Η Ιαπωνία μπορεί να μην είναι γενέτειρα σημαντικών μαραθωνοδρόμων, όπως η Κένυα και η Αιθιοπία, παρ’ όλα αυτά τα πάει αρκετά καλά στον τομέα του τρεξίματος. Στον Μαραθώνιο του Τόκιο τον περασμένο μήνα εννέα δρομείς από τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου τερμάτισαν με χρόνο κάτω από 2 ώρες και 10 λεπτά. Πρόκειται για ένα κατόρθωμα που μόνο 11 αμερικανοί αθλητές έχουν επιτύχει μέχρι σήμερα. Ολοι αυτοί οι καλοί δρομείς έχουν ένα κοινό στοιχείο, όπως έδειξε μια πρόσφατη έρευνα: τα οστά των ποδιών τους. Ερευνητές από το Ινστιτούτο Αθλητισμού και Επιστήμης της Υγείας στο Πανεπιστήμιο Ριτσουμεϊκάν στο Κιότο της Ιαπωνίας, εξέτασαν 45 έμπειρους ιάπωνες αθλητές μεγάλων αποστάσεων και 45 απροπόνητους δρομείς, δίνοντας έμφαση στο μήκος των οστών στις πατούσες τους. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώθηκε στο μετατάρσιο και τις φάλαγγες των δακτύλων. Στη συνέχεια επέκτειναν τον έλεγχο στο υπόλοιπο πόδι και τέλος συνέκριναν τις μετρήσεις των επαγγελματιών δρομέων με τις αντίστοιχες των ερασιτεχνών.
Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις τους, οι επαγγελματίες δρομείς είχαν πιο μακριά οστά, τόσο στο μεγάλο όσο και στο δεύτερο δάχτυλο των ποδιών τους, σε σχέση με των ερασιτεχνών συναθλητών τους. Η παρατήρηση αυτή ταιριάζει με τα ευρήματα προηγούμενης έρευνας των ίδιων επιστημόνων που μελετούσαν τους σπρίντερ, εξετάζοντάς τους παράλληλα με μη σπρίντερ. Και στις δύο περιπτώσεις, τα μακρύτερα οστά στα δάχτυλα των ποδιών τους βοήθησαν να αναπτύσσουν μεγαλύτερες ταχύτητες.
Τα ευρήματα αυτά είναι τα τελευταία σε μια σειρά ερευνών που συνδέουν τις καλές επιδόσεις στο τρέξιμο με συγκεκριμένη κατασκευή του σώματος. Οι ίδιοι ιάπωνες ειδικοί διαπίστωσαν ότι οι δρομείς που κατέβαλλαν τη λιγότερη προσπάθεια προκειμένου να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα την ενέργειά τους, είχαν και τους μακρύτερους αχίλλειους τένοντες. «Το τρέξιμο είναι σχετικά ευκολότερο για ανθρώπους που διαθέτουν συγκεκριμένα φυσικά χαρακτηριστικά. Δεν είναι περίεργο. Οσοι έχουν γεννηθεί ψηλότεροι, έχουν πλεονέκτημα στο να γίνουν, ας πούμε, καλύτεροι μπασκετμπολίστες» υποστηρίζει ο δρ Ιθαν Σιμέντ, ποδολόγος σε εξειδικευμένο κέντρο ποδιατρικής στη Νέα Υόρκη, μιλώντας στο γνωστό δρομικό περιοδικό Runners world. Ο ίδιος τονίζει πως δεν υπάρχει εμφανής σχέση ανάμεσα στην επίδραση του τρεξίματος στα οστά και την επίδοση, μιας και όπως υπενθυμίζει, το αγαπημένο χόμπι πολλών δεν συμβάλλει στην αύξηση του μήκους της οστικής μάζας του ατόμου, όσα χιλιόμετρα κι αν γράφει στη δρομική του καριέρα.
Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως επειδή κάθε δρομέας έχει συγκεκριμένα ανατομικά χαρακτηριστικά δεν μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις του. Ακόμα κι αν τα ευρήματα της συγκεκριμένης έρευνας είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, στην επίδοσή του συμβάλλουν και άλλοι παράγοντες. Το σωματικό βάρος, η κατάσταση της υγείας και η γενικότερη στάση του σώματος επηρεάζουν και αυτά τις επιδόσεις, όπως τα οστά του πέλματος.
Τελευταία Νέα