Ο τετραγωνισμός του κύκλου είναι ένα από τα διασημότερα μαθηματικά προβλήματα. Ενα μεγάλο πλήθος μαθηματικών, από την αρχαιότητα μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, έχουν αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της εργασίας τους στην προσπάθεια να τετραγωνίσουν τον κύκλο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η φράση «τετραγωνίζω τον κύκλο» να υιοθετηθεί και από την κουλτούρα των μη μυημένων στα μαθηματικά ως συνώνυμη του «επιδιώκω το ακατόρθωτο / το καταδικασμένο σε αποτυχία». Στην ελληνική γλώσσα, για παράδειγμα, η φράση «σιγά μην τετραγωνίσουμε και τον κύκλο» υποδηλώνει άρνηση συμμετοχής σε μια προσπάθεια που είναι από δύσκολο έως αδύνατο να οδηγήσει σε επιτυχία –δεν το λέω μόνο εγώ. Ο,τι προαναφέρεται το γράφει η Wikipedia, και εγώ απλώς το θυμήθηκα ακούγοντας τις βαθυστόχαστες δηλώσεις του προέδρου Πάνου, “κάτω απο τις νεραντζιές” στο Μαξίμου, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Τσίπρα χθες το απόγευμα.
Τι είπε το παλικάρι, με το γνωστό –τόσο γνωστό! –βαργδουπο ύφος, το “μη μου μιλάτε, διότι έχω αναλάβει σοβαρό έργο έναντι της Ιστορίας και του λαού μου”; Τα ακόλουθα επικολυρικά: “Η συνεργασία (με τον Τσίπρα) σε πείσμα όσων θέλουν να γράφουν σενάρια θα συνεχιστεί μέχρι τέλους με απόλυτο σεβασμό στις κόκκινες γραμμές». Και αμέσως εξήγησε ποιες είναι αυτές οι κόκκινες γραμμές: «Για το Σκοπιανό είναι γνωστή η θέση μας για μη χρήση του όρου Μακεδονία. Οι συνταγματικές αλλαγές από την ΠΓΔΜ αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση».
Φυσικά, αν (παρ’ όλα αυτά) καταφέρει ο πρόεδρος Πάνος να …τετραγωνίσει τον κύκλο, θα τον αποθεώσω –δεν το συζητάω. Αλλά θα τα καταφέρει; Διότι καθ’ ά πληροφορήθηκα αναφορικά με τα όσα ελέχθησαν κατά τη συνεδρίαση της ΚΟ των ΑΝΕΛ, που προηγήθηκε της συνάντησης με τον Πρωθυπουργό, σοβαρό μέρος της συζήτησης περιεστράφη στις σχέσεις των ΑΝΕΛ με τους συριζαίους. Και ειδικότερα στις δημόσιες αντιπαραθέσεις που έχουν μεταξύ τους, και οι οποίες προφανώς δεν συνηγορούν με το κλίμα ενότητας που προσπαθούν ο ίδιος με τον Τσίπρα να περάσουν προς τα έξω.
Κατ’ αρχάς δεν μπόρεσε, μου είπαν, να κρύψει την ενόχλησή του (τη μεγάλη ενόχλησή του δε) για τις δηλώσεις του αναπληρωτή του Φώτη Κουβέλη, όπως και του πρώην υπουργού Νίκου Ξυδάκη –τόσο που οι βουλευτές το εισέπραξαν αυτό ως λευκή κάρτα, στις επόμενες δηλώσεις και των δύο, να τους την πέσουν χωρίς δεύτερη κουβέντα!
Υπενθυμίζω σχετικά ότι ο κ. Κουβέλης με το που ανέλαβε δήλωσε ότι θα αναφέρεται απευθείας στον Πρωθυπουργό και όχι στον Καμμένο και δυο μέρες μετά επιτέθηκε ευθέως στον Καμμένο χαρακτηρίζοντας “υπερτροφικό λόγο” τις αναφορές του περί “ομηρείας” των δυο ελλήνων στρατιωτικών από τους Τούρκους. Ο δε κ. Ξυδάκης κατ’ επανάληψιν έχει δηλώσει οτι ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να ξαναδεί το θέμα της συνεργασίας του με τους ΑΝΕΛ και τον Π. Καμμένο…
Από τη χθεσινή ενημέρωση του Π. Καμμένου στους βουλευτές του προέκυψε ότι η πρωτοβουλία τούρκου επιχειρηματία ο οποίος διατηρεί φιλική σχέση με τον πρόεδρο Ερντογάν για την αποφυλάκιση των δυο στρατιωτικών εξελίχθηκε εν αγνοία του, και αυτό τον έφερε στα όριά του, διότι αισθάνθηκε ότι συμβαίνουν πράγματα πίσω από την πλάτη του και αυτός μένει ανενημέρωτος, και κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.
