«Χωρίς πολιτική, ποδόσφαιρο δεν μπορεί να υπάρξει»

Το «Αριστερά, Πολιτική και Ποδόσφαιρο», που έγραψε ο φιλέρευνος συγγραφέας και δημοσιογράφος Θανάσης Κ. Κάππος, είναι ένα σπονδυλωτό βιβλίο που συγκεντρώνει 17 ιστορίες πολιτικής και ποδοσφαίρου με άξονα τηνΑριστερά. Σπαρταριστό, συγκινητικό, με εκπλήξεις, όπως η μαρτυρία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για τη σχέση του με την μπάλα, ξεκλειδώνει μια αθέατη όψη του αθλήματος ως μέρους μιας λαϊκής συλλογικής κουλτούρας ενώ φωτίζει και στιγμές όπου οι ποδοσφαιριστές και οι οπαδοί έπαιρναν ή παίρνουν θαρρετά θέση για τα πολιτικά –συχνά με τεράστιο κόστος όπως ο θρύλος του Ολυμπιακού και αριστερός αγωνιστής Νίκος Γόδας που εκτελέστηκε το 1948. Για την ακρίβεια, ο Κάππος ολοκληρώνει μια τριλογία, αφού έχουν προηγηθεί δύο ακόμη βιβλία με παρόμοιο περιεχόμενο. Εδώ βέβαια, ξεφυλλίζοντάς το, μπορείς να δεις τι λέει για την μπάλα το αριστερό συγκρότημα τωνSocial Waste,oυπουργός Επικρατείας Δημήτρης Λιάκος που προλογίζει με μια έννοια το πόνημα, ο παλαίμαχος Σάββας Παπάζογλου ή τοCheGuevaraClubτου Πανσερραϊκού που ιδρύθηκε πριν έντεκα χρόνια και σήμερα έχει 1.000 μέλη και πλούσια κοινωνική δράση με αιμοδοσία, κοινωνική κουζίνα και με κορυφαία στιγμή την αποστολή ενός φορτηγού με νερά και ρούχα σε μετανάστες στην Ειδομένη! Για την Ιστορία, και όπως μαθαίνουμε από το βιβλίο επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας εκτός από Παναθηναϊκός δηλώνει και Σαν Πάουλι αλλά και από Ισπανία Ράγιο Βαγεκάνο (ομάδα και των Ποδέμος) ενώ από Αγγλία Λιβερπουλ. Δηλώνει επίσης αποφασισμένος να πατάξει τις κακές πλευρές του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αν και αυτό το στοίχημα παραμένει μετέωρο σε μια φάση κιόλας που το πρωτάθλημα έχει διακοπεί, χωρίς να διαφαίνεται προοπτική κανονικοποίησης και εξυγίανσης.

Σε καμία περίπτωση. Η Αριστερά και το ποδόσφαιρο είναι δύο έννοιες βαθύτατα συνδεδεμένες. Το ποδόσφαιρο παραμένει και θα παραμένει το «μπαλέτο των φτωχών». Από τις φαβέλες της Βραζιλίας μέχρι και τα πιο απομακρυσμένα γήπεδα στην Αφρική, θα μαγεύει τις φτωχές και λαϊκές μάζες. Οταν μίλησα με τον Σάββα Παπάζογλου και μου θύμισε για το ποδόσφαιρο και την Αριστερά στην Κατοχή, το «αντιστασιακό ντέρμπι» του 1942 ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, την αγανάκτηση του κόσμου απέναντι στη γερμανική κατοχή, την ιστορία της Δυναμό Αιγάλεω, εκείνης της παράξενης ομάδας που δεν μακροημέρευσε στη λαϊκή γειτονιά του Αιγάλεω την περίοδο της Κατοχής. Νομίζω πως είναι η καλύτερη απάντηση στο δεύτερο μέρος της ερώτησής σας.

Τι σχέση έχουν οι Social Waste και ο Αλέξης Τσίπρας οι οποίοι παρελαύνουν στις σελίδες σας;

Οι δύο μεγαλύτερες ανακαλύψεις του βιβλίου. Ενα μουσικό συγκρότημα, οι Social Waste,με δυνατό και πειθαρχημένο πολιτικό στίχο που θέλει διαρκή μελέτη και μάλιστα σε βάθος. Ο ποδοσφαιρικός Αλέξης Τσίπρας, ένας φίλαθλος που ξέρει το ποδόσφαιρο σε κάθε του έκφανση. Θυμάται, γνωρίζει, έχει γνώμη, θέση και άποψη για τα ποδοσφαιρικά πράγματα εντός και εκτός των συνόρων. Εγώ θα ήθελα να τον ρωτήσω αλλά δεν μου φάνηκε σωστό, αν θα είχε χρόνο να πάμε στο γήπεδο. Σε ένα σύντομο βιβλίο και οι δύο όπως προανέφερα εκπλήξεις, μαζί με δεκαπέντε ακόμα ιστορίες που θα ενδυναμώσουν την σχέση των δύο στοιχείων που για πολλούς μοιάζουν κάτι παραπάνω από ετερόκλητα μεταξύ τους. Σε μια συμβολική τιμή (6,50 ευρώ), λίγο παραπάνω από ένα πακέτο τσιγάρα καιδιαθέσιμο στα σημεία πώλησης Τύπου σε ολόκληρη την Ελλάδα, μπορεί να δώσει κάτι νέο στον αναγνώστη. Α, και μέρος των εσόδων θα δοθεί προς όφελος συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη.

Το κλειδί στην ερώτησή σας νομίζω είναι εάν θα μπορούσαν να μπουν όρια σε οτιδήποτε λειτουργεί στο σύστημα που ακούει στο όνομα καπιταλισμός. Ομως ακόμη είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε σε αυτό το σύστημα και συνεπώς είμαστε αναγκασμένοι να σκεπτόμαστε και να δρούμε εντός του. Θεωρώ πως οι κανόνες και τα όρια έπρεπε να είχαν μπει και μάλιστα προ πολλού. Με καλύπτουν όμως απόλυτα τα λόγια του Πρωθυπουργού στις δύο τελευταίες παραγράφους της φιλικής μας κουβέντας. «…Το στοίχημα είναι να σταματήσουμε να αδιαφορούμε για τον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα του σήμερα, ένα χώρο που ενεργοποιεί και συγκινεί εκατομμύρια φιλάθλους. Με αποφασιστικότητα, πράξεις και έργα. Αλλιώς θα έχουμε χάσει μια σημαντική ευκαιρία για την απαραίτητη εξυγίανση, που θα επιτρέψει στους χιλιάδες εραστές του ποδοσφαίρου να επανέλθουν, με νέους όρους, στην τόσο όμορφη και δυνατή συγκίνηση της Κυριακής».