H Μάγια συνελήφθη ως «σύζυγος τρομοκράτη»: βιάστηκε ξανά και ξανά. Η Μαλίνα συνελήφθη επειδή διαδήλωσε εναντίον του καθεστώτος: βιάστηκε ξανά και ξανά. Η Σάρα συνελήφθη επειδή κατηγορήθηκε ότι διαδήλωσε: βιάστηκε ξανά και ξανά. Η Ασμα συνελήφθη επειδή έψαχναν τον σύζυγό της: βιάστηκε ξανά και ξανά. Η Γιασμίν συνελήφθη επειδή διένειμε ανθρωπιστική βοήθεια στη λάθος περιοχή: βιάστηκε ξανά και ξανά. Η Μαριάμ συνελήφθη επειδή έμενε στη λάθος περιοχή: βιάστηκε ξανά και ξανά.
Δεν είναι αληθινά τα ονόματα, αλλά το έγκλημα είναι. Το επιβεβαιώνουν πρώην στελέχη του συριακού καθεστώτος, αναρίθμητα θύματα, καθώς και η Διεθνής Επιτροπή Ερευνας του ΟΗΕ για τη Συρία: από το 2011, όταν ξέσπασε η συριακή εξέγερση, η Δαμασκός χρησιμοποίησε συνειδητά τον βιασμό προκειμένου να ταπεινώσει, να τιμωρήσει, να τρομοκρατήσει. «Βιασμοί στη Συρία, ένα όπλο του κράτους» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της πολυσέλιδης έρευνας που υπέγραψε χθες στη «Libération» η Μαρί Φορεστιέ, ειδική απεσταλμένη της εφημερίδας στα τουρκοσυριακά σύνορα. Μια αποτελεσματική όσο και μυστική τακτική, στην καρδιά μιας στρατηγικής που αποδείχθηκε επιτυχημένη: ο Μπασάρ αλ Ασαντ μοιάζει σήμερα σε θέση ισχύος.
«Ενας αξιωματούχος των υπηρεσιών πληροφοριών του στρατού μού είπε: “Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να θανατωθούν. Πρέπει να βιάσουμε τις γυναίκες. Να κάνουμε τα πάντα για να τους σταματήσουμε”»… «Ενα μέλος των μουκαμπαράτ μου είπε: “Πήραμε από τον αρχηγό εντολή να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αυτό σημαίνει πως τα κορίτσια κινδυνεύουν τώρα”»… «Θυμάμαι τον διοικητή των υπηρεσιών πληροφοριών της αεροπορίας στη Χομς να λέει σε έναν άλλον αξιωματικό: “Γαμ*** τις γυναίκες! Κανείς δεν θα λογοδοτήσει”»… «Μια μέρα, ένας στενός συνεργάτης του συνταγματάρχη μού είπε: “Νομίζεις ότι θα αφήσουμε το καθεστώς να καταρρεύσει; Θα γαμ*** όλες τις γυναίκες για να τις τιμωρήσουμε!”».
Ολες οι προηγούμενες μαρτυρίες προέρχονται από πρώην στελέχη του καθεστώτος. Το ίδιο και η ακόλουθη: «Το καθεστώς χρησιμοποιεί τον βιασμό ως τιμωρία γιατί είναι ακραία. Στη δική μας την κουλτούρα δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο». Λίγα θύματα μιλούν γιατί για την πλειοψηφία των Σύρων ο βιασμός αποτελεί το μεγαλύτερο ταμπού. «Είναι χειρότερος από τον θάνατο» διαβεβαίωσε τη Φορεστιέ ένας δικηγόρος με καταγωγή από τη Χομς. Σε μια κοινωνία βαθιά πατριαρχική και συντηρητική, η τιμή της γυναίκας έχει πρωταρχική σημασία. Μια γυναίκα βιασμένη θεωρείται ατιμασμένη και η ατιμία αυτή αντανακλάται στην οικογένειά της.
Πολλά θύματα βιασμού μάλιστα απορρίφθηκαν από την οικογένειά τους, ο σύζυγός τους ζήτησε αμέσως διαζύγιο και κράτησε την κηδεμονία των παιδιών. Στις πιο ακραίες περιπτώσεις, θύματα εξωθήθηκαν στην αυτοκτονία. «Μια μητέρα μού είπε πως η 23χρονη κόρη της αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεξε την αντίδραση της οικογένειάς της» λέει η Σέμα Νάσαρ, σύρα ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συντάκτρια πολλών εκθέσεων για τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί μέσα στις συριακές φυλακές. «Οταν βγήκε από τη φυλακή, ήταν έγκυος. Ο αρραβωνιαστικός της την εγκατέλειψε, ο πατέρας και ο αδελφός της την έβριζαν. Απελπισμένη, η κοπέλα πήδηξε από τον πέμπτο όροφο. Οταν δεν τις απέρριπταν, πολλές οικογένειες εγκατέλειπαν τη χώρα μαζί με την κόρη τους για να γλιτώσουν από την ντροπή». Ο βιασμός συνετέλεσε έτσι ώστε να αδειάσει η Συρία από τους αντικαθεστωτικούς.
Τα περισσότερα θύματα δεν μιλούν, αλλά και έτσι ακόμα πλέον ξέρουμε. Για τα αντισυλληπτικά χάπια που μοιράζονταν μαζί με το γεύμα στις κρατούμενες, τα μωρά που παρά ταύτα γεννιόνταν και εξαφανίζονταν, τις γυναίκες που πέθαιναν στον νιοστό βιασμό, ή από μολύνσεις, ή από τη ντροπή των άλλων. Πρόκειται, και με τη βούλα του ΟΗΕ, για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Ισως μια μέρα οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν στη διεθνή Δικαιοσύνη. Προς το παρόν, μόνο κάποιες προσφυγές σε εθνικά δικαστήρια έχουν γίνει, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ισπανία, στη Σουηδία.