Ενας είναι ο εχθρός

Ηταν πολύ ευχάριστο που, προχθές το βράδυ, στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, ο Γιώργος Καμίνης έχασε την αριστερή ψυχή του. Οχι γιατί γνωρίζω πού βρίσκεται και θα σπεύσω να εισπράξω τα εύρετρα αλλά διότι, επιτέλους, τουλάχιστον ένας από τους επικεφαλής πολιτικής τάσης μέσα στο νέο κόμμα που αυτοαποκαλείται κίνημα, έστω και αργά, επιλέγει να κάνει το σωστό. Και το σωστό είναι κάτι πολύ απλό: η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει κάνει πολύ κακό στον τόπο, η συνέχισή της θα κάνει ακόμα περισσότερο, άρα ένας είναι ο εχθρός, ο αριστεροδεξιός εθνολαϊκισμός, το κομματικό κράτος Τσίπρα-Καμμένου. Στη δίνη του άθλιου χειρισμού μιας ελληνοτουρκικής κρίσης από την κυβέρνηση, με τον Τσίπρα να προσπαθεί απεγνωσμένα μέσω και της διαπλοκής του στον Τύπο να φορτώσει το βάρος του αναπόδεικτου πολιτικού σκανδάλου Novartis στους αντιπάλους του, με τον Ιβάν Σαββίδη να παριστάνει το λαγό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποκλειστικά για την πάρτη του, με τον Σταθάκη, τον Σπίρτζη, τον Ξανθό και τ’ άλλα παιδιά να έχουν διαλύσει και φεσώσει ώς εκεί που δεν παίρνει το κομμάτι του Δημοσίου που διαχειρίζονται, με τον Τσακαλώτο να φτιάχνει υπερπλεόνασμα χρησιμοποιώντας τα λεφτά των δημοσίων επενδύσεων και να συγκρατεί τις δαπάνες με τα λεφτά που προορίζονται για τα νοσοκομεία, είναι παρήγορο που τουλάχιστον ένα στέλεχος του νέου κόμματος αντιλαμβάνεται, επιτέλους, τι συμβαίνει. Κατανοεί, δηλαδή, ότι η προτεραιότητα δεν είναι τα χαρακτηριστικά της σοσιαλδημοκρατίας που διεκδικούν οι κεντροαριστεροί ιδεολόγοι, η παράδοση της ελληνικής κοινωνίας στη new age φεμινιστική ορθότητα που επιδιώκει ο κουλτουριάρης Σταύρος ή οι κούφιες διακηρύξεις όπως ο νέος ανένδοτος της Φώφης.

Η πρώτη πρώτη προτεραιότητα είναι να φύγουν οι ιδεοληπτικοί και ανίκανοι εξουσιομανείς που κυβερνούν, πριν διαλύσουν τα πάντα και δεν απομείνει πέτρα πάνω στην πέτρα. Η πρώτη πρώτη προτεραιότητα είναι να σώσουμε τη δημοκρατία, να προστατεύσουμε τους θεσμούς, να κρατήσουμε τη χώρα στην Ευρώπη. Μπροστά σε αυτή την αναγκαιότητα, όλες οι πολιτικές διαφορές των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου είναι δευτερεύουσες. Αν η χώρα αντέξει, έχουμε χρόνο για ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Αν δεν, αποχαιρέτα τη την Αλεξάνδρεια που χάνεις. Ας το ξαναπώ: ένας είναι ο εχθρός. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το λέει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Από προχθές το υιοθετεί και ο Γιώργος Καμίνης. Στην πραγματικότητα, το έχουν αποδεχτεί όλοι όσοι παράγουν πολιτική. Πάμε καλά.