Το αίσθημα της ιδιοκτησίας

Σε ποιον ανήκει το Ολυμπιακό Συγκρότημα του Αμαρουσίου; Στο κράτος, στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή ή στους έλληνες φορολογουμένους που το χρυσοπλήρωσαν και συνεχίζουν να το πληρώνουν;

Μήπως κάποιοι έχουν μπερδέψει τη διαχείριση με την ιδιοκτησία; Τη δημόσια περιουσία, μέτοχοι της οποίας είναι όλος ο ελληνικός λαός που την έχει πληρώσει μέσω της καταβολής των φόρων, με την ιδιωτική και συμπεριφέρονται ως βασιλικότεροι του βασιλέως;

Η περίπτωση της αξιοποίησης του ΟΑΚΑ μέσω του project Athens Alive αποτελεί ένα κρας τεστ για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη δημοκρατία μας.

Σε μια παρόμοια κατάσταση είχε βρεθεί πριν από τέσσερα χρόνια η Βιέννη. Τότε είχε τεθεί το ζήτημα της πεζοδρόμησης μιας εκ των κεντρικότερων οδών της αυστριακής πρωτεύουσας, της Mariahilferstrasse. Η πρόταση προκάλεσε τη δημιουργία δύο στρατοπέδων: των υπερμάχων της πεζοδρόμησης, των οποίων πρωτοστατούσε η ελληνικής καταγωγής αντιδήμαρχος Μαρία Βασιλάκου, και αυτών που είχαν ταχθεί εναντίον, στην πλειονότητά τους αυτοκινητιστές.

Η πόλη και φυσικά ο κεντρικός δρόμος της δεν ανήκαν στον δήμο αλλά στον λαό. Και αυτός ήταν που τελικά αποφάσισε για την τύχη του μέσω δημοψηφίσματος.

Η Mariahilferstasse πεζοδρομήθηκε ύστερα από απαίτηση του 53,2% των κατοίκων της πόλης. Μήπως ήρθε η ώρα και στη χώρα μας να δοθεί στους πολίτες λόγος για θέματα που τους αφορούν άμεσα;