Ο Σωκράτης καταδικάστηκε με 280 ψήφους υπέρ της θανάτωσής του και 221 κατά. Το κατηγορητήριο ήταν ότι «αδικείΣωκράτης, ους μεν η πόλις νομίζει θεούς ου νομίζων, έτερα δε καινά δαιμόνια εισφέρων, αδικεί δε και τους νέους διαφθείρων».
Από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την υπουργική απόφαση του Νίκου Φίλη για το μάθημα των Θρησκευτικών λείπει ο θάνατος ανθρώπου –καταδικάστηκε σε θάνατο μόνο η απόφαση: ακυρώθηκε από το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο.
Σύμφωνα με όσα διέρρευσαν στα μέσα επικοινωνίας από κάποιους που έχουν λόγους να θριαμβολογούν για την απόφαση του δικαστηρίου, στο σκεπτικό της αναφέρεται ότι αδικεί ο Νίκος Φίλης «ους η πόλις νομίζει θεούς», διότι: Δεν γίνεται αναφορά στην Αγία Ομοούσιο και Αδιαίρετο Τριάδα την οποία επικαλούνται στην επικεφαλίδα τους όλα τα Ελληνικά Συντάγματα και στη Γ τάξη του Δημοτικού ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως ξένος, ως προσδοκώμενος Μεσσίας, ως δάσκαλος που όλοι θαυμάζουν, ως αγαπημένος φίλος, όχι όμως ως Σωτήρας του κόσμου.
Αδικεί επίσης «καινά δαιμόνια εισηγούμενος», διότι:με τη διδασκαλία στοιχείων αναφερομένων σε άλλα δόγματα ή θρησκείες… προκαλείται σύγχυση στους μαθητές ως προς το περιεχόμενο της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας.
Και τέλος αδικεί «και τους νέους διαφθείρων», διότι: η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση κλονίζει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση που πριν από την έναρξη του σχολικού βίου διαμορφώνουν οι μαθητές στο πλαίσιο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος.
Ο Σωκράτης είχε εκφράσει την απορία του που ήταν τόσο μικρή η πλειοψηφία στο δικαστήριο: αν 30 μόνο δικαστές είχαν διαφορετική άποψη, θα είχα αθωωθεί, είπε. Ο Βολταίρος διαβάζει μεν αισιόδοξα το αποτέλεσμα διαπιστώνοντας ότι στην Ηλιαία επί 500 δικαστών υπήρχαν 221 φιλόσοφοι, 45% –αλλά διαπιστώνει επίσης μελαγχολικά ότι «σε οποιαδήποτε ομάδα οι φιλόσοφοι είναι λιγότεροι».
Η απόφαση του Συμβουλίου περί καταδίκης σε θάνατο της απόφασης του Νίκου Φίλη λήφθηκε με 20-5 ψήφους, διαβάζω· ποσοστό, 20%. Σίγουρα «υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα», δεν μπορούμε να το αμφισβητήσουμε επειδή η απόφαση δεν μας αρέσει. Αλλά μετά 2.500 χρόνια, το ποσοστό των φιλοσόφων έχει μειωθεί σημαντικά μεταξύ τους.
Το φαινόμενο γίνεται ακόμα πιο ανησυχητικό από το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τους σημερινούς συμβούλους Επικρατείας, οι τότε δικαστές ήσαν απλοί πολίτες, δεν είχαν κάνει ειδικές σπουδές ούτε είχαν διδακτορικά στη νομική επιστήμη. Προκαλεί εντύπωση λοιπόν η ετυμηγορία τους –και εικάζω ότι την άποψη του Νίκου Φίλη ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας «υιοθετεί απόψεις ακραίων φονταμενταλιστών» θα την ασπαζόταν ακόμα και ο συντηρητικός Πλάτων.