Παρότι δεν υπήρχε εκλογή συνέδρων, στο ιδρυτικό Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής μαζεύτηκαν πάνω από πέντε χιλιάδες άνθρωποι. Αυτό ήταν για μας πολύ ενθαρρυντικό, γιατί δείχνει πως οι 210.000 που εκπροσωπήθηκαν στις εκλογές του Νοεμβρίου δεν χάθηκαν. Μπορεί η παράταξη να άργησε να λύσει τις οργανωτικές της εκκρεμότητες, όμως ο κόσμος δεν μας γύρισε την πλάτη. Είναι επίσης θετικό το γεγονός ότι εξακολουθούμε να είμαστε «πολύφερνη νύφη». Οι τοποθετήσεις Μητσοτάκη και Δραγασάκη ήταν πολύ δουλεμένες, τίμησαν τον χώρο μας που και οι δύο θεωρούν προνομιακό τους συζητητή. Αυτό για το Κίνημα Αλλαγής δείχνει μόνο ένα πράγμα: υπάρχουμε, είμαστε ένας ξεχωριστός πόλος. Το τρίτο θετικό; Εχουμε πλέον ένα πρόγραμμα, το οποίο βρίσκεται μεν ακόμα υπό επεξεργασία, μας έδωσε όμως μια κοινή συνισταμένη.
Δεν φοβήθηκα ποτέ ότι μπορεί να μη φτάσουμε μέχρι το Συνέδριο. Καταλαβαίνω τις διαφορετικές αντιλήψεις που μπορεί να έχει ένα κόμμα, αλλά ο κόσμος του Νοεμβρίου μας ένωσε. Ο νέος φορέας, βέβαια, ιδρύεται στην πορεία προς τις εκλογές και το εκλογικό αποτέλεσμα είναι αυτό που θα κρίνει το μέλλον του. Είναι τόσο απλό, νικάμε ή σκορπίζουμε. Αυτό, πιστεύω, πρέπει να γίνει βαθιά συνείδηση σε όλο το φάσμα των δυνάμεων που συμπορεύονται σήμερα. Αυτός είναι ο επόμενος στόχος.
Αυτό που συνέβη το Σαββατοκύριακο, είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα βήμα, όχι ένα άλμα. Επειτα από πολλές συζητήσεις και αμφιθυμίες καταλήξαμε σε μια προγραμματική πρόταση, η οποία παρουσιάστηκε από τη Φώφη Γεννηματά. Πρόκειται για δώδεκα σημεία που γίνονται για εμάς όπλο, μας βγάζουν από τη δύσκολη θέση. Μετά τις εκλογές θα εξηγήσουμε τη θέση μας, η οποία διαφέρει ριζικά από αυτήν της ΝΔ στα ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και διαφέρει ριζικά από αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ σε ζητήματα δημοκρατίας. Στη βάση αυτή, θα ζητήσουμε να φτιαχτεί μια προοδευτική κυβέρνηση. Ετσι, όχι μόνο δεν θα γίνουμε πολιτικό σάντουιτς, αλλά δεν θα χρειάζεται να απαντάμε διαρκώς στο ερώτημα «με ποιους θα συνεργαστείτε». Η πρωτοβουλία είναι πλέον δική μας και στη συνείδηση του λαού έχουμε την εμπειρία, τη γνώση και τα στελέχη που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διακυβέρνηση της χώρας.
Η ομάδα που θα βγει στο γήπεδο πρέπει να δείξει ότι η νίκη έρχεται συλλογικά, όπως κάνει μέχρι τώρα και η ηγεσία. Ισχυρά ψηφοδέλτια και κινητοποίηση των ανθρώπων της βάσης είναι τα συστατικά της επιτυχίας. Η διαφορά με τις εκλογές του 2015 είναι αισθητή. Η προσφορά είναι μεγάλη, γι’ αυτό και έχει προκύψει ένας ευχάριστος πονοκέφαλος, ακόμα και για τα πιο προβεβλημένα στελέχη της παράταξης. Εχουμε τις προϋποθέσεις να πετύχουμε. Ανθρωποι που είχαν αδρανοποιηθεί ή που επέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, μας ξανακούνε. Με αυτή την έννοια, το Συνέδριο τέλειωσε τη φάση της εσωστρέφειας.
