Αναζήτηση
Η καταβολή έπρεπε να είχε γίνει ώς τις 21 Φεβρουαρίου, αλλά τα χρήματα δεν καταβλήθηκαν παρά το γεγονός ότι η Βουλή υπερψήφισε τη συμφωνία της πώλησης. Στον όμιλο έχει δοθεί, μου αναφέρθηκε, νέα προθεσμία, η οποία λήγει σε τρεις ημέρες και συγκεκριμένα στις 22 Μαρτίου. Εάν δεν φανεί συνεπής και στη νέα προθεσμία που έχει λάβει, αυτομάτως κατά τη σύμβαση θα εκπέσει η συμφωνία και ο όμιλος θα χάσει την εγγυητική επιστολή (ρωσικής τράπεζας) που έχει προσκομίσει.
Αυτογκόλ
Με ποδόσφαιρο (και τα αίσχη της Τούμπας ) ξεκίνησε η προηγούμενη εβδομάδα, με ποδόσφαιρο θα την ξεκινήσω και σήμερα. Θα αναφερθώ σε βιβλίο για το ποδόσφαιρο το οποίο κυκλοφορεί ήδη, έχει τίτλο «Αριστερά ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ποδόσφαιρο» και το έχει συγγράψει συνάδελφός μου ονόματι Θ. Κάππος. Η πρωτοτυπία του, η οποία αποτυπώνεται και στον τίτλο του, είναι ότι συμπυκνώνει σε αυτό δεκαεπτά ιστορίες μέσα από τις οποίες σταχυολογείται η σχέση του ποδοσφαίρου με την Αριστερά και την πολιτική. Δεκαεπτά ιστορίες και μία συνέντευξη, αυτή του προέδρου Τσίπρα, ο οποίος μιλάει για το ποδόσφαιρο και τη σχέση του με την πολιτική και την Αριστερά.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αλήθεια, αλλά προσωπικά δεν το έχω διαβάσει ακόμη. Τις αναφορές τις βρήκα σε κείμενο του Αθηναϊκού Πρακτορείου. Αν τα μεταφέρω εδώ, είναι γιατί ο πρόεδρος Αλέξης, αν και αριστερός, είναι οπαδός μιας ομάδας, του Παναθηναϊκού, που θεωρείται η ομάδα των αστών. Του κατεστημένου.
Και κάτι ακόμη: στη συνέντευξη απ’ ό,τι κατάλαβα μιλάει πάλι με θεωρητικούρες για τη σχέση του ποδοσφαίρου με την πολιτική, αλλά δεν λέει λέξη για το ζόρι που τραβάει εδώ και μήνες μήπως και του «σκάσει» στα χέρια ο Παναθηναϊκός. Οπως δεν λέει και τίποτε προφανώς για την προσπάθειά του να «φορτώσει» την ομάδα, «πακετάκι», στους Ελληνοαμερικανούς Τζον Κάλαμο και Τζον Κουδούνη, τους υποτιθέμενους επενδυτές, που θα εξαγόραζαν την Εθνική Ασφαλιστική, αλλά… χωρίς λεφτά!..
Ακριβή μου έκθεση
Εκτακτος από κάθε άποψη συνεργάτης, με ενημέρωσε ότι την Πέμπτη το απόγευμα που εμείς οι υπόλοιποι μαθαίναμε με έκπληξη ότι ψηνόταν συνάντηση του κυρίου Φρουζή της Novartis με τον πρόεδρο Αλέξη, πραγματοποιούνταν μια σύσκεψη για την ανάπτυξη της συνεργασίας του υπουργείου ΨΗΤΠΕ ή ΨΗΠΤΕ αδιάφορο, του υπουργείου του «τίποτα» όπως κατ’ επανάληψιν έχω αναφέρει, και του υπουργείου της εριτίμου κυρίας Κονιόρδου (του Πολιτισμού δηλαδή) καθώς και Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
Αντικείμενο της σύσκεψης, έκθεση για την πρόσφατη αναστύλωση και διερεύνηση του Παναγίου Τάφου, η οποία συγκίνησε απεριόριστα τους ανά την υφήλιο χριστιανούς –και μεταξύ άλλων πολλών και διαφόρων έφερε και τον πρόεδρο Τσίπρα στην Ιερουσαλήμ. Παραλείπω εντελώς τις εικασίες διαφόρων… αντίχριστων και άθεων περί της σκοπιμότητας της έκθεσης, του είδους αν οι προφητείες του οσίου Παϊσίου προσελκύουν τόσους πιστούς, ο τάφος του Ιησού θα κάνει μεγάλο σουξέ, θα σπάσει ταμεία.
