Το κατάφεραν και αυτό

Μια φράση που είχε διατυπώσει παραμονές του Μουντιάλ της Βραζιλίας ο Στίβεν Χόκινγκ δικαιολογεί απόλυτα την αδυναμία των εκπροσώπων της ελληνικής πολιτικής να κατανοήσουν τι εστί ποδόσφαιρο. Κληθείς να δώσει τα φώτα του για το πώς μπορεί να διακριθεί η Αγγλία, είχε πει το περίφημο: «Σε σύγκριση με το ποδόσφαιρο, θεωρώ ότι η Κβαντική Φυσική είναι σχετικά απλή».

Ενα άθλημα που ουσιαστικά αποτελεί τη δημοφιλέστερη κοινωνική εκδήλωση παγκοσμίως, το ημεδαπό πολιτικό σύστημα το μετέτρεψε σε απόπατο κοινής χρήσης.

Οποιος θέλει λέει ό,τι θέλει και κάνει ό,τι θέλει στη μάταιη προσπάθειά του να λαμπρύνει την ασημαντότητά του.

Πετάει στον αέρα μία «εξυγίανση» μαζί με ένα «στημένο», το μαρινάρει με ένα «παράνομο στοίχημα», βάζει μέσα και λίγη βία μαζί με τον μπαμπούλα, τη FIFA και έτοιμη η σούπα.

Οι πολιτικοί και οι ειδωλολάτρες τους αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο ως κοινωνικό περίτριμμα.

Ενας εξ αυτών που ανεβαίνει συχνότατα στο τηλεοπτικό βήμα με μπάσα φιλοκυβερνητική φωνή και ύφος διανοούμενου της Γαλλικής Επανάστασης εξέφραζε απορία για τις εντυπωσιακές αλλαγές των συμμαχιών στο άθλημα και δεν εντυπωσιάζεται εδώ και τρία χρόνια από την ανίερη συμμαχία της Πρώτη Φορά Αριστεράς με την Ακροδεξιά του Κυρίου την οποία υπηρετεί με την πένα του.

Οσες αμαρτίες κι αν κουβαλά το ποδόσφαιρο, το κακό που παράγει είναι παρωνυχίδα σε σχέση με το παραχθέν προϊόν του πολιτικού συστήματος.

Ας μου πει κάποια από τις ανοργασμικές ρομφαίες αν το ποδόσφαιρο οπουδήποτε στον κόσμο χρεοκόπησε ποτέ μια χώρα. Αν έκλεισε τράπεζες. Αν δημιούργησε στρατιές ανέργων. Αν έκοψε συντάξεις. Αν αύξησε τους φόρους.

Ακόμα και τα επεισόδια στα γήπεδα είναι απότοκα του εθισμού στη βία που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις με την ανοχή τους σ’ αυτή με τη μη εφαρμογή των νόμων. Προκαλώ το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να δώσει στη δημοσιότητα στοιχεία για τον αριθμό των επεισοδίων που έχουν γίνει στα γήπεδα και εκτός αυτών. Στα πανεπιστήμια που έχουν μετατραπεί σε άντρο ανομίας, στα συμβολαιογραφεία, στις διαδηλώσεις, στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους.

Αν λοιπόν πρέπει να διαλέξω μεταξύ ενός διεφθαρμένου ποδοσφαίρου και ενός ανίκανου πολιτικού συστήματος, επιλέγω το πρώτο.