Το θέμα της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας είναι καίριο. Εξάλλου είναι γνωστό ότι στη διαδρομή μου το υποστήριξα και το υποστηρίζω σταθερά με όλες τις δυνάμεις μου. Είμαι φανατικά υπέρ των θητειών και των ασυμβίβαστων που αφορούν το κόμμα, τις εσωτερικές του λειτουργίες, τη σχέση του με το κράτος, τους θεσμούς και τα όργανα που ασκούν εκτελεστική εξουσία και κάνουν οικονομική διαχείριση. Το θέμα των θητειών, όμως, σε όργανα αντιπροσωπευτικά και βουλευόμενα, είναι άλλης τάξης. Σε καμία προηγμένη δημοκρατία δεν μπαίνουν θητείες που καθιστούν υπό αίρεση τη λαϊκή ετυμηγορία. Επισημαίνω παρεμπιπτόντως ότι η ελληνική Βουλή σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ανανεώνεται σε πολύ μεγάλα ποσοστά. Εν πάση περιπτώσει και επειδή δεν πιστεύω στις κακές προθέσεις κανενός, ούτε φυσικά του Νίκου Ανδρουλάκη, ας τεθεί, να το συζητήσουμε επί της ουσίας, όχι να μπαίνει αιφνιδιαστικά και την τελευταία στιγμή.
Η απόδειξη ότι μπορούμε να συνεργαστούμε επί της ουσίας με το Ποτάμι στη Βουλή είναι το Μακεδονικό. Πέρα από τη διαφορά που θα μπορούσε να έχει προκύψει από την πρωτοβουλία του Σταύρου Θεοδωράκη, υπάρχει η κοινή άποψη που προέκυψε από το Πολιτικό Συμβούλιο και επιβεβαιώθηκε από τις ομιλίες του Συνεδρίου. Θέλουμε το θέμα να λυθεί με τον τρόπο που εξήγησε η Φώφη Γεννηματά. Αν η πρόταση καλύπτει πλήρως αυτό το πλαίσιο, θα την ψηφίσουμε.
Σε μια εποχή που η τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα εντείνεται και στην περιοχή υπάρχουν ανοιχτά θέματα ευρύτερων γεωστρατηγικών συγκρούσεων, η κυβέρνηση, ενώ μας εγκαλεί για εθνική συνεννόηση, αδυνατεί να τη διασφαλίσει στο εσωτερικό της. Παρακολουθούμε Βαβέλ. Αλλοτε «όμηροι», άλλοτε «σύνηθες περιστατικό» οι δύο έλληνες στρατιωτικοί. Αλλοτε ανέξοδοι φραστικοί λεονταρισμοί σε καιρό νηνεμίας, άλλοτε απόντες από παντού σε καιρό έντασης και κρίσης. Δικαιολογημένα φοβάται ο λαός. Το χειρότερο, μπαίνουν κόκκινες γραμμές όχι ανάμεσα σε μας και αυτούς που μας απειλούν, αλλά μέσα στις τάξεις της ίδιας της κυβέρνησης. Γεγονός πρωτοφανές στα χρονικά της Μεταπολίτευσης. Δεν φοβάμαι το θερμό επεισόδιο που σε κάθε περίπτωση μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Τρέμω στην ιδέα ότι δεν έχουμε συνολική πυξίδα, ότι υποχωρούμε παντού, ότι τα υποτάσσουμε όλα σ’ ένα προεκλογικό παίγνιο χωρίς όρους και όρια. Παίζουμε με τη φωτιά.