Θα προσθέσω εδώ, ότι κατά τις πληροφορίες μου, για το ίδιο ζήτημα υπάρχει πλέον σοβαρό θέμα μεταξύ του προέδρου Πάνου και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Βαγγέλη Αποστολάκη, διότι και εκείνος γνώριζε για την πρωτοβουλία του μεγαλοεπιχειρηματία, αλλά τον άφησε τον υπουργό Αμυνας στα σκοτάδια. Ενα αυτό, και ένα η απευθείας ενημέρωση που έκανε προ εβδομάδων ο ναύαρχος Αποστολάκης στον αμερικανό πρεσβευτή Τζέφρι Πάιατ έφεραν τη …δευτερη κίτρινη κάρτα που έβγαλε ο πρόεδρος Πάνος στον άλλοτε στενό συνεργάτη του αρχηγό ΓΕΕΘΑ…
Αλλάζω θέμα, για να δηλώσω ότι δεν ξέρω ποιος τον συμβουλεύει τον πρόεδρο Ιβάν τον “κουμπουροφόρο” αλλά όποιος και να είναι του βγάζω το καπέλο (της παραδοχής μου) του ανθρώπου αυτού. Διότι την ώρα που εκείνος είναι στη γωνία στριμωγμένος, και προφανώς σε απόγνωση για τη συνέχεια, του υποδεικνύει μια κίνηση, και με αυτήν, και από τη γωνία βγαίνει, και σε παράγοντα πανελλήνιας εμβέλειας αναδεικνύεται.
Ομιλώ ακριβώς περί της επιστολής που απέστειλε (έτσι τουλάχιστον παρουσιάστηκε) στον πρόεδρο Πούτιν επί τη ευκαιρία τής (πιο βέβαιης και από το ότι αύριο ο ήλιος θα ανατείλει από την Ανατολή) επανεκλογής του στο προεδρικό αξίωμα της Ρωσίας.
Και εκεί είναι η μαγκιά του προέδρου Ιβάν. Δεν του εύχεται μακροημέρευση και επιτυχίες απλώς, αλλά του ζητάει και να μεσολαβήσει για την απελευθέρωση των δυο ελλήνων στρατιωτικών που κρατουνται «όμηροι», κατά την «καμμένεια» (τι όρος!) εκδοχή, στην Τουρκία.
Αν, λέω αν, τώρα ο Πούτιν τού κάνει το χατίρι και το ζητήσει το ρουσφέτι από τον Ερντογάν, ο οποίος ως γνωστόν τού “χρωστάει” (του επέστρεψε να εισβάλει και να καταλάβει την Αφρίν…), δεν θα την πιστωθεί την επιτυχία ο κύριος Ιβάν; Θα την πιστωθεί, και με πολλαπλάσιο το χίλια λέω εγώ…
Κλείνω την …Ιβανιάδα, με ένα ακόμη θέμα το οποίο τον αφορά ως επιχειρηματία, και που δεν είναι άλλο από αυτό που αποκάλυψα προχθές Δευτέρα και συμφωνα με το οποίο έεως αύριο που ο μήνας έχει 22 και έχουμε πλέον μπει και πανηγυρικά στην άνοιξη οφείλει να αποπληρώσει το τίμημα της εξαγοράς του 67% του λιμένα της Θεσσαλονίκης. Χθες που αναζήτησα απο μια πηγή μου κάτι περισσότερο, μου είπαν ότι δεν είχαν τίποτε νεότερο αναφορικά με το πότε θα γίνει η καταβολή ή γιατί καθυστερεί. Πάντως, αν δεν καταβληθεί έεως μεθαύριο το σύνολο του τιμήματος, θα καταπέσουν οι εγγυητικές επιστολές που, αν δεν κάνω λάθος, είναι της τάξεως των 31 εκατομυρίων ευρώ και προέρχονται όλες από τη ρωσική τράπεζα Promsvyazbank. Υπενθυμίζω ότι η τράπεζα αυτή βρέθηκε τον Δεκέμβριο μπροστά στο φάσμα της καταρρευσης, αλλά την στήριξε η ρωσική κυβέρνηση –η περιπέτεια εκείνη είχε τότε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει η υπογραφή της σύμβασης μεταξυ του ελληνικού Δημοσίου και του ομίλου στον οποίο μετέχει η εταιρεία του προέδρου Ιβάν.
Τώρα, λοιπόν, και παρά το γεγονός ότι δεν υφίσταται ορατό τουλάχιστον προβλημα στην τράπεζα αυτή, τα χρήματα δεν έχουν καταβληθεί από την κοινοπραξία και η σύμβαση είναι στον αέρα.
Θα εισηγούμουν να κάνουμε υπομονή δυο ημέρες να δούμε πώς θα καταλήξει (και αυτή) η περίεργη υπόθεση…
