πολιτικό του ύπνο επιδόθηκε σε καφενειακά επιχειρήματα και ένταση φανατικού οπαδού προασπίζοντας το, κατά τον ίδιο, δίκαιο της ομάδας της Θεσσαλονίκης.
Μια πολιτική χαμέρπεια προς άγρα ψήφων. Τόσο απροκάλυπτη, τόσο μπρούτα που η εικόνα της προκάλεσε την ίδια αμηχανία και οργή με την αντίστοιχη του πιστολέρο προέδρου που εισβάλλει στον αγωνιστικό χώρο.
Το ποδόσφαιρο παίρνει την εκδίκησή του. Το άθλημα που παντού στον κόσμο αντιμετωπίζεται ως βασιλιάς, με εξαίρεση την ημεδαπή που το έχει μετατρέψει σε υποπόδιο των πολιτικών συμφερόντων, επιστρέφει τη λάσπη. Δείχνει τους πραγματικούς ενόχους, ποιοι άγονται και φέρονται κατά το οπαδικό δοκούν. Το λαοφιλές άθλημα αποκαλύπτει ποιοι διαβαίνουν ανερυθρίαστα τα καυδιανά δίκρανα για λίγα ψηφαλάκια.
