Η πρόταση Αλιβιζάτου για μια μίνι συνταγματική αναθεώρηση με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης αρθρώθηκε μπροστά σε γαλάζιο ακροατήριο. Και εκείνος έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν την εκστομίζει ως εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής. Αν όμως λάβει κανείς υπόψη την υποδοχή που της επεφύλαξαν οι νεοδημοκράτες, αλλά και την ουσία της, εικάζει ότι θα μπορούσε να προκαλέσει πολιτικά γεγονότα. Και μόνο η συζήτησή της μέσα στην Ολομέλεια θα μπορούσε να προλάβει τον διάλογο για συνταγματική αναθεώρηση με τον οποίο μας απειλεί ο ΣΥΡΙΖΑ άμα τη αναλήψει της εξουσίας. Εξού, ίσως, και το θυμωμένο τζανακοπουλικό σχόλιο περί «τεχνοκρατικής και απολιτικής ιδεολογίας». Η, κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, απολιτική πρόταση περιλαμβάνει έξι σημεία: νόμο περί ευθύνης υπουργών, βουλευτική ασυλία, ανεξάρτητες Αρχές, εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, επιλογή ηγεσίας ανωτάτων δικαστηρίων και αλλαγή του τρόπου αναθεώρησης του Συντάγματος. Για να το πούμε αλλιώς, αν διαμορφωθεί συναντίληψη μεταξύ ΝΔ και Κινήματος Αλλαγής σε αυτές τις θεμελιώδεις θεσμικές αλλαγές, δεν δημιουργείται ένα πολιτικό μέτωπο υπεράσπισης των δημοκρατικών θεσμών από τις συριζαϊκές βουλές;
Μέτωπο
Ορισμένοι και στα δύο κόμματα πιστεύουν πως από πολιτική άποψη είναι ένα ευφυές σχέδιο επειδή θα μπορούσε να επισπεύσει τη συνταγματική αναθεώρηση και να δεσμεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ να εκφραστεί πάνω σε ζητήματα όπως ο τρόπος εκλογής Πρόεδρου της Δημοκρατίας. Αν, λένε, αυτή η Βουλή άλλαζε το εν λόγω άρθρο με 180 –μιας και οι γνωστές συριζαϊκές και νεοδημοκρατικές προτάσεις επ’ αυτού είναι παρεμφερείς -, η επόμενη θα μπορούσε να εκλέξει πρόεδρο με πλειοψηφία 150. Αρα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε καμιά θεσμική ευκαιρία να επαναλάβει το 2020 αυτό που έκανε το 2014. Γι’ αυτό, βέβαια, και αποκλείουν τη συγκατάθεση του κυβερνώντος κόμματος. Στη ΝΔ, πάντως, δεν έχουν αποφασίσει ακόμη πώς θα κινηθούν. Δεν είναι λίγες οι φωνές που ζητούν μια ευρύτερη, σε μεγαλύτερο, δηλαδή, αριθμό άρθρων, αναθεώρηση. Δεν αρνούνται, επομένως, να μπουν στη συζήτηση, αλλά η εν λόγω πρόταση αντιμετωπίζεται ως ελάχιστος κοινός παρονομαστής. Ούτε φυσικά αρνούνται τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου. «Συμβολικά, εξάλλου, το έδειξε αυτό η υποδοχή Μητσοτάκη στο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής» επισημαίνουν.
