Είναι σαν την υπερασπιστική γραμμή του μαινόμενου ολιγάρχη: το είχε το πιστόλι, αλλά δεν το τράβηξε. Ετσι και για τον Πάνο Καμμένο: το είπε, αλλά δεν το εννοούσε. Το «λιντσάρετέ τον» δεν ήταν προτροπή, ήταν συμβολισμός. Τι συμβολίζει ακριβώς ένα τέτοιο ρήμα και μάλιστα στην προστακτική του; Τι άλλο μπορεί να σημαίνει το «φτύστε τους» για τους ομοφυλόφιλους εκτός από «φτύστε τους»;

Θα απαντούσαν δύσκολα ακόμη κι εκείνοι που δηλώνουν κατά καιρούς εξαντλημένοι από την υπερβολική πολιτική ορθότητα. Που βλέπουν στον εκχυδαϊσμό του δημόσιου λόγου το αλάτι που χρειάζεται για να νοστιμίσει η δημόσια ζωή. Που κάνουν λες και ο δημόσιος διάλογος διεξάγεται σε περιβάλλον υγειονομικής ζώνης, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: οι Αμβρόσιοι, οι Καμμένοι και ένα πλήθος ακόμη που δραστηριοποιείται στην πολιτική, τα μέσα ενημέρωσης και τα σόσιαλ μίντια έχουν μετατρέψει τη δημόσια ζωή σε χαβούζα.

Από αυτήν την άποψη, δεν είναι ότι στις δικαστικές αίθουσες αφέθηκε στην τύχη της η πολιτική ορθότητα, ότι εξορίστηκε και από εκεί, όπως έχει εξοριστεί και από οπουδήποτε αλλού. Είναι ότι, με αθώωση του Καμμένου και του Αμβρόσιου, αθωώθηκε η πολιτική βαρβαρότητα. Ακόμη χειρότερα, είναι ότι άνοιξε ο δρόμος για να γίνει η βαρβαρότητα πράξη. Γιατί τα «λιντσάρετε» και τα «φτύστε τους» δεν μπορεί να σημαίνουν τίποτε λιγότερο από το κυριολεκτικό τους νόημα. Αντίθετα, μπορεί να σημαίνουν κάτι περισσότερο. Να κάνουν ένα χέρι να σηκωθεί και να χτυπήσει τον πολίτη που έχει υποδείξει ο Αμβρόσιος ή τον πολιτικό που έχει υποδείξει ο Καμμένος. Με τη χριστιανική ευλογία του ενός και την πολιτική αισθητική του άλλου.

Τελευταία Νέα