Στέκομαι σε αυτή καθ’ εαυτή την έκθεση, για την οποία «πουλάκι ξένο, ξενιτεμένο» με ενημέρωσε πως στο τραπέζι της τριμερούς συνάντησης έπεσε και το ακόλουθο άκρως υλιστικό ζήτημα: «Εντάξει, να την κάνουμε την έκθεση αφού επιμένετε, αλλά ποιος θα τη χρηματοδοτήσει που το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (ΤΑΠΑ) δεν έχει μαντίλι να κλάψει;».
Ρόμπα κλαρωτή
Και ενώ αγαπητοί μου ακροατές συμβαίνουν αυτά στα καθ’ ημάς στην Ουάσιγκτον «τρέχει» σχετική έκθεση με βασικό οργανωτή το γνωστό περιοδικό «National Geographic». Ετσι το ερώτημα που διατρέχει την επιστημονική κοινότητα τώρα είναι αν το Μετσόβιο Πολυτεχνείο θα αναπαραγάγει ξανά (με αστρονομικό κόστος φυσικά) το υλικό της έκθεσης.
Κάτι περίεργοι, στους οποίους απευθύνθηκα προκειμένου να με ενημερώσουν σχετικά με το θέμα, με παρακάλεσαν να ρωτήσω, με τη σειρά μου, αν το «National Geographic» έδωσε άδεια για την αναπαραγωγή της έκθεσης ή έριξε πόρτα κι αυτό. Πόρτα κανονική δε έχει ρίξει και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος –ο οποίος ευρισκόμενος στην Ουάσιγκτον δεν πήγε στην έκθεση ούτε ως επισκέπτης με εισιτήριο.
Και αφήνω κατά μέρος τις ισραηλινές Αρχές, οι οποίες έχουν απαγορεύσει την πρόσβαση στον εξοπλισμό που χρησιμοποιήθηκε για το έργο, μιας και τα αποτελέσματα τα οποία έβγαιναν κατά τις εργασίες προς τα έξω κρίθηκαν τουλάχιστον παράξενα –κάθε «εύρημα» της ανασκαφής κατέληγε, λέει, με έναν εντελώς απίθανο τρόπο, στην ανάγκη η ανθρωπότητα να στηρίξει ένα νέο project μερικών εκατομμυρίων για να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια σχετικά με τον Πανάγιο Τάφο και τον ένοικό Του…
Σημάδι των καιρών
Στην περίπτωση του προέδρου του Λεβέντη του καραμπουζουκλή έχω αναφερθεί πολλές φορές κατά το παρελθόν, τις περισσότερες παραινετικά (όχι καταγγελτικά δηλαδή). Η φάση είναι, εντάξει, ο Λεβέντης μιλάει, δεν πρέπει και κανείς να του κρατάει μούτρα ή να τον σχολιάζει διότι είπε αυτό ή εκείνο. Είναι και το ύφος που τα λέει τέτοιο, ώστε δύσκολα μπορεί κανείς να του απαντήσει με τον ίδιο τρόπο και με ανάλογους ή βαρύτερους ίσως χαρακτηρισμούς. Αυτό τώρα ο πρόεδρος ο Λεβέντης ο καραμπουζουκλής το εκμεταλλεύεται και μπορεί με αυτό το ύφος, το χαζό πολλές φορές, να πει τα πιο βαριά πράγματα, σε σημείο που ο άλλος που τα δέχεται να αμφιταλαντεύεται αν πρέπει να του ανταποδώσει βρίζοντάς τον κανονικά ή να κάνει πως δεν κατάλαβε.
Την τακτική αυτή, του λέω ό,τι μου έρθει στο κεφάλι και ψιλογελάω κιόλας από πάνω για να τονίσω τη χαζομάρα την οποία εκφέρω, την ακολούθησε και στον χαιρετισμό που απηύθυνε στο 1ο Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. Αντί να πει τρεις ωραίες κουβέντες και να κοιτάξει πώς θα χωθεί κι αυτός κάτω από αυτή την ομπρέλα, ώστε να ξαναδεί Βουλή μετά τις εκλογές, έπιασε να βρίζει το ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο, τον Σημίτη και όποιον άλλο του ερχόταν στο μυαλό. Αποδοκιμάστηκε εξ αυτού του λόγου. Αλλά το γιουχάισμα ποσώς τον συμμόρφωσε. Επέμεινε. Σημάδι των καιρών είναι κι αυτός…
